Η έντονη ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας έχει πάρει άλλη τροπή με αμοιβαίες διακηρύξεις το τελευταίο διάστημα… Η ελληνική πλευρά είπε: «Έχουμε αεροπορική υπεροχή», στο μήνυμα της Άγκυρας «Αν δεν συμπεριφέρονται όχι, ξαφνικά μια νύχτα». Θα τσακιστούμε. δίνει την απάντηση.

Ενώ η Άγκυρα έχει αναπτύξει την εθνική/εθνική αμυντική βιομηχανία με δικά της μέσα και έχει περάσει κρίσιμα κατώφλια, η Αθήνα ακολούθησε μια πορεία που έχει αυξηθεί στον εξοπλισμό τα τελευταία χρόνια και πρόσθεσε πολύ προηγμένα συστήματα στο απόθεμά της. Η Ελλάδα ξόδεψε 530 εκατ. ευρώ για εξοπλισμούς το 2020. Το 2021 το ποσό αυτό ξεπέρασε ξαφνικά τα 2,52 δισ. ευρώ. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν πέρυσι ήταν 3,37 δισ. ευρώ.

Μιλήσαμε με τον Arda Mevlütoğlu, Αναλυτή Αμυντικής Βιομηχανίας, για τα πρόσφατα γεγονότα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, για το πώς φαίνεται η κατάσταση από τη σκοπιά του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών και για τον πιθανό οδικό χάρτη για την Άγκυρα.

[Türkiye ve Yunanistan 1952 yılında NATO’ya katıldı.]

Ισορροπία υπήρχε από την ένταξη στο ΝΑΤΟ

Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε σε πρόσφατη δήλωση: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μια πολιτική ισορροπίας. Η ισορροπία των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας άρχισε να επιδεινώνεται. χρησιμοποίησε τη φράση.

Ρωτάμε τον Arda Mevlütoğlu για αυτό… Λαμβάνουμε την απάντηση ότι και οι δύο χώρες έχουν εξοπλίσει σχεδόν πλήρως τις ένοπλες δυνάμεις τους με στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ αφού έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ το 1952.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολούθησαν ορισμένα κριτήρια στα εργαλεία, τα όπλα και την οικονομική βοήθεια που παρείχαν στην Τουρκία και την Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τον περιφερειακό ανταγωνισμό μεταξύ αυτών των δύο χωρών». είπε ο Μεβλούτογλου. Λέει ότι πανομοιότυπα ή ισοδύναμα όπλα παραδόθηκαν και στις δύο πλευρές εντός ορισμένων αριθμητικών ορίων.

Δίνει ένα παράδειγμα αυτής της κατάστασης ειδικά για την Πολεμική Αεροπορία και δηλώνει: «Και οι δύο χώρες είχαν περίπου ταυτόχρονα F-104 Starfighter, F-102 Delta Dagger, F-4E Phantom II, F-16 Fighting Falcons». μοιράζεται τις γνώσεις του.

[Türkiye ile Yunanistan arasındaki önemli meselelerden biri de iki ülkenin savaş uçağı envanteri.]

Σπασμένη αναλογία 7 προς 10

Δεν είναι μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν μια ισορροπία γνωστή ως «αναλογία 7/10» στην παροχή εξοπλισμών προς την Τουρκία και την Ελλάδα. Η αναλογία αυτή ήρθε στο προσκήνιο όταν ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίων Καραμανλής προσδιόρισε και συνέκρινε το ποσό της στρατιωτικής βοήθειας που δόθηκε στις δύο χώρες από το 1947.

Ο Arda Mevlütoğlu υπενθυμίζει ότι ο Καραμανλής της ειρηνευτικής επιχείρησης στην Κύπρο το 1974 έθεσε αυτό το ποσοστό στο τραπέζι ως διαπραγματευτικό χαρτί. Μας υπενθυμίζει ότι αυτό υλοποιήθηκε με το έγγραφο «Αρχές για τη Μελλοντική Αμυντική Συνεργασία Ηνωμένων Πολιτειών-Ελλάδας» που δημοσιεύτηκε στις 15 Απριλίου 1976 μετά από έντονη διπλωματική πίεση.

«Η Τουρκία αντέδρασε σε αυτή την κατάσταση, αλλά η αναλογία 7/10 συνεχίστηκε στην πράξη». λέει ο Μεβλούτογλου:

«Ως αποτέλεσμα της επανίδρυσης της αμυντικής βιομηχανίας από την Τουρκία από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και της ανάπτυξης της παραγωγικής της ικανότητας, ειδικά από τη δεκαετία του 1990, η στρατιωτική βοήθεια που έλαβε από τις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκε γρήγορα. Ως αποτέλεσμα, ο εν λόγω δείκτης υπολοίπου δεν ήταν πλέον εφαρμόσιμος στην πράξη.

Ωστόσο, οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις έχουν επιδεινωθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια λόγω ζητημάτων όπως το PYD/PKK, η Ανατολική Μεσόγειος, οι S-400 και τα F-35 και ο ηγέτης της FETO. Σε αυτή τη διαδικασία επιδείνωσης, η Ελλάδα ανέπτυξε γρήγορα τις σχέσεις της με περιφερειακούς παράγοντες όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ιταλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και μεγάλες εξωπεριφερειακές δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες-Γαλλία, εκμεταλλευόμενη τα παράθυρα ευκαιριών που δημιουργήθηκαν από την περιφερειακή ασφάλεια. ανησυχίες.

Η στρατιωτική συνεργασία Ουάσιγκτον-Αθηνών έχει αυξηθεί υπό την κυβέρνηση Τραμπ. Η Ελλάδα έχει γίνει ο κύριος εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Η αντανάκλαση αυτής της κατάστασης στην Πολεμική Αεροπορία μπορεί να θεωρηθεί ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών F-16 σε επίπεδο F-16V, τα οπλισμένα αναγνωριστικά ελικόπτερα OH-58D, τα θετικά σήματα για την προμήθεια F-35, η αύξηση των κοινών ασκήσεων και εκπαίδευσης. .

[F-35 sadece Türkiye-ABD ilişkileri için değil Ankara’nın NATO’daki pozisyonu açısından da oldukça kritik.]

Οι χώρες στις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν τα F-35 δείχνουν μια νέα πραγματικότητα;

Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα στην ένταση της Τουρκίας με την Ελλάδα και ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες στο παρασκήνιο είναι το ζήτημα των F-35. Ο Arda Mevlütoğlu περιγράφει αυτή την κρίση ως «αιχμή του δόρατος».

Ως γνωστόν, το F-35 είναι μια πλατφόρμα που προσφέρει προηγμένες δυνατότητες και τεχνολογικές εξελίξεις που οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιράζονται με τους στενότερους συμμάχους τους. Αν και προσπαθούμε να διαβάσουμε τη διαδικασία σε βάση πλατφόρμας, ο Mevlütoğlu επισημαίνει ένα πολύ διαφορετικό και εξαιρετικά κρίσιμο σημείο:

«Αυτό το αεροσκάφος είναι το μεταμοντέρνο κονίαμα τείχους του Ατλαντικού, κατασκευασμένο κατά μήκος μιας γραμμής στην ευρωπαϊκή ήπειρο από τη Νορβηγία και τη Φινλανδία στο μακρινό βορρά μέχρι την Πολωνία, τη Γερμανία, την Τσεχία και νότια στο εγγύς μέλλον στην Ελλάδα και τη βάση Akrotur της Βρετανικής Αεροπορίας στο Κύπρος.

Στο σημείο αυτό να προστεθεί ότι και η Ρουμανία προετοιμάζεται για την αγορά του F-35 μεσοπρόθεσμα. Επομένως, η προμήθεια των F-35 στην Ελλάδα είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό έργο όχι μόνο για την απόκτηση αεροπορικής υπεροχής έναντι της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και ως προς τη γεωπολιτική θέση.

“Τελείωσε” είναι δυνατόν;

Πριν προχωρήσουμε στην «αεροπορική» ισορροπία μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, ζητάμε από τον Μεβλούτογλου την προειδοποίηση που έχει τονίσει συχνά ο Χουλουσί Ακάρ, υπουργός Εθνικής Άμυνας: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ ένα τετελεσμένο γεγονός σχετικά με την Ελλάδα».

Κάποιοι κύκλοι λένε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ρισκάρει άμεσα μια μακροπρόθεσμη σύγκρουση με την Τουρκία, αλλά θα είναι η πρώτη που θα πυροβολήσει σε κατάλληλο περιβάλλον και στη συνέχεια θα διατηρήσει τη σημερινή της θέση με την παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ο Arda Mevlütoğlu δίνει μια σύντομη και ξεκάθαρη απάντηση:

«Υπό αυτές τις περιβαλλοντικές συνθήκες και στα επόμενα 5-7 χρόνια, η Ελλάδα θα προσπαθήσει να καταγράψει τη μέγιστη ζημιά, στηριζόμενη στις ισχυρές στρατιωτικές και πολιτικές σχέσεις της με τη Δύση και τη θαλάσσια και αεροπορική δύναμη που διαθέτει. εκσυγχρονισμένη και όπου μπορεί να δείξει Η Τουρκία ως επιθετικός ή εγκληματίας στο διεθνές περιβάλλον, βλέπω μεγάλο κίνδυνο να τολμήσει το σενάριο.

[Savunma harcamalarını artırdığında bütçe dengesini tutturamayan Yunanistan daha önce de iflasın eşiğine gelmişti.]

Πώς θα διατηρήσει η Ελλάδα την τρέχουσα οικονομική της κατάσταση;

Ο προϋπολογισμός της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι ένα συχνό θέμα στην τουρκική κοινή γνώμη. Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική τώρα. Αυτή η ρητορική ουσιαστικά υποστηρίζει ότι η δαπάνη χρημάτων και εξοπλισμών της αθηναϊκής διοίκησης θα μετατραπεί σε πολύ σοβαρή οικονομική κρίση.

Ο Μεβλούτογλου ανοίγει τον φάκελο της «Ελλάδας που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας», με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2011, την οποία όλοι γνωρίζουμε από κοντά. Υπενθυμίζει ότι μετά την κρίση Kardak του 1996, με την κατάχρηση των οικονομικών ευκαιριών που πρόσφερε η ΕΕ, η Ελλάδα πραγματοποίησε ένα πολύ έντονο και θεαματικό εξοπλιστικό πρόγραμμα.

Σε αυτή τη μανία, που κράτησε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000, μεγάλος αριθμός όπλων και εξοπλισμού προμηθεύτηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και τη Γαλλία. «Ωστόσο, οι αγορές αυτών των συστημάτων έχουν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό και τα ήδη χρόνια προβλήματα συντήρησης έχουν αυξηθεί. Ανάλογη κατάσταση βλέπουμε και στις εξοπλιστικές δραστηριότητες που παρακολουθούνται τα τελευταία χρόνια. είπε ο Μεβλούτογλου.

Αν και το κόστος της χρηματοδότησης της «αρχικής αγοράς» είναι χαμηλό με τη βοήθεια της πολιτικής συγκυρίας, προειδοποιεί ότι το κόστος συντήρησης και logistics των συστημάτων που αγοράστηκαν θα επιβαρύνουν πολύ την ελληνική οικονομία μακροπρόθεσμα. Προσθέτει ότι η Αθήνα έχει μπει σε έναν νέο φαύλο κύκλο και έχει αυξήσει ακόμη περισσότερο την εξωτερική της εξάρτηση.

[Savunma Bakanı Akar’ın İngiltere ziyareti sırasında mevkidaşıyla yaptığı ziyaretler kamuoyunda geniş yankı bulmuştu.]

Είναι δυνατόν το πηδάλιο να μεταφερθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο αντί για τις ΗΠΑ;

Αφού κοιτάξουμε την ελληνική πλευρά του δωματίου, στρίβουμε στην άλλη πλευρά και μιλάμε με τον Arda Mevlütoğlu από την τουρκική πλευρά. Όχι, δεν το κάνουμε με μια επιφανειακή ανάγνωση του αριθμού των αεροπλάνων μεταξύ των δύο χωρών.

Βασικά, το ερώτημα που μας ενδιαφέρει είναι το ζήτημα του Ηνωμένου Βασιλείου, για το οποίο ακούμε συχνά τελευταία. Σημειώνουμε ότι η γραμμή Άγκυρας-Λονδίνου είναι πολύ καυτή, άλλοτε με αντιδραστήρες, άλλοτε με πολεμικά αεροσκάφη και τέλος με φρεγάτες.

Δεν είναι μυστικό ότι οι ΗΠΑ πρόσφεραν την Ελλάδα ως εταίρο αντί για την Τουρκία. Με βάση αυτές τις εξελίξεις, ο Arda Mevlütoğlu ρωτήθηκε: «Μπορεί η Τουρκία να γυρίσει τον πήχη μιας στρατηγικής εταιρικής σχέσης εναντίον της Αγγλίας;». ρωτάμε:

«Το F-16, το οποίο συνήφθη το 1983 και άρχισε να λειτουργεί το 1987, είναι ένα αεροσκάφος που αποτελεί τον κύριο άξονα της τουρκικής-αμερικανικής στρατιωτικής και στρατηγικής συνεργασίας. Ακριβώς 40 χρόνια αργότερα, το F-16 βρίσκεται και πάλι στο κέντρο της Τουρκοαμερικανικές σχέσεις Είναι σαφές ότι είναι απαραίτητος ένας «επαναπροσδιορισμός» ή «αναβαθμονόμηση» στις σχέσεις των δύο χωρών. Είναι πιθανό η τύχη της πώλησης του F-16V να καθορίσει πώς θα είναι αυτός ο επαναπροσδιορισμός.

[ABD’nin F-16 kararına göre Türkiye’nin İngiltere’den Typhoon savaş jeti alma ihtimali de bulunuyor.]

Η αγορά ενός μαχητικού αεροσκάφους Typhoon από την Αγγλία σε επείγουσα ανάγκη μπορεί να καθορίσει την πορεία των στρατιωτικών και άρα των πολιτικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, ανάλογα με το πώς θα εξελιχθεί αυτή η αγορά.

Για παράδειγμα, εάν αυτή η αγορά περιορίζεται σε μεταχειρισμένα αεροσκάφη, ο αντίκτυπός της θα είναι πιο περιορισμένος. Ωστόσο, εάν τα νέα Typhoon παραγωγής αγοράζονται με ένα πρόγραμμα που απαιτεί μακροχρόνια συνεργασία με την αμυντική βιομηχανία, όπως η εγχώρια συναρμολόγηση ή η ενσωμάτωση εγχώριων πυρομαχικών και συστημάτων, τα πράγματα αλλάζουν. Αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να βοηθήσει στην εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Αγγλίας. Αναμφίβολα, το κόστος, η διάρκεια και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις μιας τέτοιας αλλαγής θα ήταν σημαντικές.