Η θάλασσα της θλίψης, πάνω από τη θάλασσα όπου ξεκουράζονται οι Σέρβοι στρατιώτες. Τουλάχιστον 5.400 από αυτά κατέληξαν στον Μπλε Τάφο. Ενός λεπτού σιγή στο Vid, ένα μέρος στεναγμών και πόνου, για όσους πέθαναν στη βαρύτερη υποχώρηση στην ιστορία οποιουδήποτε στρατού.

«Εδώ βρισκόμαστε στο μέρος όπου τέθηκε η σφραγίδα της σερβοελληνικής αδελφότητας», δήλωσε ο Νίκολα Σελάκοβιτς, υπουργός Εργασίας, Απασχόλησης, Βετεράνων και Κοινωνικών Υποθέσεων.

Οι αξιωματούχοι της Κέρκυρας δηλώνουν περήφανοι για τον ρόλο που έπαιξαν σε δύσκολες στιγμές για τους Σέρβους και ζητούν τη διατήρηση της αδελφικής αγάπης και φιλίας.

«Όλοι έχουμε πληρώσει ακριβά την ελευθερία, που σημαίνει την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία ενός έθνους εντός σαφώς καθορισμένων γεωγραφικών ορίων, ώστε να μπορεί να ενεργεί ανεξάρτητα και ανεξάρτητα», δήλωσε η δήμαρχος της Κέρκυρας, Μερόπη Σπιριδούλα Ιντρέου.

Στεφάνια στο Μαυσωλείο αλλά και στο μνημείο του Ναυτικού Σταυρού. Στο Snake Island, όπως έλεγαν κάποτε το Βίντο, εκατοντάδες Σέρβοι στρατιώτες πέθαιναν κάθε μέρα, τους οποίους πρώτα έθαβαν σε ρηχούς τάφους κατά μήκος του νησιού και όταν δεν υπήρχε άλλος χώρος, πνίγονταν στη θάλασσα.

“Αυτό δεν μπορεί να περάσει χωρίς να χυθεί ένα δάκρυ για αυτούς τους ανθρώπους. Συγχαρητήρια σε αυτούς”, δήλωσε ο Vidoje Pantić από την Ένωση Βετεράνων Ειδικών Αστυνομικών Μονάδων.

Σε 28 νεκροταφεία της Κέρκυρας, μεταξύ 1936 και 1939, τα λείψανα των Σέρβων στρατιωτών εκτάφηκαν και μεταφέρθηκαν στο Βίδο. 1.232 από αυτούς αναγνωρίστηκαν και θάφτηκαν με αλφαβητική σειρά, σε δύο πλαϊνές αποθήκες, τα πτώματα άλλων 1.502 στρατιωτών των οποίων τα ονόματα είναι άγνωστα.

«Καθώς περνάω από αυτούς τους δρόμους, νιώθω ότι ακολουθώ τα βήματά τους, σαν να είμαι στην ίδια γραμμή με αυτούς», εξηγεί ο Veran Tešić, δόκιμος αξιωματικός στη Στρατιωτική Ακαδημία.

Sa Vida και η είδηση ​​ότι η σερβική κυβέρνηση έχει παράσχει κονδύλια για την πλήρη ανοικοδόμηση του μνημείου, την πρώτη φορά από την ανέγερση του μαυσωλείου το 1936.