Μετά από 108 χρόνια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιστρέφουν εκεί που ξεκίνησαν. Η αρχαία παράδοση ενέπνευσε τον βαρόνο Pierre de Coubertin να ιδρύσει τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες και η χώρα που τους ξεκίνησε δεν κατάφερε ποτέ να φέρει τους αγώνες στην πατρίδα για την εκατονταετηρίδα το 1996, με την πρωτεύουσα Αθήνα να μην το πράξει να απορρίψει την υποψηφιότητα της Ατλάντα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα σύνορα μεταξύ δύο χιλιετιών, το Σίδνεϊ πάλεψε για να φιλοξενήσει τους αγώνες, και ως εκ τούτου οι Έλληνες περίμεναν μόνο μέχρι το 2004 για να αποδεχθούν τον παγκόσμιο αθλητισμό.
Ως συνήθως, οι γηπεδούχοι ήταν εξαιρετικά φιλόδοξοι για να εμφανιστούν καλά στα ματς μπροστά στο κοινό τους. Αλλά σε αντίθεση με τις μεγάλες αθλητικές δυνάμεις, η Ελλάδα δεν είχε πολλούς ανταγωνιστές αντάξιους του δάφνινο στεφάνι, το οποίο επαναχρησιμοποιήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δύο από τα μεγάλα αστέρια της διοργανώτριας χώρας, ο Κώστας Κεντέρης και η Αικατερίνη Τάνου, είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλο ντόπινγκ πριν από τους αγώνες. Και οι δύο σπρίντερ απέτυχαν στην επιθεώρηση με γελοίες εξηγήσεις, αποκλείοντάς τους έτσι από τους αγώνες και η Ελλάδα έπρεπε να αναζητήσει έναν νέο ήρωα για να εναποθέσει τις ελπίδες της.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σκανδαλώδες φινάλε των κρίκων. Ο Γιόρνταν Γιόβτσεφ ήταν το αδιαμφισβήτητο φαβορί. Ο ιθαγενής της Φιλιππούπολης είχε δύο παγκόσμιους τίτλους στο όνομά του και, ένα χρόνο πριν από τους Αγώνες, πέτυχε το κατόρθωμα να γίνει πρωταθλητής λόγω σχισμένου θωρακικού μυός. Στην Αθήνα, ο Βούλγαρος βρίσκεται στο απόγειο της μαεστρίας του και, στον τελικό των κρίκων, πραγματοποίησε χωρίς λάθη τον δύσκολο συνδυασμό του. Ο Έλληνας εκπρόσωπος Δημοσθένης Ταμπάκος κατάφερε επίσης να διαχειριστεί τον συνδυασμό του, ο οποίος δεν είναι και τόσο δύσκολος. Όμως τα δαχτυλίδια τρέμουν στα χέρια του, το εύρος των κινήσεων είναι αισθητά μικρότερο και κατά την προσγείωση, ο Έλληνας κάνει ένα βήμα πίσω – κάτι που δεν παρατηρείται καθόλου στον Γιόβτσεφ. Ωστόσο, προς έκπληξη όλων, οι κριτές έδωσαν στον Ταμπάκο βαθμολογία 9.862, 12.000 περισσότερο από αυτόν του Γιόβτσεφ. Στη συνέχεια, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο Βούλγαρος είναι ελαφρώς υποτιμημένος, ενώ ο εκπρόσωπος των γηπεδούχων είναι πολύ υπερεκτιμημένος – κάτι που δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο σε αθλήματα κριτικής επιτροπής και κατάταξης.

Ο Γιόβτσεφ δέχεται το χτύπημα με αξιοπρέπεια. Κλαίει απελπισμένος για το κλεμμένο έργο του, αλλά βρίσκει τη δύναμη να χαιρετήσει τον πρωταθλητή. Ο θρύλος Γιούρι Κέκι, με το παρατσούκλι ο Βασιλιάς των Δαχτυλιδιών, κάνει μια πρωτοφανή κίνηση στην κλίμακα της τιμής. Ο διπλός Ολυμπιονίκης

σηκώνει το χέρι του Γιόβτσεφ μπροστά σε όλο τον κόσμο

και δείχνει ότι είναι ο αληθινός πρωταθλητής για εκείνον, ενώ οι Έλληνες κοιτάζουν αλλού ντροπιασμένοι. Έτσι, ο Γιόβτσεφ γίνεται ο ακέραιος Ολυμπιονίκης της Βουλγαρίας, αλλά όλοι στη χώρα τον τιμούν ως τον αληθινό. Η Βουλγαρία έχασε άλλο ένα χρυσό μετάλλιο σε αμφιλεγόμενες συνθήκες μετά το δράμα στο μπαρ της Γιορντάνκα Μπλαγκόεβα στο Μόναχο το 1972 και την αμφισβητήσιμη 20λεπτη έρευνα για το φινίρισμα της Rumyana Neikova στο Σίδνεϊ 2000. Οι Βούλγαροι φίλοι του αθλητισμού έχουν ήδη συνηθίσει την ιδέα ότι οι αγαπημένοι τους αθλητές θα είναι συχνά όμηροι προς τα συμφέροντα των μεγάλων και ισχυρών.

Διαφορετικά, ο Γιόβτσεφ αποδεικνύει την κλάση του με ένα ακόμη μετάλλιο στην Αθήνα – το χάλκινο στη γη. Αυτή είναι η δεύτερη πιο ισχυρή συσκευή του και στην ελληνική πρωτεύουσα ανανεώνει τη σκληρή μάχη του ενάντια στη Ρουμάνα διασημότητα Μαριάν Ντραγκουλέσκου. Λίγο περισσότερο από το ένα δέκατο χωρίζει τον Βούλγαρο από την κορυφή, όπου ο Καναδός Kyle Shufeld είναι ισόβαθμος με τον Dragulescu.

Η Βουλγαρία συνεχίζει ακόμα την παράδοση της κατάκτησης χρυσών μεταλλίων. Όπως και στο Σίδνεϊ, η Μαρία Γκρόζντεβα είναι και πάλι πρωταθλήτρια στο πιστόλι 25μ. Σε έναν σπαραχτικό τελικό, η έμπειρη Sofian έδειξε ατσάλινα νεύρα και κέρδισε την Τσέχα Lenka Marushkova με 4 δέκατα (688,2 σε 687,8 πόντους) και κατέκτησε το πέμπτο Ολυμπιακό της μετάλλιο. Κέρδισε επίσης το χάλκινο στο αγώνισμα των 10 μέτρων πιστόλι και με 2 χρυσά και 3 χάλκινα μετάλλια, η Γκρόζντεβα έγινε η πιο επιτυχημένη Βουλγάρα Ολυμπιονίκης στην ιστορία, και το κατόρθωμα της πιθανότατα θα παραμείνει απαράμιλλο για πολλά χρόνια.

Ο άλλος Βούλγαρος ήρωας της Αθήνας είναι ο Milen Dobrev. Ο Ζντραβένιακ από τη Ζίτνιτσα είναι ο τελευταίος μεγάλος Βούλγαρος αρσιβαρίστας. Το 2003 και το 2004 κατέκτησε δύο παγκόσμιους τίτλους και δύο ευρωπαϊκούς τίτλους και έγινε ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος στην κατηγορία έως 94 κιλά.

Αυτά τα χρόνια, η Βουλγαρία είχε και πάλι μια εξαιρετικά δυνατή εθνική ομάδα, αν και το σκάνδαλο του Σίδνεϊ οδήγησε στην απόλυση του Ιβάν Αμπατζίεφ από τον προπονητή της εθνικής ομάδας. Αλλά ένα χρόνο πριν από την Αθήνα, τρεις από τους καλύτερους – οι Galabin Boevski, Zlatan Vanev και Georgi Markov – επιβλήθηκαν κυρώσεις μετά από επιμονή του επικεφαλής των παγκόσμιων μπαρ, Tamash Ayan, λόγω αμφιβολιών κατά τη διάρκεια των τεστ ντόπινγκ. Σκληρό πλήγμα για τη βουλγαρική ομάδα, που φτάνει σοβαρά αποδυναμωμένη στην Αθήνα.
Άρα μόνο μία από τις μέρες των αγώνων

ο κόσμος θυμάται τη δόξα των βουλγαρικών αλτήρων

Ο Ντόμπρεφ κέρδισε τη ρίψη των 2,5 κιλών πάνω από τον Ρώσο Khadzhimurad Akaev και στο σπρώξιμο προηγήθηκε ξανά με ισάριθμο αποτέλεσμα και χαμηλότερο προσωπικό βάρος. Έτσι, ο Βούλγαρος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και σε ηλικία 24 ετών κέρδισε ό,τι είναι δυνατό στον αθλητισμό.

Όμως τα επόμενα χρόνια η μοίρα γύρισε την πλάτη στον Ντόμπρεφ. Λόγω πολλών τραυματισμών, δεν κατάφερε να προετοιμαστεί για τους επερχόμενους αγώνες στο Πεκίνο και σταμάτησε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Τον Μάρτιο του 2015 πέθανε από καρδιακή προσβολή που προκλήθηκε από τη χρήση αναβολικών στεροειδών και αλκοόλ.

Η Βουλγαρία κέρδισε άλλα 7 μετάλλια στην Αθήνα, όλα χάλκινα. Ο Velichko Cholakov προκαλεί τον ισχυρότερο άνδρα του κόσμου, Hossein Reza Zadeh, και είναι μόλις 2,5 κιλά πίσω του στη ρίψη βαρέων βαρών. Ωστόσο, στο σπρώξιμο, ο θρυλικός Ιρανός κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ και κατέκτησε το χρυσό και ο γίγαντας της Ροδόπης παρέμεινε τρίτος πίσω από τον Λετονό Βίκτορ Στσερμπάτις.

Ο Αρμέν Ναζαριάν δεν κατάφερε να ταιριάξει με τον Αλεξάντερ Καρελίν όσον αφορά τους Ολυμπιακούς τίτλους, παραμένοντας τρίτος στην κατηγορία έως 60 κιλά στην κλασική πάλη. Ήδη 30 ετών, δεν είναι ο ανίκητος πρώην πρωταθλητής που γκρεμίζει εύκολα τους αντιπάλους του. Ο Ναζαριάν κυριάρχησε πειστικά στους αντιπάλους του στην προκριματική φάση, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να βάλει κάτω κανέναν, επιτρέποντάς του να κερδίσει πόντους αφού έδειχνε ανέγγιχτος στο ταπί τα προηγούμενα χρόνια. Ακολούθησε μια δύσκολη επιτυχία στον προημιτελικό απέναντι στον Ιάπωνα Makoto Sasamoto και μια εκπληκτική ήττα στον ημιτελικό με 3-4 από τον Κορεάτη Jeon Ji-heon, ο οποίος κέρδισε τον τίτλο. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη, αλλά ο Ναζαριάν κατάφερε να συνέλθει νικώντας τον Ρώσο Alexei Shevtsov με 4:3 στον αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο.

Ο Τζούντοκα Γκεόργκι Γκεόργκιεφ, ο πυγμάχος Μπόρις Γκεοργκίεφ και ο κωπηλάτης Ίβο Γιανάκιεφ κέρδισαν τα ίδια χρωματιστά μετάλλια. Το συγκρότημα ρυθμικής γυμναστικής φτάνει επίσης στη σκάλα της τιμής. Η Kristina Rangelova, η Zornitsa Marinova, η Vladislava Tancheva, η Galina Tancheva, η Zhanet Ilieva και η Eleonora Kezhova παραμένουν ένα από τα καλύτερα σύνολα στην ιστορία της βουλγαρικής ρυθμικής γυμναστικής και η θρυλική Neshka Robeva επιστρατεύτηκε ως προπονητής. Κανείς όμως δεν μπορεί να εκτοπίσει τη Ρωσία από την κορυφή και οι Ιταλοί καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση.

Διαφορετικά, οι Αγώνες της Αθήνας γίνονται αρένα για τα κατορθώματα και τις αποτυχίες των κατεξοχήν Αμερικανών αθλητών. Ο Μάικλ Φελπς κέρδισε 6 χρυσά μετάλλια και άρχισε να χτίζει την ιδιότητά του ως ο πιο επιτυχημένος Ολυμπιακός αθλητής στην ιστορία. Αίσθηση προκαλεί η ήττα της λεγόμενης USA dream team από το Πουέρτο Ρίκο στη φάση των ομίλων του τουρνουά μπάσκετ. Οι νεαροί αστέρες ΛεΜπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ και Καρμέλο Άντονι πέφτουν επίσης από τη Λιθουανία, τερματίζοντας τέταρτοι στον όμιλο. Εξακολουθούσαν να έχασαν από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Αργεντινή στους ημιτελικούς, καταρρίπτοντας τον μύθο ότι οι «εξωγήινοι» του NBA ήταν ανίκητοι.

Η κληρονομιά των παιχνιδιών είναι αμφιλεγόμενη. Αυτή η περίοδος ήταν μια πραγματική άνθηση για την Ελλάδα, η οποία τα ίδια χρόνια κέρδισε ευρωπαϊκούς τίτλους ποδοσφαίρου και μπάσκετ, ακόμη και τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Αργότερα αποδεικνύεται ότι οι τεράστιες επενδύσεις δεν αποδίδουν καρπούς. Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις έχουν καταρρεύσει και η χώρα έχει βυθιστεί σε μια κρίση χρέους, εν μέρει λόγω της υπερβολικής επιθυμίας να φέρουν τους Αγώνες στο σπίτι. Αλλά στον νέο αιώνα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ήδη ένα παγκόσμιο γεγονός, το οποίο είναι προσβάσιμο μόνο από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες χώρες στον κόσμο.