ΑΔΑΠΑΖΑΡΗΑΙΜΑΤΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΟ

Οι ελληνικές δυνάμεις κατοχής έκαψαν ολοσχερώς κτίρια αξίας 415 χιλιάδων λιρών και περιουσίες αξίας 2 εκατομμυρίων 250 χιλιάδων λιρών σε 25 γειτονιές και 45 χωριά στο Adapazarı. Οι ελληνικές δυνάμεις ενέτειναν τη δίωξη, ειδικά τις θρησκευτικές ημέρες, και έπαιζαν συρτάκι έξω και έπιναν αλκοόλ κατά τη διάρκεια της προσευχής Tarawih στο τέμενος Orhan ένα βράδυ του Ραμαζανιού. Αφού τελείωσε η προσευχή, άνοιξε πυρ τυχαία εναντίον του πλήθους, τραυματίζοντας πολλούς ανθρώπους και αιχμαλωτίζοντας τους. Όταν οι δυνάμεις κατοχής αποχώρησαν από το Adapazarı, πήραν μαζί τους αμέτρητους αιχμαλώτους. Αν και κάποιοι από αυτούς παρέμειναν χωρίς νέα, κάποιοι κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους τέσσερα με πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.

ΜΕΓΑΛΗ ΣΦΑΓΗ ΣΤΗ ΓΙΑΛΟΒΑ

Διαπιστώθηκε ότι Αρμένιοι, Έλληνες και Κιρκάσιοι γκάνγκστερ συνεργάστηκαν με τον ελληνικό στρατό κατά τη σφαγή της Γιάλοβα, η οποία ήταν η μεγαλύτερη σφαγή κατά των Τούρκων από άποψη αριθμού θανάτων. Το Orhangazi, το Yenişehir και το Armutlu κάηκαν ολοσχερώς κατά τη διάρκεια της σφαγής. Γυναίκες βιάστηκαν συστηματικά στο Armutlu. Αν και ο συνολικός αριθμός των νεκρών, των αγνοουμένων και των τραυματιών προσδιορίστηκε σε 35 μετά από έρευνα της κυβέρνησης της Κωνσταντινούπολης με τους επιζώντες, άλλα οθωμανικά και τουρκικά έγγραφα αναφέρουν τον αριθμό των νεκρών μεταξύ 5.500 και 9.900.

ΚΑΨΑΝ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΕΝΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ

Σε ένα από τα παραδείγματα της ελληνικής θηριωδίας κατά την υποχώρηση, στις 14 Φεβρουαρίου 1922, στο τουρκικό χωριό Karatepe της επαρχίας Αϊδινίου, αφού το χωριό περικυκλώθηκε από τους Έλληνες, όλοι οι κάτοικοι μπήκαν σε ένα τζαμί και το τζαμί πυρπολήθηκε. . Τα λίγα άτομα που κατάφεραν να σωθούν από τη φωτιά πυροβολήθηκαν. Συνολικά σκοτώθηκαν 385 άνθρωποι. Ο Ιταλός πρόξενος κ. Miazzi ανέφερε ότι επισκέφθηκε ένα χωριό όπου οι Έλληνες έσφαξαν 60 γυναίκες και παιδιά. Η πληροφορία αυτή επιβεβαιώθηκε αργότερα από τον Γάλλο πρόξενο, λοχαγό Kocher.

ΕΞΗΓΗΣΕ ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ

Η Gülfem Kaatçılar İrem, η οποία είδε τη φωτιά στη Μανίσα όταν ήταν μικρή και κατέφυγε στους λόφους με την οικογένειά της, είπε: «Αφού δραπετεύσαμε από την πολιτοφυλακή το πρωί, ανεβήκαμε στην κοίτη ενός ξηρού ρέματος για να μας κρύψουμε στους λόφους. Καθώς ανεβήκαμε, η πόλη φλεγόταν και μας φώτιζε το φως της και η ζέστη της μας ζέσταινε.” . Η πόλη έκαιγε τρεις μέρες και τρεις νύχτες. Είδα τα παράθυρα και τα τζάμια των σπιτιών να σκάνε σαν βόμβες. Τρεις μέρες αργότερα, σύννεφα σκόνης εμφανίστηκαν στην κοιλάδα από κάτω Νομίζαμε ότι ήταν Έλληνες στους λόφους, που φιλούσαν τις οπλές των αλόγων τους.