Αυτό το σκάφος, του οποίου η φωτογραφία βλέπετε, κατασκευάστηκε σε ναυπηγείο στο νησί Korluca της Κροατίας.

Συμπεριλήφθηκε σε παραγγελία έξι σκαφών, αξίας 13 εκατ. ευρώ, από τα οποία πλήρωσε το 75% των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2015 και άρχισε να λειτουργεί υπό τη διοίκηση της Ελληνικής Ακτοφυλακής.

Στην πραγματικότητα, δεν είναι περιπολικό που δεν αναγνωρίζουμε. Ελληνικό σκάφος κυνηγητό από το σκάφος της ακτοφυλακής μας αφού διέσχισε τα χωρικά μας ύδατα στο YouTube τον Μάρτιο του 2020.

Είναι το πλοίο της ανθρωπότητας που βυθίζεται, του οποίου η πιο ασήμαντη και ακίνδυνη πράξη, μεταξύ άλλων, είναι η απόπειρα εισόδου στα χωρικά μας ύδατα.

***

Στις 11 Ιουλίου 2020, ένα σκάφος μεταναστών που μετέφερε περίπου 40 πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων 21 Σύροι, 8 Κονγκολέζοι, 3 Κεντροαφρικανοί, 2 Παλαιστίνιοι, 1 Σενεγαλέζος και 1 Ερυθραίος, μπήκε με το πρώτο φως στα ελληνικά χωρικά ύδατα και άρχισε να πλέει. Λέσβος. Καθώς πλησίαζαν στο τέλος της πρώτης ώρας του ταξιδιού τους στα ελληνικά χωρικά ύδατα, εμφανίστηκε μπροστά τους το σκάφος της Ελληνικής Ακτοφυλακής που ανέφερα.

Όσοι επέβαιναν στο σκάφος δήλωσαν ότι ζητούσαν άσυλο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Η απάντηση από το ελληνικό πλοίο θα ήταν «Υπάρχει κορονοϊός, πρέπει να πάτε πίσω στην Τουρκία». Μόλις το άτομο στο τιμόνι προσπαθήσει να ενεργήσει σε αυτήν την απάντηση, το χρώμα της ανάρτησης αλλάζει. Ενώ η ελληνική ακτοφυλακή εξουδετερώνει τον άνθρωπο που βρίσκεται στο τιμόνι ξυλοκοπώντας τον, όσοι προσπαθούν να βοηθήσουν τον τιμονιέρη κολλάνε μέσα στο σκάφος. Ταυτόχρονα, η μηχανή του σκάφους καθίσταται άχρηστη.

Το ρυμουλκούμενο σκάφος μεταναστών σπρώχνεται στα τουρκικά χωρικά ύδατα και στη συνέχεια διασώζονται από το σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής.

34 ημέρες μετά από αυτό το περιστατικό, το πρωί της 15ης Αυγούστου 2020, ένα προσφυγικό σκάφος που μετέφερε γυναίκες και παιδιά σπρώχτηκε στα τουρκικά ύδατα με πλοία του ΝΑΤΟ και της Frontex και αυτό το σκάφος της Ελληνικής Ακτοφυλακής έπαιξε επίσης τον κύριο ρόλο.

***

Στο Αιγαίο, όχι μόνο τα ντροπιασμένα πλοία της ανθρωπότητας περιπολούσαν στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας.

Το Mare Liberium είναι ένα μικρό πλοίο που κατασκευάστηκε το 1917 από μια μη κυβερνητική οργάνωση με έδρα τη Γερμανία.

Ως αποτέλεσμα των μακροχρόνιων εμποδίων της γερμανικής κυβέρνησης, δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν το καθήκον τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά κέρδισαν την υπόθεση που άνοιξαν στα γερμανικά δικαστήρια και ήρθαν στα νερά του Αιγαίου.

Πρόσθεσαν πληροφορίες από άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις στις δικές τους παρατηρήσεις.

Εξάλλου, δεν είναι μόνο τα σκάφη της ελληνικής ακτοφυλακής, για παράδειγμα, στις 8 Ιουνίου 2020, το ρουμανικό πλοίο MAI 1102 ενεπλάκη σε μπούμερανγκ και στις 15 Αυγούστου 2020, ένα άλλο ρουμανικό πλοίο MA 1103 εργαζόταν για τη Frontex με γερμανικό A1411 υπό το ΝΑΤΟ. Εντολή Ανέφεραν ότι συμμετείχε σε γεγονότα απώθησης. Το πραγματικό γεγονός της μοίρας ήρθε όταν ένας νομοθέτης του Κόμματος των Πρασίνων ρωτήθηκε για τις απωθήσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Η γερμανική κυβέρνηση αρνήθηκε να παράσχει πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, με την αιτιολογία ότι «θα μπορούσε να είναι επιζήμιο για τις δραστηριότητες του ΝΑΤΟ και τις διμερείς σχέσεις της Γερμανίας». Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα γερμανικά πλοία Uckermark και A1411 Berlin όχι μόνο ανέχτηκαν την ελληνική τυραννία στο Αιγαίο, αλλά έπαιξαν και ρόλο στην καταστολή. Το Mare Liberium αναστάτωσε πολύ την Ελλάδα, τελικά ξεκίνησαν μια επιδρομή στο πλοίο τον Οκτώβριο του 2021. Τους πήραν έξι ώρες από το παρατηρητήριο και ανέκριναν το πλήρωμα για ώρες.

Το Mare Liberium, το οποίο είχε εντοπίσει 156 απωθήσεις λίγο έξω από τη Λέσβο, δεν ήταν καθόλου δημοφιλές στην Ελλάδα.

***

Μετά από υποχρέωση εγγραφής για μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Ελλάδα, η Mare Liberium δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στα νερά του Αιγαίου.

Επί του παρόντος, η Ελλάδα δεν έχει αφήσει κανένα σκάφος που να επιδιώκει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα ύδατα του Αιγαίου.

Σας ζητώ να ρίξετε μια ματιά στη φωτογραφία που τραβήχτηκε στις 11 Ιουλίου 2020. Από τη μια οι άνδρες που επέβαιναν στο σκάφος της Ελληνικής Ακτοφυλακής, των οποίων τα πρόσωπα ήταν καλυμμένα με γεμάτες μπαλακλάβες σε αυτόν τον καύσωνα, από την άλλη, η δήλωση του εκπροσώπου της ελληνικής ακτοφυλακής: «Η ακτοφυλακή δεν φορά μάσκες σε όλο το πρόσωπο σε καμία περίπτωση»
στέκεται στην άλλη πλευρά.

Οι χώρες μπορούν επίσης να συρρικνωθούν χωρίς να αλλάξουν το μέγεθος ή τα πολιτικά τους καθεστώτα. Υπάρχει μια Ελλάδα, που είναι μόνο ένα παράδειγμα, τώρα στο Αιγαίο μπροστά μας.

***

Στην πραγματικότητα, ακόμη και η απώθηση μπορεί να είναι απλή σε σύγκριση με αυτό που έχει κάνει η Ελλάδα. Η Sidy Keita ήταν 36χρονη υπήκοος Ελεφαντοστού. Συμμετείχε σε διαδηλώσεις στη χώρα του κατά του Προέδρου Κουτάρα και στη συνέχεια έφτασε στην Τουρκία τον Μάρτιο του 2020. Στις 15 Σεπτεμβρίου 2021, επιβιβάστηκε σε ένα σκάφος με 36 άτομα κοντά στο Κουσάντασι και απέπλευσε για το ελληνικό νησί της Σάμου. Έφτασαν στο νησί γύρω στις 7 το πρωί. Σύμφωνα με μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων, αφού πυροβόλησαν, οι μετανάστες προσπάθησαν να διαφύγουν σκαρφαλώνοντας σε έναν απότομο γκρεμό. Οκτώ άτομα διέφυγαν και 28, μεταξύ των οποίων ένα μωρό, μια έγκυος και τα παιδιά τους, συνελήφθησαν σε ελληνικό έδαφος, ακριβώς στην ακτή. Απομακρύνθηκαν από το νησί το απόγευμα μετά από ξυλοδαρμούς και εξευτελιστικές έρευνες, συμπεριλαμβανομένων και ενδομήτριων ερευνών, και εναποτέθηκαν κοντά στα τουρκικά ύδατα σε δύο σωσίβιες σχεδίες. Η έγκυος γέννησε ώρες μετά τη διάσωσή της από την τουρκική ακτοφυλακή.

Ο Κεϊτά πέρασε το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου στο δάσος στο νησί της Σάμου, συνοδευόμενος από άλλα δύο άτομα από το σκάφος. Καθώς περπατούσαν στο κέντρο της πόλης το πρωί, τους σταμάτησε η αστυνομία. Τα τηλέφωνα και οι ταυτότητες τους κατασχέθηκαν. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, έπρεπε να οδηγηθούν σε στρατόπεδο ασύλου, αποβιβάστηκαν στο σωστό λιμάνι. Τους έβαλαν σε ένα ταχύπλοο που οι Έλληνες το έλεγαν Ράφναρ, παρόμοιο με τα θαλάσσια ταξί μας. Οδηγούσαν για μια καλή μισή ώρα. Τότε οι τρεις άνδρες χτυπήθηκαν και πέταξαν στη θάλασσα.

Ο Keita και ένα άτομο σκοτώθηκαν, μόνο ένας με το όνομα İbrahim διασώθηκε από τις δυνάμεις της τουρκικής ακτοφυλακής.

Η οικογένειά του δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει τα χρήματα για να φέρει το σώμα του Keita στην Ακτή Ελεφαντοστού, τώρα βρίσκεται στο ανώνυμο νεκροταφείο στη Σμύρνη Keita, το σώμα του Καμερουνέζου που πέθανε στο ίδιο περιστατικό στάλθηκε στη χώρα του επειδή η οικογένειά του μπόρεσε να περισυλλέξει τα χρήματα.

***

Ξεχάσαμε γρήγορα τους πρόσφυγες που πάγωσαν μέχρι θανάτου στην Αδριανούπολη γιατί οι Έλληνες τους άφησαν γυμνούς και, ακόμη χειρότερα, αφήσαμε την Ελλάδα να τους κάνει να ξεχάσουν.

Πρέπει να εξηγήσουμε καλύτερα ότι η Ελλάδα, που λέει «Προστατεύουμε τα σύνορα της ΕΕ», έχει καταστρέψει τις αξίες της ΕΕ.

Πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Ευρώπη που δεν συμπάσχουν την Τουρκία τεκμηριώνουν αυτήν την ελληνική βαρβαρότητα και την κάνουν είδηση. Μέσα ενημέρωσης όπως το Der Spiegel, τα οποία θεωρούμε προκατειλημμένα κατά της Τουρκίας στην Ευρώπη, κάνουν φακέλους επαναπατρισμού για μήνες.

Η Τουρκία πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσει στο κοινό της ΕΕ για τα γεγονότα που κατέστρεψαν αυτές τις αξίες της ΕΕ, όχι με τους ηγέτες της ΕΕ.

Είναι το μεγαλύτερο χρέος μας προς τους χιλιάδες ανθρώπους που πέθαναν στα νερά του Αιγαίου, από το μωρό Aylan μέχρι την Keita.

ΣΤΙΓΜΕΣ…

1915, Beyazit: Είναι επίσης δυνατό να δοθεί η λευκή μορφή της φωτογραφίας στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης εκείνης της εποχής, καθώς και στον πόλεμο του οθωμανικού στρατού σε πολλά μέτωπα, ειδικά στο Τσανάκκαλε.

1936, Αγία Σοφία: Όταν αναφέρεται η Αγία Σοφία, σκεφτόμαστε μικροπωλητές που προσπαθούν να πουλήσουν πράγματα σε τουρίστες. Ίσως είναι χειμώνας, ίσως είναι πολύ παλιά, οπότε δεν μπορούσα να μην βρω μια φωτογραφία.

1956, Μωρό: Δίχτυα που έμειναν στη θάλασσα τράβηξαν από το έδαφος ψαράδες. Τους κρέμασαν από τα δίχτυα με τα χέρια τους στο Μπεμπέκ, μετά άλλαξε το σύστημα. Οι ψαράδες φορούσαν πλαστικές ζώνες με ένα κοντό σχοινί στερεωμένο στην άκρη μιας πέτρας για να μην κόβει το χοντρό σχοινί του διχτυού και μετά τραβούσαν τα δίχτυα με τη δύναμη της μέσης τους. Το 1976, ήμουν ένα παιδί που βοηθούσα τους ψαράδες στο Güzelyalı, γνωρίζω αυτή την τεχνική από εκεί.

εικόνα της εβδομάδας

Τελευταία ματιά στη γη

Η φωτογραφία αυτής της ηλικιωμένης γυναίκας και του παιδιού της στην αγκαλιά της τραβήχτηκε στην Ουκρανία, στο Ντόνετσκ, το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχο των αυτονομιστών. Γυναίκες και παιδιά στάλθηκαν στη Ρωσία με λεωφορείο επειδή ήταν πιο ασφαλές. Καθώς μια γυναίκα που έζησε στη σοβιετική εποχή εγκατέλειψε τη γη της, ένα ταξίδι στην άγνωστη ημερομηνία επιστροφής ξεκίνησε στη μνήμη του παιδιού στην αγκαλιά της.