Συνήθως, αμέσως μετά την υποβολή του άρθρου μου κάθε μήνα, αρχίζω να σκέφτομαι τι πρέπει να γράψω τον επόμενο μήνα. Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου,τι να γράψωΕπιπρόσθετα . Όπως είναι στο τέλος κάθε εξαμήνου… Μέχρι τη Δευτέρα το πρωί, η γυναίκα μου μου είπε: «Έγινε μεγάλος σεισμός στο Μαράς.Μέχρι που τον ξύπνησε η φράση «…

Μετά από δύο σεισμούς του ίδιου μεγέθους στον Ειρηνικό στις 8 Ιανουαρίου, στα ανοιχτά του Βανουάτου, στη συνέχεια στις 18 Ιανουαρίου στη Θάλασσα των Μολούκων κοντά στην Ινδονησία, κοιταχτήκαμε και είπαμε στους εαυτούς μας ότι κάτι ήταν πολύ κοντά, αλλά σε αυτό ώρα του πρωινού’Έγινε μεγάλος σεισμός στο Μαράς.Ήταν πολύ δύσκολο για μένα να υπολογίσω τις διαστάσεις του . Υπέθεσε ότι ένα ή δύο κτίρια, όπως αυτά στη Σμύρνη, κατέρρευσαν ενώ έκανε το πολύ δέκα βήματα για να ανοίξει την τηλεόραση. Ερμήνευσα την ένταση γύρω στο 5 ή 6. Θυμάμαι ότι είχα πάθει σοκ για μια στιγμή όταν άνοιξα την τηλεόραση. Στην αρχή έμεινα άφωνος καθώς τα δάκρυα με εμπόδιζαν να μιλήσω και δυσκολευόμουν να αναπνεύσω. Μαζεύτηκα και περπάτησα γρήγορα εδώ κι εκεί και σε όλο το σπίτι.Σήκω! Κρίμα επίσης!«Θυμάμαι να ουρλιάζω. Τα χέρια και τα πόδια μου μπερδεύτηκαν τόσο πολύ που τα μάτια μου αναρτήθηκαν στα social media όπως “πριν από 2 ώρες” από γνωστούς μας που ζούσαν στο Ισραήλ, “Τίναμε τόσο πολύ!”, “Σεισμός!”, “Έγινε βίαιος σεισμός!” Καθώς έσπευσα σε άρθρα όπως «Ο σεισμός που έπληξε δέκα επαρχίες, έγινε αισθητός σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας», διάβασε τότε ο παρουσιαστής ειδήσεων. Προσπαθούσε να καταλάβει τις λέξεις που ένιωθαν στο Λίβανο, την Κύπρο, το Ιράκ, το Ισραήλ, την Ιορδανία, την Αίγυπτο και το Ιράν και…».

Δεδομένου ότι οι μακρινοί συγγενείς της μητέρας μου ήταν στο Antep, προσπαθήσαμε πρώτα να τους προσεγγίσουμε. Ήταν καλά, δεν ήξεραν πώς τα πήγαιναν. Είπαν ότι ο σεισμός κράτησε ενάμιση λεπτό και δεν μπόρεσαν να μπουν στο σπίτι από φόβο. Θυμάμαι τη μητέρα μου να λέει “Χρειάζεται ενάμιση λεπτό; Προσέξτε πόσο διαρκούν τα δευτερόλεπτα από φόβο.…”

Ήταν αλήθεια, δυστυχώς. Είναι το ίδιο έντονο και εξίσου μακρύ. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν να μπούμε σε έναν φαύλο κύκλο όπως όλοι εμείς που δεν ζήσαμε το σεισμό και ακόμα σηκώνουμε τα τηλέφωνά μας ελπίζοντας για κάποια καλά νέα και περνώντας συνεχώς το ένα κανάλι στο άλλο. Δεν πήγα στην πανεπιστημιούπολη εκείνη την ημέρα. Δεν μπορούσα να πάω εκεί. Στο σπίτι μας κάρφωσαν στην τηλεόραση και στο τηλέφωνο. Από τη μια προσπαθούσα να προσεγγίσω τους φοιτητές του τμήματος που οι οικογένειες ή οι συγγενείς τους βρίσκονταν στη σεισμογενή ζώνη και από την άλλη περίμενα με αγωνία και προσευχόμουν αν υπάρχουν παιδιά που δεν τους άκουγα. Και λίγο μετά, ο δεύτερος σεισμός έγινε μπροστά στα μάτια μας κατά τη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης. Καθώς περνούσαν οι ώρες, η έκταση της καταστροφής είχε ως αποτέλεσμα πολλά σπίτια που δεν ήταν προσβάσιμα για πολύ καιρό, και δεκάδες άνθρωποι που ζητούσαν βοήθεια για μέρες αλλά δεν μπορούσαν να λάβουν απάντηση.

Ξέρετε τις διαδικασίες και τι συνέβη… Προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε, αλλά το αίσθημα ανεπάρκειας και ανικανότητας που επανέρχεται κάθε φορά. Να ντρέπεσαι να φας, να πιεις, να χαμογελάσεις, να κοιμηθείς… Κλάψε. κλαίμε κάθε μέρα… Μας έπιασε μια τέτοια ανεμοστρόβιλος που ακόμη και τα παιδιά μας ηλικίας 3 έως 4 ετών έμαθαν για το θάνατο, την απελπισία, την απουσία και τον πόνο.

Σε αυτό το διάστημα, ομάδες έρευνας και διάσωσης από όλο τον κόσμο έχουν μείνει χαραγμένες στις καρδιές μας, όπως και κατά τον σεισμό του Μαρμαρά το 1999. Θα ήθελα να υπενθυμίσω για άλλη μια φορά ότι ο σεισμός του Μαρμαρά ήταν μια μεγάλη ρήξη στις τουρκοελληνικές σχέσεις. Με την κρίση στον Οτσαλάν, οι εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών ήταν υψηλές και χάρη στην ελληνική ομάδα έρευνας και διάσωσης, που ήταν από τις πρώτες ομάδες που έσπευσαν να βοηθήσουν κατά τη διάρκεια των σεισμών, το φράγμα, το οποίο υψώθηκε μεταξύ ανθρώπων που μετά βίας γνώριζαν ο ένας τον άλλον, ξεπεράστηκαν και όλο το περιεχόμενο που γράφτηκε με γλώσσα μίσους στα σχολικά βιβλία αφαιρέθηκε. Οι υπουργοί Εξωτερικών İsmail Cem και Γιώργος Παπανδρέου σημάδεψαν την περίοδο. Ομοίως, έπαινοι δόθηκαν στις ομάδες έρευνας και διάσωσης που στάλθηκαν από το Ισραήλ, και μάλιστα γράφτηκε ότι το Ισραήλ θα έχτιζε το Gölcük. Στις σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας, Τουρκίας-Ισραήλ, ακόμη και Τουρκίας-Αρμενίας, όπου η πολιτική έχει μπρος-πίσω, η Μεγάλη Καταστροφή έχει επίσης αναβάλει όλα τα αρνητικά. Ενώ οι λέξεις “Πρέπει να ξοδεύουμε τη ζωή μας κάθε φορά για να μειώσουμε ή να εξαλείψουμε εντελώς τις απειλές και τις συγκρούσεις;” αντηχούν στον θυμό μας, η ελληνική ομάδα Κώστας Αθανασόπουλος έκλαψε μετά το κοριτσάκι που έσωσε και αγκάλιασε τον συμπαίκτη του, ο Yosefit Moshe έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Άρα που σώθηκε από τα ερείπια, μέχρι την επιστροφή του στη χώρα του και την κορνίζα όπου κοιμάται το μικρό παιδί στην αγκαλιά του, Margara (Αρμενία)-Alican (Αρμενία), το οποίο άνοιξε ξανά για ένα παρόμοιο συμβάν πόνου 35 χρόνια μετά τη βοήθεια που συνέλεξε η Crescent κατά τη διάρκεια του σεισμού 7,2 Ρίχτερ που μπήκε στην ιστορία για τελευταία φορά ως ο σεισμός στο Spitak ή στο Gyumri 1988. Η αρμενική ομάδα έρευνας και διάσωσης 27 ατόμων, προερχόμενη από τις συνοριακές πύλες της Τουρκίας) με πέντε φορτηγά ανθρωπιστικής βοήθειας και αμέτρητες αναμνήσεις, ελπίζω ότι αυτό θα είναι ένα ορόσημο για να συναντηθούν οι άνθρωποι χωρίς καταστροφή.

Συναγωνίζονται οι καταστροφές; Δεν ξέρω, αλλά όπως το περιγράφουν πολλοί, αυτός ο σεισμός δεν μοιάζει με καμία καταστροφή. Γι’ αυτό λέγεται Μεγάλη Καταστροφή και παρά το πέρασμα των εβδομάδων, έχουμε την εντύπωση ότι ο χρόνος έχει κολλήσει αυτήν την ημέρα, αυτή την ώρα. Αναμφίβολα, με επιτυχή διοίκηση και οικονομική κινητοποίηση, θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί μέτρα προ πολλού και εφαρμοσμένα εδώ και χρόνια σε όλες τις πόλεις που κινδυνεύουν, δεν θα είχαμε χάσει τόσες ζωές. Ωστόσο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 41, σύμφωνα με επιζώντες, εκτός από τις απώλειές μας 41 Χ 2 χιλιάδες, ο σεισμός που θα χτυπήσει το Μαρμαρά, που έχουν επανειλημμένα πει οι ειδικοί, είναι πλέον πολύ κοντά, ότι το θαλάσσιο Αιγαίο και η Μεσόγειος βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο αν κινηθεί το Ελληνικό Τόξο, για οικονομικούς λόγους.σε μεγάλη κατάθλιψη, φόβο και παράνοια. Υπάρχει κάτι για το οποίο κάποιοι διαμαρτύρονται. Ξέρετε αυτή την αλήθεια εδώ και χρόνια, ο αριθμός εκείνων που λένε γιατί δεν μίλησες τότε είναι μια ουσιαστική πλειοψηφία, αν και παλεύω να την καταλάβω. Ωστόσο, γνωρίζουμε? Ξέρουμε κάθε μέρα ότι εμείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα μια μέρα θα πεθάνουμε. Έρχεται μια στιγμή που ξέρουμε ότι πλησιάζει ο θάνατος του αγαπημένου μας προσώπου, που δίνει μάχη με μια θανατηφόρα ασθένεια. Αλλά δεν μας φαίνεται ότι είναι νεκρός μέχρι να έρθει κάποιος και να μας πει ότι είναι νεκρός, ή ακόμα και να πάει να τον κοιτάξει έτσι, και να πάει ακόμα πιο μακριά και να θάψει αυτό το άτομο. Νομίζω ότι έχουμε τέτοια διάθεση αυτή τη στιγμή…

Θέλω να σου πω να γίνεις σύντομα καλά, αλλά δεν περνάει. μην περνας.

Καλή τύχη σε όλους μας.