Μερικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών:

-Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ συναντήθηκε με αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Ιλχάμ Αχμέντ, έναν από τους ηγέτες της πολιτικής πτέρυγας του PKK/YPG στη Συρία.

– Η αμερικανική εταιρεία Exxon Mobil ξεκίνησε τις εργασίες γεώτρησης στο οικόπεδο Νο 10, που βρίσκεται στα νότια του νησιού της Κύπρου και θεωρείται «αμφιλεγόμενο» από την Τουρκία.

-Η Ελλάδα και η Κύπρος ζήτησαν να χαρακτηριστεί η Τουρκία ως «χώρα υπό εξαφάνιση» στο πρόσφατα εκπονημένο έγγραφο στρατηγικής άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία απέτρεψαν τη συμπερίληψη του ονόματος της Τουρκίας στο έγγραφο, αλλά παρόλο που δεν κατονομαζόταν στο πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου στο έγγραφο, η Τουρκία αναφέρεται ως «απειλή».

– Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι η Τουρκία είχε υποσχεθεί να καταργήσει τον «φόρο ψηφιακών υπηρεσιών».

***

Αυτά τα τέσσερα παραδείγματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: η Τουρκία δεν αντέδρασε καν σε αυτό που συνέβη. Στα ένδοξα κυβερνητικά ΜΜΕ η είδηση ​​αυτή δεν έγινε καθόλου ή βρέθηκε μόνο με μικροσκόπιο.

Όσοι έφτιαχναν ιστορίες όπως η «Γαλάζια πατρίδα» μέχρι χθες, όσοι έστειλαν το Πολεμικό Ναυτικό από το Μαρμαρίς όταν η Exxon Mobil προσπάθησε να κάνει γεωτρήσεις στο ίδιο οικόπεδο # 10 πριν από δύο χρόνια και όσοι έστειλαν τουρκικά σεισμικά ερευνητικά πλοία στα επίμαχα οικόπεδα σιωπούν. σήμερα.

Τι έχει αλλάξει στην Ανατολική Μεσόγειο; Τι συνέβη, αυτή τη φορά αποσύραμε τις αντιρρήσεις μας σχετικά με το πακέτο αριθ. 10 που βρίσκεται στα νότια της νήσου Κύπρου;

Αναρωτιέμαι αν δεν είχαμε δίκιο όταν φυσούσαμε τον άνεμο του πολέμου στην Ανατολική Μεσόγειο πριν από 2 χρόνια; Αναρωτιέμαι πριν από δύο χρόνια για χάρη των πολεμικών πλοίων. Αποδεικνύεται ότι η πλοκή που πήραμε τον κίνδυνο να βρεθούμε σε στενή επαφή μεταξύ μας στη μέση της Μεσογείου δεν ήταν τόσο σημαντική; Τι άλλαξε;

Το πιο σημαντικό, άφησε στάχτη μόνο χθες στο μπάρμπεκιου. Τι απέγινε η μηχανή προπαγάνδας που σώπασε αυτή τη φορά;

Τι γίνεται με την Ελλάδα και την Κύπρο που θέλουν να συμπεριλάβουν την Τουρκία ως «απειλή» στο έγγραφο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Δεν είμαστε μια χώρα που διαπραγματεύεται την πλήρη ένταξη με την ΕΕ, έστω και τυπικά, και η οποία βρίσκεται σε εταιρική σχέση με την ΕΕ; Πώς αντιμετωπίσαμε τα προβλήματα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, που αποτελούσε πρόβλημα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας μέχρι χθες, και την καθιστούσε πρόβλημα συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκτείνεται από το Αιγαίο μέχρι τη μέση της Μεσογείου;

Ας έρθουμε στη Συρία…

Οι άξονες μάχης, που μέχρι χθες είχαν αποκαλυφθεί για τη Συρία και τους Κούρδους, δεν φαίνονται αυτή τη φορά.

Δεν είναι ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ανέφερε μια νέα στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία πριν από μερικές εβδομάδες, ενώ παραπονέθηκε τόσο για τη Ρωσία όσο και για τις Ηνωμένες Πολιτείες;

Ούτε επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στη Συρία, ούτε έχουν σταματήσει τελείως οι «τρομοκρατικές επιθέσεις κατά της Τουρκίας», που παρουσιάστηκαν ως αφορμή για επιχείρηση κατά της Συρίας. Μόλις τις προάλλες, άμαχοι σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα της επίθεσης του PKK/YPG στο Αφρίν.

Αλλά από την άλλη, η Ρωσία, που μέχρι χθες είχε ενεργήσει λίγο πιο προσεκτικά, σήκωσε ξαφνικά το χέρι της. Είχε επίσης άμεσες επαφές με το PKK / YPG σε επίπεδο Υπουργού Εξωτερικών.

Ο ίδιος İlham Amed και η αντιπροσωπεία του είχαν ήδη επισκεφθεί την Ουάσιγκτον, αλλά στην πραγματικότητα, δεν κατάφεραν να κάνουν πολλές επαφές υψηλού επιπέδου. Σε απάντηση, η Ρωσία ανέβασε το επίπεδό της. Ομολογουμένως, για το PKK/YPG, η επαφή υψηλού επιπέδου με τη Ρωσία είναι πιο σημαντική από την επαφή υψηλού επιπέδου με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί η Αμερική είναι στη Συρία σήμερα, όχι αύριο. Ωστόσο, η Ρωσία είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης της Συρίας.

Ενδιαφέρουσα είναι και η σιωπή της Τουρκίας απέναντι σε αυτή την επαφή. Όσον αφορά τη Ρωσία, αποφεύγουμε να τονίσουμε τις διαφορές μας με αυτή τη χώρα.

Και τέλος, νέα από την εποχή που διεξάγαμε τον «πόλεμο της οικονομικής απελευθέρωσης». Το Υπουργείο Οικονομικών και Οικονομικών, το οποίο δεν έχει καν την παραμικρή εξουσία για αυτό το θέμα, υποσχέθηκε να καταργήσει τον «φόρο ψηφιακών υπηρεσιών», στον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιτάχθηκαν από την ψήφισή του στο κοινοβούλιο και ο οποίος επιβάλλει κυρώσεις στην Τουρκία με πρόσθετους τελωνειακούς καθήκοντα για αυτόν τον σκοπό.

Αυτός ο φόρος έχει εκδοθεί για εταιρείες όπως η Google, το Facebook και το Twitter που συλλέγουν και δημοσιεύουν διαφημίσεις από πελάτες τους στην Τουρκία και έτσι δημιουργούν εισόδημα, αλλά δεν πληρώνουν φόρο για τέτοιο εισόδημα στην Τουρκία.

Η Αμερική ήταν τόσο θυμωμένη που επιβαλλόταν ένας τέτοιος φόρος στις δικές της επιχειρήσεις που ανταπέδωσε τις χώρες της ΕΕ και την Τουρκία, η οποία επέβαλε παρόμοιο φόρο.

Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, η εξουσία επιβολής και καταστολής φόρων είναι η μόνη και αποκλειστική εξουσία της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Τώρα που περάσαμε στο προεδρικό σύστημα, δεν είναι πλέον δυνατόν τα υπουργεία ή ο πρόεδρος να προτείνουν νόμους στο Κοινοβούλιο. Αν είναι να υπάρξει νομοθετική δραστηριότητα, αυτή γίνεται από τους βουλευτές.

Πώς γίνεται λοιπόν το Υπουργείο Οικονομικών και Οικονομικών να δώσει μια υπόσχεση σε άλλη χώρα για αυτό το θέμα;

Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην περίφημη ομιλία του της 22ας Νοεμβρίου, στην οποία ανακοίνωσε σε όλους μας ότι βρισκόμαστε ακόμη σε έναν «πόλεμο οικονομικής απελευθέρωσης», ενώ μιλούσε για το παρελθόν, είπε: «…. Όταν προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τις δικές μας πολιτικές πολιτικές και πολιτικές ασφαλείας, το καταφέραμε με τον εκβιασμό. “

Μάλλον μιλούσε για το παρελθόν, όχι για το παρόν.