Η Τουρκία έχει λεπτομερώς τις απόψεις και τα νομικά της επιχειρήματα σχετικά με το μη στρατιωτικό καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στις επιστολές που έστειλε στον ΟΗΕ στις 13 Ιουλίου και 30 Σεπτεμβρίου 2021 και εάν η Ελλάδα συνεχίσει τις παραβιάσεις της στα παραβιασθέντα νησιά, τις συνέπειες των συνθηκών ειρήνης της Λωζάνης του 1923 και του Παρισιού του 1947 Δήλωσε ότι δεν μπορούσε να διεκδικήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα κατά της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

Σε αυτές τις επιστολές που ήθελε να φέρει η Τουρκία στο νομικό πεδίο, η Ελλάδα δυσκολεύτηκε να δώσει απαντήσεις με την ίδια βαρύτητα, ήθελε να απομακρύνει τη συζήτηση από το νομικό και πολιτικό πεδίο και προσπάθησε να δημιουργήσει μια αντίληψη στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. ότι «η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, απειλώντας την Ελλάδα» είχε λειτουργήσει.


Σύμφωνα με πληροφορίες από διπλωματικές πηγές, η τρίτη επιστολή που απέστειλε η Τουρκία στον ΟΗΕ είναι απάντηση στην ελληνική επιστολή του περασμένου Μαΐου.

Στην επιστολή χρησιμοποιήθηκαν οι ακόλουθες δηλώσεις:

«-Η Ελλάδα υποτιμά τις υποχρεώσεις αφοπλισμού της και προσπαθεί να τις ευτελίσει. Η παραβίαση αυτών των υποχρεώσεων απειλεί τη διεθνή ειρήνη. Η Τουρκία απορρίπτει εντελώς τα επιχειρήματα, τους αβάσιμους ισχυρισμούς και τις πολιτικές ομιλίες της Ελλάδας.

Ο κύριος στόχος των συνθηκών ειρήνης της Λωζάνης το 1923 και του Παρισιού το 1947 είναι ο τερματισμός του πολέμου και η εγκαθίδρυση της ειρήνης. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, οι κανονισμοί γης/συνόρων αντιμετωπίστηκαν παράλληλα με τον αφοπλισμό. Αυτά είναι αχώριστα.

– Η Ελλάδα αγνοεί την αρχή της σταθερότητας και του οριστικού χαρακτήρα των συνόρων στο διεθνές δίκαιο. Αυτή η αρχή είναι στοιχείο της κατοχής γης. Ο αφοπλισμός είναι επίσης αναπόσπαστο μέρος του. Η κατοχή γης στο σύνολό της γίνεται μόνιμη. Οι συνθήκες ειρήνης δεν πρέπει να αξιολογούνται από κοινού, αλλά με όλα τα στοιχεία τους (κυριαρχία-αφοπλισμός).

Το μη στρατιωτικό καθεστώς των ονομάτων Λήμνος και Σαμοθράκη συνεχίζεται. Το άρθρο 12 της Λωζάνης επικύρωσε την απόφαση του 1914 που άφηνε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα με την προϋπόθεση ότι θα αφοπλιστούν. Το άρθρο 13 της Λωζάνης και το άρθρο 6 της Σύμβασης για τα Στενά της Λωζάνης αναφέρουν λεπτομερώς τον αφοπλισμό. Η Σύμβαση του Μοντρέ του 1936 είναι για την ασφάλεια της Τουρκίας. Δεν υπάρχει πρόβλεψη για την Ελλάδα. Οι τότε δηλώσεις των τουρκικών αρχών δεν καταργούν τη συμβατική υποχρέωση. Επιπλέον, οι ελληνικές αρχές έχουν δηλώσεις για το αντίθετο. Τα παθητικά μπορούν να αφαιρεθούν μόνο κατόπιν συμφωνίας. Το γεγονός ότι η Ελλάδα εξόπλισε μόνο τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη τη δεκαετία του 1960 αποκάλυψε επίσης ότι τα νησιά αποδέχονταν το μη στρατιωτικό τους καθεστώς με την κρατική πρακτική.

Η ΜΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΔΕΝ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ

Η Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού του 1947 είναι μια συμφωνία που δημιουργεί καθεστώς. Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος δεν απαλλάσσει την Ελλάδα από τις υποχρεώσεις της. Το επιβεβαιώνει και η νομολογία των διεθνών δικαστηρίων.

Στο τέλος της επιστολής, η παραβίαση του μη στρατιωτικού καθεστώτος από την Ελλάδα χαρακτηρίστηκε παράνομη και υπογραμμίστηκε η στενή σχέση μεταξύ αυτού του καθεστώτος και της κυριαρχίας. Η Ελλάδα καλείται να σεβαστεί και να αποκαταστήσει το μη στρατιωτικό της καθεστώς και τονίστηκε ότι εάν η Ελλάδα συνεχίσει τις παραβιάσεις της, δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσει νομικά τα κυριαρχικά της δικαιώματα στα νησιά, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, κατά της Τουρκίας.

Η επιστολή εκφράζει επίσης την ολιστική προσέγγιση της Τουρκίας για την επίλυση των συγκρούσεων στο Αιγαίο και, σε αυτό το πλαίσιο, επαναλήφθηκε η θέση της Τουρκίας να αντιμετωπίσει όλα τα ζητήματα του Αιγαίου μέσω διαλόγου και να μην αποκλείσει καμία ειρηνική μέθοδο, συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς δικαστηρίου. Έχει δηλωθεί ότι οι πράξεις πρόκλησης και ρητορικής πρέπει να αποφεύγονται.