Η ταινία ξεκινά με την άφιξη Σύριων προσφύγων, που έχουν πλησιάσει τη Λέσβο με βάρκες. Υπάρχει σχεδόν μια επιτροπή «Καλώς ορίσατε» στην παραλία. Τέτοια φιλοξενία… Από τη συνομιλία της Φιλιώς Μπαλτατζή, ενός ηλικιωμένου Ελληνοαμερικανού πολίτη που βοήθησε οικονομικά τους πρόσφυγες, και του εγγονού του, προχωράμε στην ιστορία της Φιλιώς της Σμύρνης το 1916 (υπό ελληνική κατοχή) και αρχίζουμε να ψάχνουμε σε μια Σμύρνη που μπορείς να δεις μόνο στη Σμύρνη. . Έλληνες που ζουν ευτυχισμένοι για αιώνες, ελληνική κουλτούρα, όπερες, προσκλήσεις, χοροί, αγάπη, μετά η άφιξη των Τούρκων, η κατάληψη της πόλης, το αίμα, η θηριωδία, η κλοπή, ο βιασμός και τέλος μια μεγάλη φωτιά.

Η ταινία ανέφερε στο διαφημιστικό δελτίο ότι γυρίστηκε με βάση τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν “Ένα εξαιρετικό κινηματογραφικό έργο που περιγράφει λεπτομερώς τη φρικτή καταστροφή του 1922 που κατέστρεψε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, που κάποτε ήταν γνωστή ως το “Μαργαριτάρι της Ανατολής”” οριζεται ως. όχι αρκετά, «Καθώς οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω πολέμου, βίας και διώξεων, μας ζητά να δώσουμε προσοχή στην προσφυγική κρίση που συνεχίζει να αντιμετωπίζει ο κόσμος μας σήμερα». Ανέλαβε και μια αποστολή. Ενώ πολλά προσφυγικά σκάφη βυθίστηκαν από την Ελλάδα στο Αιγαίο, προσωπικά δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ήθελαν να επιστήσουν την προσοχή στην προσφυγική κρίση. Αλλά αφού είδα την ταινία, συνειδητοποίησα το θέμα. Αν και η Σμύρνη δεν αναφέρει τι έκανε ο ελληνικός στρατός και κάποιοι από τους εγκαταστημένους Έλληνες στους Τούρκους, χρησιμοποιεί τα βάσανα των άλλων σύμφωνα με τη δική της πολιτική ατζέντα. Όπως ακριβώς έκανε και με τους πρόσφυγες στην εναρκτήρια σκηνή.

Ένα άλλο παράδειγμα αυτής της εκμετάλλευσης φαίνεται στον μοναδικό Αρμένιο χαρακτήρα της ταινίας, τον Τακούι. Δεν γνωρίζουμε την ιστορία του Takoui, του οποίου η οικογένεια μάθαμε για την απώλεια στην αρμενική εκτόπιση του 1915, και δεν νιώθουμε τον πόνο του. Όπως και οι πρόσφυγες στην εναρκτήρια σκηνή, ο Takoui είναι κεντρικός στην πολιτική ατζέντα της ταινίας, αυτό είναι όλο. Ο Τακούι έχει χρέος να προειδοποιήσει την οικογένεια Μπαλταζή όταν βλέπουν πόσο άσχημα συμπεριφέρονται στον μουσουλμάνο Τούρκο οικονόμο και οδηγό που απασχολούν στο σπίτι τους και να πει ότι οι Τούρκοι θα έρθουν μια μέρα στη Σμύρνη και θα σκοτώσουν όλους τους χριστιανούς. Στο τέλος της ταινίας βέβαια είναι αυτός που τα καταφέρνει. Το πνεύμα των προσφύγων που προσπάθησαν να διασχίσουν το Αιγαίο με τα Αρμενικά γεγονότα του 1915 αναστήθηκε κατά τη σφαγή της Σμύρνης στην Ελλάδα το 1922. Αυτοί που σκοτώθηκαν επειδή ήταν χριστιανοί και εκείνοι που επιβιβάστηκαν σε βάρκες για να σώσουν τη ζωή τους. Από την άλλη, δεν μπορούμε να δούμε Εβραίους και Λεβαντίνους ιταλικής καταγωγής, που συγκαταλέγονται στους σημαντικούς λαούς της Σμύρνης, που στην ταινία τονίζεται ως κοσμοπολίτες. Γιατί οι δύο λαοί δεν έχουν ιστορίες καταστροφών κατάλληλες για τον σκοπό της ταινίας και κατάλληλες για την εκμετάλλευση εκείνης της ημέρας.

Ο κύριος λόγος για τον οποίο υπάρχει ένας Αρμένιος χαρακτήρας στην ταινία και αναφέρεται συνεχώς η απέλαση των Αρμενίων του 1915, είναι ότι η Ελλάδα βασίζει τους λεγόμενους ισχυρισμούς για τη γενοκτονία των Ελλήνων στα γεγονότα του 1915. Η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι οι Τούρκοι έχουν διαπράξει έναν μεγάλο χριστιανό γενοκτονία που αφορούσε Αρμένιους, Έλληνες και Ασσύριους κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Επιπλέον, κάνει αυτόν τον ισχυρισμό αποδεκτό σε καθημερινή βάση. Μετά την αποδοχή του ισχυρισμού της γενοκτονίας στο ελληνικό κοινοβούλιο το 1994, έγινε δεκτός σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής, το ελληνοκυπριακό μέρος, τη Σουηδία, την Ολλανδία, την Αρμενία και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαχρονικά, με πόρους που παρέχονται από τη διασπορά. Εν τω μεταξύ, ένα άλλο βήμα που έκανε η Ελλάδα σχετικά με τη γενοκτονία ήταν να μεταφέρει αυτή τη διεκδίκηση στον ακαδημαϊκό κόσμο. Επί δέκα χρόνια διεξάγονται έρευνες και συνέδρια για την ελληνική γενοκτονία, που δεν υπήρξε, στην Ελλάδα και σε ορισμένα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Εφόσον δεν υπάρχει τουρκική ακαδημαϊκή μελέτη εναντίον της, η Ελλάδα παίζει ένα παιχνίδι που δημιούργησε, όπως δημιούργησε τον εαυτό της. Ακριβώς όπως χρησιμοποιεί τα δεινά των Αρμενίων προσφύγων και του Τακούι στη Σμύρνη, χρησιμοποιεί επίσης όρους που απευθύνονται σε αυτήν την περιοχή για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα. Εδώ είναι που τα πράγματα ανακατεύονται. Γιατί οι όροι που χρησιμοποιεί η Ελλάδα περιλαμβάνουν το Ολοκαύτωμα και τις πορείες θανάτου.

Βλέπουμε αυτούς τους όρους στον ιστότοπο ενός κέντρου το 2010 που ονομάζεται “The Greek Genocide Resource Center”[1]. Αυτό το κέντρο, που ονομάζεται «Alliance Against Genocide», έχει γραφεία σε 31 χώρες και συνεργάζεται με 100 διαφορετικούς οργανισμούς και, όταν χρειάζεται, ασκώντας πίεση στα Ηνωμένα Έθνη, στοχεύει στην αναγνώριση της γενοκτονίας στον διεθνή πολιτικό κόσμο.[2]. Στην ιστοσελίδα του Greek Genocide Resource Center, υπάρχει μια ενότητα που ονομάζεται Το Ολοκαύτωμα της Σμύρνης ακριβώς κάτω από το τμήμα όπου ο Ατατούρκ περιγράφεται ως εγκληματίας της γενοκτονίας.[3]. Ως ακαδημαϊκός που εργάζεται στον τομέα του Ολοκαυτώματος στη χώρα του και στο εξωτερικό, εάν προσπάθησε να έρθει σε μια διεθνή συνάντηση με τέτοιο τίτλο, είναι ντροπή για αυτόν να χρησιμοποιεί έναν τέτοιο τίτλο, ακόμη κι αν ήταν απίθανο να γίνει δεκτός σε η συνάντηση. Επιπλέον, αποτελεί κατάχρηση του Ολοκαυτώματος. Κάνοντας μια μικρή αναζήτηση στο Google, είδα επίσης ότι υπάρχει ένα βιβλίο με το όνομα «Το Ολοκαύτωμα της Σμύρνης» του Τσαρλς Ντόμπσον, που κυκλοφορεί από την Αγγλοελληνική Ένωση. Ποιος ξέρει τι θα συναντήσουμε αν γίνουν λεπτομερείς μελέτες για το θέμα και σαρωθούν ακαδημαϊκές εργασίες. Όπως μπορείτε να δείτε, η Ελλάδα καθορίζει την ακαδημαϊκή ονοματολογία των λεγόμενων αξιώσεων γενοκτονίας, όπως και στη Σμύρνη, χρησιμοποιώντας τον πόνο όπως κρίνει. Ένα άλλο παράξενο: ενώ ο αριθμός των Ελλήνων που φέρεται ότι δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος ήταν περίπου ένα εκατομμύριο, το θρυλικό τμήμα «Μαρτυρίες» των επιζώντων του Κέντρου Πόρων της Ελληνικής Γενοκτονίας έχει μόνο 25 ηχογραφήσεις. τα μισά είναι από βιβλία.

Κι όμως, η Σμύρνη, την οποία πυροβόλησαν για να υποστηρίξουν την άποψη τους, καταχειροκροτήθηκε για έξι λεπτά μετά την προβολή της στο θέατρο Princess Anne, ιερό των τελετών Bafta. Η ταινία, που κέρδισε βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες 2022, αναμένεται να επιστρέψει με βραβείο από άλλα φεστιβάλ όπου διασταυρώνεται η πολιτική της ατζέντα τους επόμενους μήνες. Η Σμύρνη θα προβληθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 11 Ιανουαρίου 2023. Έχει γίνει πολιτική ανάγκη για την Τουρκία να ανοίξει τμήματα Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας στα πανεπιστήμια. Ελπίζω ότι θα ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα το συντομότερο δυνατό.

Οι μελέτες για το Ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία δεν είναι αυτές που γνωρίζετε, αλλά η δουλειά που κάνετε για ανθρώπους που δεν γνωρίζετε. Για να είσαι η φωνή τους που δεν ακούγεται, δίνεις τη δική σου πνοή, κόπο και χρόνο και αν χρειαστεί χάνεις την υγεία σου. Το να δουλεύεις σε αυτόν τον τομέα ή να κάνεις ταινίες όπως η Σμύρνη απαιτεί να αντέχεις αυτούς τους πόνους με μεγάλη προσοχή, αξιοπρέπεια και αξιοπρέπεια, χωρίς να περιμένεις κανένα όφελος, με τρόπο αντάξιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Κανένας άλλος τομέας των κοινωνικών επιστημών δεν σας ζητά. Ούτε το απαιτούν οι μελέτες για το Ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία. Είστε έτοιμοι να τα γεμίσετε. Γι’ αυτό, ως συγγραφέας, λόγιος ή πολίτης της Σμύρνης, καταδικάζω όσους συνέβαλαν στη δημιουργία αυτής της ταινίας. Στέλνω την αγάπη μου στον ελληνικό λαό. Καλή Chanukah και εύχομαι σε όλους καλή χρονιά.

Σημείωση: Μπορείτε να βρείτε το αναλυτικό μου άρθρο για την ταινία και το θέμα στο άρθρο μου στη ΣΜΥΡΝΑ στον ιστότοπο Real Agenda.