Με τη συμφωνία για την περιοχή της θαλάσσιας δικαιοδοσίας που υπέγραψε με τη Λιβύη σύμφωνα με το νόμο, η Τουρκία πραγματοποίησε μια από τις μεγαλύτερες διπλωματικές επιθέσεις στην ιστορία της και αποκάλυψε επίσημα τα σύνορά της στην ανατολική Μεσόγειο.

Προκειμένου να συμβάλουν στην εδραίωση διαρκούς ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας στη Λιβύη και να αναπτύξουν σχέσεις σε όλους τους πιθανούς τομείς με βάση το αμοιβαίο όφελος, η Τουρκία και η Λιβύη στις 27 Νοεμβρίου 2019, μετά από συνομιλίες μεταξύ του πρωθυπουργού της Λιβύης Fayiz es-Serrac και ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η «Mediterranean» υπέγραψαν το μνημόνιο κατανόησης για τον «περιορισμό της θαλάσσιας δικαιοδοσίας» και την «ασφάλεια και στρατιωτική συνεργασία».

Η συμφωνία, που υπογράφηκε σύμφωνα με την αρχή της δικαιοσύνης και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και καταχωρήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) τον Οκτώβριο του 2020, αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των δύο χωρών της Ανατολικής Μεσογείου.

Η υπογραφή από την Τουρκία της δεύτερης συμφωνίας της με τη Λιβύη, μετά την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) για την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, θεωρείται σημαντικό επίτευγμα ενόψει των πολιτικών που ακολουθεί στην Ανατολική Μεσόγειο. νίκη για την τουρκική διπλωματία.

Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία είναι μια ισχυρή απάντηση στα μονομερή μέτρα που έλαβε η ελληνοκυπριακή διοίκηση (GCA) για τον περιορισμό της θαλάσσιας δικαιοδοσίας από το 2003, ενεργώντας ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του νησιού και αντίθετη με την αρχή της δικαιοσύνης.

Ωστόσο, η Τουρκία, η οποία τάσσεται υπέρ της δίκαιης κατανομής σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, επαναλαμβάνει την έκκλησή της για τη διεξαγωγή διεθνούς διάσκεψης με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων της Ανατολικής Μεσογείου με κάθε ευκαιρία.

Ανακάλυψη πόρων υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο

Ο περιορισμός των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας έχει μεγάλη σημασία λόγω της παρουσίας της Συρίας, του Λιβάνου, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Ελλάδας, της ΤΔΒΚ και της ελληνοκυπριακής διοίκησης στην ανατολική Μεσόγειο, εξαιρουμένης της Τουρκίας.

Ενώ η Τουρκία αγωνίζεται εδώ και πολλά χρόνια για τα δικαιώματά της βάσει του διεθνούς δικαίου στην περιοχή, το ζήτημα του περιορισμού των πόρων υδρογονανθράκων άρχισε να τίθεται με την ανακάλυψη πόρων υδρογονανθράκων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου αναλαμβάνουν δράση σε αυτό. περιοχή.

Αν και το Κυπριακό δεν επιλύθηκε αγνοώντας τα ίσα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, η ελληνοκυπριακή διοίκηση συνήψε συμφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010.

Η Τουρκία και η ΤΔΒΚ αντιτάχθηκαν σθεναρά σε αυτές τις συμφωνίες για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της παραβίασης των δικαιωμάτων της υφαλοκρηπίδας, και προειδοποίησαν τις χώρες της περιοχής να μην συνάψουν αυτές τις συμφωνίες.

Με το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου που ιδρύθηκε στο Κάιρο από την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την ελληνοκυπριακή διοίκηση και το Ισραήλ, παράγοντες όπως η Τουρκία, η Λιβύη και ο Λίβανος προσπάθησαν να εξαλειφθούν.

Στις συναντήσεις της με τις χώρες της περιοχής, η ελληνοκυπριακή διοίκηση της Κύπρου έχει συνάψει συμφωνίες οριοθέτησης σύμφωνα με την «αρχή της ίσης απόστασης», θεωρώντας το νησί της Κύπρου ως «ήπειρο», αλλά η αρχή της ισότητας δεν αναφέρεται γενικά στο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ).

Σύμφωνα με την αρχή της «ισότιμης κατανομής», που είναι ο βασικός κανόνας του διεθνούς δικαίου, λιγότερη υφαλοκρηπίδα / περιοχή ΑΟΖ μπορεί να κατανεμηθεί στα νησιά σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα. Στο σημείο αυτό λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες, όπως το μέγεθος των νησιών, το μήκος των μετώπων τους, η θέση τους και η απόστασή τους από την ηπειρωτική χώρα.

Μονομερή μέτρα από την Ελλάδα και την ελληνοκυπριακή διοίκηση

Εθνικό Κέντρο Έρευνας Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Άγκυρας (DEHUKAM) Πρόεδρος του Συμβουλίου Καθ. Ο Δρ. Hakan Karan, στην εκτίμησή του στον ανταποκριτή του AA για το θέμα, επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μεταξύ κρατών στις απέναντι ακτές της ανατολικής Μεσογείου μπορεί να επιτευχθεί με συμφωνία ή δικαστική απόφαση βάση των ιδίων κεφαλαίων.

Τονίζοντας ότι η σύναψη μιας τέτοιας συμφωνίας αποτελεί νομική υποχρέωση για τα ενδιαφερόμενα κράτη να συνεργαστούν, ο Karan είπε: «Τα μέτρα περιορισμού και λειτουργίας της ελληνοκυπριακής διοίκησης από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, αποτελούν τη βάση του χάρτη της Σεβίλλης στην Ελλάδα. . Το αίτημα να επιβληθεί στην Τουρκία μια περιοχή θαλάσσιας δικαιοδοσίας με επίκεντρο την Τουρκία είναι μια μονομερής κρατική πρακτική που θα οδηγήσει στον αποκλεισμό της Τουρκίας, που έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή, από τις θάλασσες. διάσημος.

Ο Καράν, εν τω μεταξύ, είπε ότι είχε συνάψει συμφωνία που περιορίζει τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Λιβύη, “την οποία προσπαθούμε και πάλι να αποκλείσουμε από την περιοχή” για να προστατεύσουμε τα συμφέροντα της Τουρκίας, προσθέτοντας ότι με αυτή τη συμφωνία, η Τουρκία αποκάλυψε επίσημα την υφαλοκρηπίδα στην ανατολική Μεσόγειο και στα όρια της ΑΟΖ.

«Τα σύνορα της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί από την Τουρκία»

Τονίζοντας ότι η σύναψη μιας τέτοιας συμφωνίας από την Τουρκία με τη Λιβύη, η οποία έχει μια αμοιβαία πλευρά, στη βάση της συνεργασίας, είναι «μια νομική προσέγγιση», ο Καράν είπε:

«Αυτή η συμφωνία είναι η σημαντικότερη διπλωματική επίθεση μετά τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, προκειμένου να υποστηριχθεί η πολιτική της γαλάζιας πατρίδας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και να περιοριστεί η υφαλοκρηπίδα εντός της γαλάζιας πατρίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της, εάν δηλωθεί. Είτε υπάρχει είτε όχι, τα σύνορα της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί από την Τουρκία».

Από την άλλη πλευρά, ο Karan τόνισε ότι υπάρχει πάντα η πιθανότητα οι περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας που διεκδικούν άλλα κράτη της περιοχής να έρθουν σε σύγκρουση με αυτές της Τουρκίας και είπε: «Είναι σημαντικό αυτή η σύγκρουση να επιλυθεί στη βάση δικαιοσύνης με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων που έχουν ακτή προς την Ανατολική Μεσόγειο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.» αναφέρεται.

Σημειώνοντας ότι αιτήματα προς αυτή την κατεύθυνση έχουν διαβιβαστεί σε άλλους παράγοντες σε αρκετές περιπτώσεις από την Τουρκία, ο Karan σημείωσε ότι τα αιτήματα δεν έχουν ευνοηθεί με κακόβουλη πρόθεση μέχρι σήμερα, προσθέτοντας: «Τα συνοριακά στελέχη, τα οποία πιστεύουμε ότι δημιουργήθηκαν με βάση ισότητα μέχρι κοινής λύσης, αποτελούν μέρος της γαλάζιας πατρίδας της Τουρκίας και αξίζουν την υπεράσπιση», είπε.