Είναι επίσης δύσκολο να εντάξουμε τον Θεοδωράκη, που κατάφερε να ενθουσιάσει τους πάντες με τη μουσική του στην ταινία «Ζορμπάς», σε ένα ευρύ φάσμα μουσικών και πολιτικών πράξεων που κυμαίνονται από όπερα μέχρι δημοτικά τραγούδια, από παλαιστινιακά εθνικιστικά τραγούδια της αντίστασης.

Ασχολήθηκε με τη μουσική κάθε στιγμή της πολυτάραχης ζωής του, από κινήματα αντίστασης στα οποία συμμετείχε κατά τη διάρκεια της νιότης του κατά της κατοχής της ναζιστικής Γερμανίας, ως αντάρτικος λοχίας υπεύθυνος για το περιβάλλον της Αθήνας στις κομμουνιστικές δυνάμεις στις δύο πολιτείες πολέμους που ξέσπασαν αργότερα, στην αντίστασή του ενάντια στη χούντα των Ελλήνων συνταγματαρχών μεταξύ 1967-74, στις φυλακές και στα βασανιστήρια, βιώνει τον ενθουσιασμό του να βάλει τον δεσμό της αγάπης σε νότες και παρέχει τα προς το ζην σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Η απήχηση των αντιστασιακών τραγουδιών που συνέθεσε κατά την εξορία του στο Παρίσι ήταν τόσο αποτελεσματική που ταρακούνησαν την ελληνική χούντα μέχρι τις ρίζες της.

Ο Θεοδωράκης ήταν ο πρώτος που είχε το θάρρος να ξεκινήσει τη διαδικασία προσέγγισης με τον τουρκικό λαό στις χειρότερες στιγμές των τουρκοελληνικών σχέσεων.

Ο Σύνδεσμος Τουρκοελληνικής Φιλίας, που ιδρύθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη τη δεκαετία του 1980, προκάλεσε δυσαρέσκεια στους ελληνικούς και τουρκικούς εθνικιστικούς κύκλους αυτή την περίοδο.

Το όνειρο του Θεοδωράκη δεν είναι Τούρκοι και Έλληνες πολιτικοί, επιχειρηματίες και εφοπλιστές. Μάλλον, ήταν θέμα συγκέντρωσης των επαγγελματικών ομάδων και ενώσεων των δύο χωρών, όπως υποδηματοποιών, παντοπωλών, οδηγών ταξί, υδραυλικών, ηλεκτρολόγων, και επηρεασμού των πολιτικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών με τη γνωριμία μεταξύ τους.

Πράγματι, ο Θεοδωράκης, που είναι γνωστός για το «παιδικό και ονειροπόλο πνεύμα» του σε όσους τον γνωρίζουν από κοντά, έχει γίνει δημοφιλής και σεβαστή προσωπικότητα στην Τουρκία με την πλούσια μουσική του που παραπέμπει στην αντίσταση.

Μετά τους σεισμούς που έπληξαν την Τουρκία και την Ελλάδα το 1999, ο Θεοδωράκης έδωσε θρυλικές συναυλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία με τον Zülfü Livaneli, με τον οποίο είχε ήδη γνωρίσει και συνθέσει μαζί. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην ένταξη των τουρκικών και ελληνικών συνδικάτων.

Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε επίσης το σπίτι του Θεοδωράκη στην Αθήνα κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργός θεωρήθηκε ως αντανάκλαση της επιρροής του στους πολιτικούς.

Όμως ο Ερντογάν δεν ήταν ο μόνος που επισκέφτηκε τον Θεοδωράκη. Τον Θεοδωράκη επισκέπτονταν κάθε φορά και κάποιοι ξένοι πολιτικοί και υπουργοί πολιτισμού που τον θαύμαζαν, όπως ο τότε Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν που επισκεπτόταν την Αθήνα.

Παρόλο που ήταν αριστερός, τον σέβονταν οι δεξιοί, ακόμα και όταν ο Θεοδωράκης αποχώρησε από το ΚΚΕ, του οποίου ήταν μέλος και βουλευτής τη δεκαετία του 1980, και δέχτηκε το Υπουργείο Πολιτισμού που του πρόσφερε η συντηρητική κυβέρνηση του Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας που ιδρύθηκε το 1989. δεν έχει προβληθεί.

Μια πτυχή άγνωστη στον Θεοδωράκη ήταν το ενδιαφέρον του για την οινοποίηση. Όταν επισκεφτήκαμε το εξοχικό του κοντά στην Αθήνα, με περηφάνια μας πήγε στην κάβα και μας έδειξε τα τρία ξεχωριστά βαρέλια του με τις λέξεις «Μαρξ, Λένιν, Ένγκελς».

Ο Θεοδωράκης πέρασε τα τελευταία του χρόνια στο σπίτι. Είχε μείνει σιωπηλός για πολύ καιρό και οι οπαδοί του πίστευαν ότι το πικρό τέλος του πλησίαζε.

Ο Θεοδωράκης έγινε ο τελευταίος γιγάντιος πλάτανος που σημάδεψε την πρόσφατη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, με τα απομνημονεύματά του, τα έργα του, τις συνθέσεις του που ενέπνευσαν εκατομμύρια ανθρώπους και τις δράσεις του που διαδόθηκαν σε όλη του τη ζωή.