Ένας από τους πιο έμπειρους συγγραφείς στα τουρκικά μέσα και τον κινηματογράφο. Atilla DorsayΤο βιβλίο στο οποίο συγκεντρώθηκαν οι μαρτυρίες πολλών δεκαετιών»Έχω δει και ξέρω ρατσισμό» Κυκλοφόρησε με το όνομα Εκδόσεις Varlık. Δωρσαίου της Δημοκρατίας Emrah KolukısaΣε συνέντευξη στο “Μια φυλετικά συνειδητή προσέγγιση γεννήθηκε με έναν νέο κινηματογράφο. Φυσικά είναι και Κούρδος. Γιλμάζ Γκιουνέι ταινίες… Όλα αυτά τα αριστουργήματα από τον Seyyit Han μέχρι τον Umut. Για παράδειγμα, για τον Χερντ, ο καλλιτέχνης είπε: «Η Αγέλη είναι στην πραγματικότητα η ιστορία του κουρδικού λαού. αλλά δεν μπόρεσα καν να γυρίσω αυτή την ταινία στα κουρδικά. Αν είχα κάνει τους παίκτες μου να μιλούν κουρδικά, είμαι σίγουρος ότι θα ήταν όλοι στη φυλακή μέχρι τώρα». Αλλά τότε, φυσικά, υπήρχαν ταινίες για παράδειγμα…” σημείωσε.

Στο βιβλίο της που συντάχθηκε από στήλες που δημοσιεύτηκαν σε διάφορες εφημερίδες και ιστότοπους μεταξύ 1988 και 2021, η Ντόρσεϊ εστιάζει σε μια από τις μεγαλύτερες πληγές της ανθρωπότητας από την ιστορία μέχρι σήμερα και μοιράζεται τις μαρτυρίες της. Ο Dorsay συγκεντρώνει άρθρα με ρατσιστικό θέμα στο Racism I Saw I Know, που είναι το πιο πρόσφατο από τα περισσότερα από 50 βιβλία του.

Οι απαντήσεις του Dorsay στις ερωτήσεις του Emrah Kolukısa είναι οι εξής:

– Φυσικά, γνωρίζουμε πόσο ευαίσθητος είστε σε αυτές τις ερωτήσεις. αλλά ήταν ακόμα λίγο περίεργο που αφιερώσατε το νέο σας βιβλίο εξ ολοκλήρου σε αυτό το θέμα. Γιατί το χρειάζεστε αυτό;

Πέρα από την ανάγκη, ο ρατσισμός κυριαρχεί ολοένα και περισσότερο αντί να ειρηνεύει παντού στον κόσμο. Η χιονοστιβάδα της ανάπτυξης ως μεγάλη ανθρώπινη αμαρτία (τουλάχιστον έτσι νομίζω) ακόμη και σε κοινωνίες που θεωρούν τον εαυτό τους και θεωρούν ότι είναι η μεγαλύτερη, η πιο προηγμένη, η πιο σύγχρονη…

Για να μην αναφέρουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουμε παρατηρήσει ελάχιστα τη σφαγή των ιθαγενών της Αμερικής, την εχθρότητα προς τους μαύρους, τον αντισημιτισμό και το μίσος για τις γειτονικές λατινικές φυλές, που έχει βιώσει από την ίδρυσή του;

Συγκεκριμένα, η αποτρόπαια σφαγή των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η δολοφονία 6 εκατομμυρίων ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν φαίνεται να έχουν δώσει την απαραίτητη προειδοποίηση στην ανθρωπότητα. Και ορισμένες «σύγχρονες» κοινωνίες σήμερα συμμετέχουν σε αυτό το έγκλημα, ακόμα κι αν το πολέμησαν τότε.

Ειδικά στη σύγχρονη Ευρώπη, οι νέες κυβερνήσεις ορισμένων χωρών, από τη Γαλλία μέχρι την Ουγγαρία, από την Αυστρία έως την Τσεχική Δημοκρατία, προσκολλώνται σε αυτό το αμάρτημα.

Το μεταναστευτικό ρεύμα, που είναι ίσως το πιο τρομερό γεγονός της εποχής μας, δεν μπορεί να αποτραπεί σε όλη την ιστορία και σχεδόν όλες οι χώρες ενεργούν βάναυσα εναντίον του.

Πάντα έγραφα για αυτά τα θέματα που πάντα σκεφτόμουν και τα επηρέαζα, όποτε είχα την ευκαιρία… Ακόμα κι εγώ είχα ξεχάσει την αφθονία και τη σημασία αυτών των άρθρων. Όταν όμως συνειδητοποίησα εκείνες τις μέρες που έγραφα τα απομνημονεύματά μου, επέλεξα να τα συγκεντρώσω σε ένα ξεχωριστό βιβλίο. Και νομίζω ότι τα πήγα καλά. Ελπίζω αυτό το φυλλάδιο να έχει μια μικρή αποστολή από αυτή την άποψη.

Παρεμπιπτόντως, ποιος έγραψε τον πρόλογο του βιβλίου μου και μου έκανε αυτή την τιμή. Oya BaydarΘα ήθελα επίσης να αναφέρω. Ο γείτονάς μου από το Τ24 είναι ένας από τους καλύτερους υπερασπιστές των θεμάτων και των θεμάτων που ασχολούμαι. Με ενέπνευσε πολύ, του χρωστάω πολλά. Ευχαριστώ καλή τύχη. Και να κρατάς πάντα αυτά τα όμορφα γραπτά…

– Ρατσισμός, διακρίσεις, περιθωριοποίηση… Είναι προβλήματα που δυστυχώς συναντάμε σε κάθε εποχή. Πιστεύετε ότι γινόμαστε χειρότεροι μέρα με τη μέρα ή γινόμαστε καλύτεροι;

Πάντα ήμουν πολύ ευαίσθητος σε αυτό. Οι λόγοι εξηγούνται στο βιβλίο. Ιδίως όταν το ξένο ρεύμα, με το οποίο πλήττεται η χώρα μας, έχει αντιπαρατεθεί στον χυδαίο εθνικισμό, δηλαδή στην πιο ακραία και βάναυση μορφή εθνικισμού, που είναι στην πραγματικότητα ένα όμορφο και απαραίτητο συναίσθημα.Αρχίσαμε να βλέπουμε αυτές τις οδυνηρές σκηνές.

Ωστόσο, σε μια χώρα που διηύθυνε με επιτυχία μια πολυεθνική εταιρεία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και αργότερα έγινε ηγέτης στη Μέση Ανατολή, αυτά τα προβλήματα θα μπορούσαν να είχαν λυθεί πιο ορθολογικά σε κάποιο βαθμό.

Μια χώρα που κατάφερε να κρατήσει τόσες πολλές φυλές μαζί, ίσως να μην είχε γίνει μια χώρα που μισεί τους Κούρδους, τους Αλεβίτες, τους Άραβες και τους λαούς της Ανατολής καθώς και, ας πούμε, τους Έλληνες, όπως συμβαίνει σήμερα.

Σε πολλές περιπτώσεις, ορισμένες υπερεθνικιστικές απόψεις και τα πολιτικά κόμματα που τις υποστηρίζουν έχουν μεγάλη συμμετοχή και ευθύνη. Δεν θα μπορούσαμε να τα ζήσουμε τόσο οδυνηρά.

Γίνεσαι καλύτερος σε αυτούς τους τομείς από εδώ και πέρα; Φυσικά και είναι δυνατόν. Χρειαζόμαστε όμως σοβαρές αλλαγές νοοτροπίας και αλλαγές εξουσίας που θα τις επιφέρουν.

– Πιστεύετε ότι ο κινηματογράφος μας αντιμετωπίζει σωστά αυτές τις ερωτήσεις;

Δεν υπήρξε τέτοια προσπάθεια στο Yeşilçam. Αλλά υπήρχε αυτό: αυτές οι φυλές εκπροσωπήθηκαν ακόμη και στις πιο δημοφιλείς ταινίες μας (ακόμη και σε αυτές συγκεκριμένα). Κυρίως Αρμένιοι: αυτός Nubar Terzyan‘μικρό, Αντίλε Νασίτ‘μικρό, Φύγετε από τον Κενάν‘μικρό, Τοτό Καράτσα‘μικρό, Ντάνιελ ΤοπάτανΕίναι… ο σκηνοθέτης Αράμ Γκουλιούζκύριος κάμερας Μάικ ΡαφαήλΔιάφοροι δάσκαλοι στο…

Αλλά μια πραγματική φυλετικά συνειδητή προσέγγιση γεννήθηκε με έναν νέο κινηματογράφο. Φυσικά είναι και Κούρδος. Γιλμάζ Γκιουνέι ταινίες… Όλα αυτά τα αριστουργήματα από το “Sayyit Khan” μέχρι το “Hope”. Για παράδειγμα, για το “Sürü”, ο καλλιτέχνης είπε: “Το κοπάδι είναι στην πραγματικότητα η ιστορία του κουρδικού λαού, αλλά δεν ήταν καν δυνατό για μένα να γυρίσω αυτήν την ταινία στα κουρδικά. Αν είχα τους ηθοποιούς μου να μιλούσαν κουρδικά, είμαι Σίγουρα θα ήταν όλοι στη φυλακή μέχρι τώρα».

Αλλά τότε, φυσικά, υπήρχαν ταινίες για παράδειγμα. Βασιλιάς του ΕρντένΑπόσπασμα από το “Μια εποχή στο Χακάρι” Γεσίμ Ουστάογλου“Ταξίδι στον Ήλιο”? Τομρίς Γκιριτλίογλου“Τα σιτάρια του Sakım Hanım” (το οποίο επίσης αναφέρεται πολύ στο νέο μου βιβλίο) Cagan IrmakΣτους «τους παππούδες μου»…

Υπάρχουν και άλλες ταινίες. Αναφερόμενος σε διαφορετικούς τοπικούς πολιτισμούς ή πεποιθήσεις… Αυτό είναι πολύ καλό, φυσικά…