Ένα ανάγλυφο στο Μουσείο της Περγάμου στην Ανατολία στο Βερολίνο. Η φιγούρα που ανεβαίνει από κάτω δεξιά, δηλαδή από το έδαφος, είναι η Γαία.

Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει χάσει έναν γονιό. Δεν μπορεί να είναι. Κανείς δεν ξεφεύγει ζωντανός από αυτόν τον κόσμο. Παρόλο που το γνωρίζουμε, ο πόνος του να μην ξαναβλέπουμε κάποιον που αγαπάμε μας κυριεύει συνεχώς και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οποιαδήποτε απώλεια είναι πρόωρη. Τελικά, δεν είναι το κύριο κίνητρο που τρελαίνει τους ανθρώπους, τους οδηγεί στον ρομαντισμό και τους οδηγεί να αντιμετωπίσουν άλλες δουλειές για να μην τρελαθούν, το γεγονός ότι θα πεθάνουμε; όλα στο τέλος μιας σύντομης ζωής ? Η «συντομία» του είναι σχετική βέβαια. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το σύμπαν είναι περίπου 14 δισεκατομμυρίων ετών και η Γη μας είναι 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, τι σημασία έχει η μέση διάρκεια ζωής των 80-90 ετών; Ωστόσο, τα 80-90 χρόνια δεν είναι κάτι μικρό κατά τη γνώμη μας. Ο Μότσαρτ, μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες στην ιστορία του κόσμου, πέθανε σε ηλικία 35 ετών. Ο Orhan Veli Kanık, ο αγαπημένος μου ποιητής, που μας είπε τεράστιες ιστορίες και απερίγραπτα συναισθήματα σε λίγες γραμμές, ήταν μόλις 36 ετών όταν πέθανε. Ο Χζ. Ο Ιησούς ήταν 33 ετών όταν σταυρώθηκε. Όπως λένε πάντα οι σοφοί, «Η ζωή σου δεν είναι πόσο καιρό ζεις, αλλά τι κάνεις όσο ζεις. “

class = “cf”>

ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΖΩΗ;

Το να γνωρίζουμε ότι πρόκειται να χάσουμε τους αγαπημένους μας είναι πάντα ανησυχητικό και η απώλεια τους είναι πάντα μεγάλος πόνος. Δεν είναι μόνο δικό μας, αλλά παράδοση πολλών πολιτισμών σε όλο τον κόσμο να «θάβουμε» όσους έχουν φύγει από τη ζωή. Γιατί το έδαφος είναι το σύμβολο της ανάστασης για χιλιάδες χρόνια και η ελπίδα ότι οι αγαπημένοι μας θα επιστρέψουν σε εμάς μια μέρα ή ότι θα τους βρούμε με άγνωστο τρόπο, σε άγνωστη ώρα και σε άγνωστο μέρος, είναι κρυμμένη. στο πλαίσιο αυτής της δράσης. Αφού όλοι θα πάμε στην υπόγεια, και (εδώ φτάνουμε σε αυτό το κίνητρο) η ζωή δεν θα είναι τόσο ανούσια, να ζεις, να δουλεύεις, να προσπαθείς, να μαθαίνεις, να ωριμάζεις, μετά να πεθαίνουμε με ένα χτύπημα, λοιπόν, εμείς οι ίδιοι σίγουρα θα βρεθούμε όπου κι αν πάμε λοιπόν. Το πιστεύουμε αυτό εδώ και χιλιάδες χρόνια, παρόλο που δεν έχουμε ούτε μια ακλόνητη απόδειξη. Πρέπει να πιστέψουμε. Δεν είναι ότι η φύση πεθαίνει όταν μπαίνουμε στο χειμώνα και μετά αναζωογονείται; Δεν είναι που αφήνεις ένα μαύρο, ξερό σπόρο στη γη και σύντομα μια πράσινη ζωή αναδύεται από αυτόν και μας δίνει ζουμερά, γλυκά, νόστιμα φρούτα και μυρωδάτα λουλούδια; Με άλλα λόγια, η γη δεν δίνει ζωή, γιατί να μην τη δώσει και σε εμάς;

ΜΗΤΕΡΑ ΓΗ

class = “cf”>

Από την αρχή της ιστορίας μας, ανεξάρτητα από τη γεωγραφία που ζούμε, εδώ και χιλιάδες χρόνια αναφερόμαστε στη γη ως «γυναίκες». Να δώσει ζωή, για γονιμότητα. Και γι’ αυτό την αποκαλούμε «Μάνα Γη». (Είχαμε μια κουβέντα για τη μητρότητα και την πατρότητα της γης στο παρελθόν: https://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/tayfun-timocin/hem-anadir-hem-babadir-toprak-41942383)
Το όνομα του εδάφους στην ελληνική μυθολογία (Ελένη), που σχηματίζεται με τον τύπο Μεσοποταμία + Φοινικική + Αίγυπτος, είναι “Γαία”. Φυσικά και είναι γυναίκα. Ήταν από το Χάος και σύζυγός της είναι ο Ουρανός (Ουρανός), που καταγόταν από το ίδιο μέρος. Ο Ουρανός είναι ο «ουρανός». Δεν είναι απαραίτητο να κοιτάξουμε γύρω μας, όπως συμβαίνει στην τουρκική μυθολογία. Μπορεί τα ονόματά τους να είναι διαφορετικά, αλλά ο τόπος, δηλαδή η γη, είναι η μητέρα των Τούρκων εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αλλά αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι η «Γαία» των Ελλήνων. Ας μην ξεχνάμε αυτό το όνομα, παρακαλώ.

ΑΒΥΣΣΟΣ?

Όταν κοιτάς το πηγάδι από μέσα, νιώθεις περίεργα. Φωτογραφία Valentin Lacoste – Unsplash

Όχι πολύ αυτές τις μέρες, αλλά όλοι γνωρίζουν το όνομά του. Ακόμα κι αν δεν το βλέπει, το ξέρει. Μιλάω για το πηγάδι. Οι νέοι σήμερα μπορεί να γνωρίζουν μόνο ταινίες τρόμου. Κανένα πρόβλημα. Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να αντλείς νερό από το πηγάδι. Στην πραγματικότητα, τα πηγάδια, η όλη λειτουργία των οποίων είναι να παρέχουν νερό, που είναι το κύριο στοιχείο της ζωής, τρομάζουν τους ανθρώπους για κάποιο λόγο. Για παράδειγμα, αυτό ονομάζεται “άβυθος”. Δεν υπάρχει απύθμενος λάκκος. Αυτό οφείλεται στον φόβο ότι το φόντο δεν θα είναι ορατό όταν το κοιτάξετε. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά όταν ήμουν παιδί φοβόμουν να κοιτάξω τα πηγάδια. Το να φοβάσαι είναι συναίσθημα… Στην πραγματικότητα, η φαντασία λειτουργεί πολύ γρήγορα και πολύ ευρέως κοιτάζοντας εκεί πέρα. Τι θα μπορούσε να συμβεί παρακάτω; Τέρατα; .. Ψυχές που έχουν σταλεί υπόγεια στο παρελθόν; .. Sahmaran, η βασίλισσα των φιδιών; .. Hz. Yusuf; .. Πόσα πράγματα έρχονται στο μυαλό, ειδικά στο μυαλό ενός παιδιού. Όπως είπα, η λειτουργία του πηγαδιού είναι στην πραγματικότητα πολύ όμορφο πράγμα, μας παρέχει νερό. Το νερό είναι ζωή, ξέρετε, ψάχνουμε τον «θάνατο» με τη φαντασία μας σε κάτι που έχει ζωή!

class = “cf”>

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟΥΣΟΥΦ

Τα πηγάδια έχουν ιδιαίτερη θέση σε όλους τους πολιτισμούς. Η ισλαμική παράδοση μας λέει επίσης για το πηγάδι. Hz. Είναι και στην ιστορία του Γιουσούφ. Τα αδέρφια του αποφασίζουν ομόφωνα να ρίξουν στο πηγάδι τον Γιουσούφ, τον οποίο πιστεύουν ότι αγαπούσε περισσότερο ο πατέρας τους, και το κάνουν. (Σούρα Γιουσούφ) Μετά έρχεται ένα καραβάνι και το βγάζει, το πηγαίνει στην Αίγυπτο και το πουλάει κ.λπ. Έτσι είναι η αρχή των ιστοριών του Shahmaran. Ένας νεαρός ονόματι Câmasb κατεβαίνει στο πηγάδι, βρίσκει εκεί ένα μυστικό πέρασμα, το ακολουθεί και φτάνει στο μέρος όπου ζει ο Şahmaran βγαίνοντας σε έναν όμορφο κήπο. Ο Shahmaran είναι κρυμμένος από τους ανθρώπους εδώ και αναμφίβολα το πιο σημαντικό στοιχείο που τον προστατεύει είναι ο φόβος του πηγαδιού στους ανθρώπους. Το πρώτο πράγμα που ξεπερνά ο Câmasb είναι αυτός ο φόβος. ΤΕΛΟΣ παντων…

class = “cf”>

U MEŞHUR GAYYA

Ο Anubis, ένας από τους Αιγύπτιους θεούς, προετοιμάζει έναν νεκρό για τον Κάτω Κόσμο. Είναι μουμιοποίηση. Τοιχογραφία από τον τάφο της κοιλάδας των βασιλιάδων.

Το Gayya είναι άλλο ένα πολύ γνωστό στην ισλαμική παράδοση. Το χρησιμοποιούμε ακόμη και στην καθημερινή γλώσσα, αν και λανθασμένα. Το χρησιμοποιούμε για περιβάλλοντα που θα προκαλέσουν μεγαλύτερα προβλήματα από εμάς, λέγοντας «αυτό το έργο είναι ένα πλήρες πηγάδι gayya». Ωστόσο, Gayya είναι το όνομα του πηγαδιού. Είναι επίσης το όνομα του τρομερού πηγαδιού μέσα στο Huteme, το πέμπτο στρώμα της Κόλασης, σύμφωνα με την παράδοση. Πιστεύεται ότι άθρησκοι και θρησκευόμενοι άνθρωποι που δεν ακολουθούν τις εντολές του Θεού θα πεταχτούν σε αυτό το πηγάδι. (O. Hançerlioğlu, Dictionary of Islamic Beliefs, Remzi K., 2nd edition, 1994, p.112) Gayya σημαίνει «πειρασμός, κακός τρόπος, κακό» στα αραβικά. Είστε εξοικειωμένοι με το όνομα αυτού του πηγαδιού; Η Γαία, η «γη» της ελληνικής μυθολογίας, μας έκλεισε το μάτι από εκεί, έτσι δεν είναι;

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ

Υπάρχει κάτι άλλο εκτός από αυτόν τον ήχο που μας θυμίζει. Θυμίζει βέβαια ένα θέμα που δεν σχετίζεται άμεσα, αλλά έμμεσα. Γενικά τείνουμε να κατανοούμε άμεσα κάθε γραπτό κείμενο. Ωστόσο, σε κάθε άρθρο μπορεί να υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί πέρα ​​από αυτό που λέγεται. Στις γραφές όμως δεν είναι «θα μπορούσε», είναι ευθέως. Ή, για να πούμε το λιγότερο, «το πιστεύουμε». Γι’ αυτό κάθε θρησκεία έχει tafsir. Εμπειρογνώμονες και μελετητές σε αυτό το θέμα κάνουν σχόλια που δεν θα έπρεπε να κάνει κάποιος που έρχεται πριν από αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και στο Ισλάμ, για παράδειγμα στον Ιουδαϊσμό. Ως αποτέλεσμα της ερμηνείας των εβραϊκών κειμένων από τους Καμπαλιστές, προκύπτουν ιστορίες μεγαλύτερης αξίας, πολύ περισσότερο από ό,τι λέει η Τορά, κατά τη γνώμη μου. Ακριβώς όπως στον σουφισμό στο Ισλάμ. Σε αυτές τις πεποιθήσεις, υπάρχουν και πράγματα που ο Θεός μας κρύβει. Δεν βλέπουμε / βλέπουμε τα πάντα, δεν ξέρουμε / δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα. Στον Σουφισμό, ό,τι κρύβει ο Θεός από τους ανθρώπους λέγεται «γκάιμπ». Είναι αραβικό φυσικά. Το αόρατο διατηρεί την ύπαρξή του ως «χαμένο» στη γλώσσα μας σήμερα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ;

Όταν χάνουμε ένα αντικείμενο, λέμε ότι δεν μπορούμε να το βρούμε. Δεν είναι πραγματικός γκάιμπ. Γιατί αργά ή γρήγορα το βρίσκεις όταν το ψάχνεις. Αλλά όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, είναι πραγματικό γκάιμπ για εμάς. Δηλαδή, το πνεύμα και η ζωή που υπήρχαν πριν από ένα λεπτό εξαφανίστηκαν το επόμενο λεπτό ή υπάρχουν κάπου αλλού; Δεν βλέπουμε, δεν ξέρουμε. Δεν μπορούμε να το βρούμε ακόμα κι αν το ψάχνουμε. Αυτός είναι ο λόγος που η κοινωνία μας δεν κάνει ένα ανόητο αστείο όταν κάποιος λέει «έχασα τον πατέρα μου» και «πάρε τηλέφωνο, μήπως τον βρεις». (Τουλάχιστον δεν το έχει ξανακάνει.) Ξέρει το νόημα και τον πόνο της απώλειας. Ξέρει ότι η απώλεια είναι το αόρατο στη ρίζα της λέξης. Αλλά κάθε τόσο κάποιος λέει, “Πρέπει να ακούσεις φωνές του αγνώστου!” Το να βγαίνουμε είναι αυτό που κάνουμε όλοι. Εδώ είναι το ίδιο άγνωστο, από όπου έρχονται οι φωνές. Από το ίδιο μέρος προέρχεται και η έκφραση «χάνομαι».

ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΒΡΟΥΤΟΥΣ;

Το μάθημα ανατομίας του πίνακα του Ρέμπραντ από τον Dr Nicolaes Tulp. 1632

Ορισμένα θύματα (θάνατοι) είναι αμφίβολα. «Πώς, γιατί, πότε πέθανε;» Θα θέλαμε να λάβουμε απαντήσεις στις ερωτήσεις σας. Μερικές φορές το απαιτεί το κράτος. Τότε μπαίνει στο παιχνίδι η αυτοψία.Η αυτοψία είναι συνδυασμός δύο ελληνικών λέξεων και δίνει τη σημασία της δράσης: autos (εαυτός) και opseia / opsis (sight: optic). Όταν συνδυάζεται, η αυτοψία σημαίνει «βλέπει κανείς με τα μάτια του». Δηλαδή σημαίνει «Εντάξει πέθανε ο άνθρωπος, αλλά ας δούμε με τα μάτια μας γιατί πέθανε».
Η αυτοψία θεωρείται ότι ξεκίνησε στην αρχαία Αίγυπτο. Αφαιρέθηκαν τα εσωτερικά όργανα του νεκρού και το πτώμα καθαρίστηκε και γέμισε με ειδικές ουσίες, με λίγα λόγια μουμιοποιήθηκε. Έτσι ετοιμάζονταν οι νεκροί να φύγουν για την «Ολλανδία». Για παράδειγμα, όταν ο Ιούλιος Καίσαρας δολοφονήθηκε με 23 τραύματα από μαχαίρι το 44 π.Χ., η Ρωμαϊκή Σύγκλητος ζήτησε τη διενέργεια αυτοψίας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο θανάσιμος τραυματισμός προκλήθηκε από το δεύτερο μαχαίρι. «Είσαι κι εσύ ο Βρούτος;»

ΑΡΝΗΘΕΙ?

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, πολλοί άνθρωποι αναρωτήθηκαν τι υπάρχει μέσα μας. Φυσικά, πάντα υπήρχαν περισσότεροι που αντιτάχθηκαν σε αυτήν την ενέργεια. Όμως όλοι επωφελούμαστε, συμπεριλαμβανομένων όσων αντιτίθενται, από τις πληροφορίες που αποκτήθηκαν μέσω αυτών των καλών ανθρώπων που ηγήθηκαν των διαδηλώσεων. Τώρα μαθαίνουμε και γνωρίζουμε τα αίτια του θανάτου μέσω της επιστήμης. Αλλά δεν μπορούμε να ανοίξουμε το πέπλο του θανάτου, δεν μπορούμε να ακούσουμε τους αγνοούμενους, φυσικά λυπούμαστε για αυτούς που έχουμε «αόρατους». Ας αναπαυθούν εν ειρήνη όλοι όσοι χάσαμε.

ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Ζούμε σε ζεστούς καιρούς με το σύστημα πίεσης και τους ανέμους που συνδέονται με αυτό, που δεν μπορούσαν να αποφασίσουν τι να περιμένουμε. Το κάνει με μικρές διακυμάνσεις. Φυσικά, τα σύννεφα της βροχής αιωρούνται από πάνω μας και μας το θυμίζουν κάθε τόσο, αλλά ισχυρές βροχοπτώσεις, δυνατός άνεμος ή μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας δεν αναμένονται ακόμα. Ας μείνουμε υγιείς.