Από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελλάδα προσπάθησε να θέσει τα προβλήματά της με την Τουρκία στην ατζέντα της Ένωσης. Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σημείωσε μεγάλη επιτυχία σε αυτές τις προσπάθειες, ειδικά τον τελευταίο καιρό. Σε κανέναν διεθνή οργανισμό δεν είναι τόσο εύκολο να απορρίψεις τα γραπτά στα οποία επιμένει ένα μέλος επικαλούμενο λόγους ασφαλείας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι δυνατό να αραιωθούν λίγο οι σκληρές εκφράσεις. Οι κύριοι αυτής της υπόθεσης είναι Βρετανοί διπλωμάτες. Στις συναντήσεις της ΕΕ μετά το Brexit, το έργο της Τουρκίας κατά της Ελλάδας έχει γίνει ακόμη πιο δύσκολο.
Αλλά η Ελλάδα πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει ότι με τις διακηρύξεις της συνόδου κορυφής της ΕΕ, οι οποίες συμπληρώνονται από φανταχτερές βλακείες δύο φορές το χρόνο, δεν πάει πουθενά. Τις τελευταίες μέρες φαίνεται να έχει διπλασιάσει τις μπουνιές του κόντρα στην Τουρκία. Υπέγραψε για πρώτη φορά τη Συμφωνία Στρατηγικής Συνεργασίας στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας με τη Γαλλία στις 28 Σεπτεμβρίου. Την περασμένη εβδομάδα, ανανέωσε τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο μεταξύ, επιστολή στον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη έστειλε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην επιστολή του Blinken με το MDCA.

Αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ

Την πρώτη μου εμπειρία πολυμερούς διπλωματίας στις εξωτερικές υποθέσεις την είχα κατά τις διαπραγματεύσεις της Συμφωνίας Αμυντικής και Οικονομικής Συνεργασίας (SEİA) που υπεγράφη με τις ΗΠΑ το 1980 στην Άγκυρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν παρόμοια συμφωνία SEIA με την Τουρκία το 1990 με τη γειτονική μας Ελλάδα. Η SEIA και η MDCA ενημερώνονται περιοδικά, με μικρές αλλαγές εάν είναι απαραίτητο. Ως μέθοδος, άλλοτε ανταλλάσσονται επιστολές και άλλοτε υπογράφεται ξεχωριστό πρωτόκολλο. Οι δύο συμφωνίες είναι συμφωνίες-πλαίσια που καθορίζουν τις αρχές της αμυντικής συνεργασίας.
Είναι κατανοητό ότι η Ελλάδα ήθελε μια εγγύηση ασφαλείας παρόμοια με αυτή που υπέγραψε για πρώτη φορά με τη Γαλλία, εκμεταλλευόμενη αυτή τη φορά τους αρνητικούς ανέμους στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, στο MDCA, το οποίο έχει ενημερωθεί. για τελευταία φορά το 2019. δεν κατέστη δυνατή, πρότεινε τη δημιουργία νέων αμερικανικών βάσεων σε ορισμένα από τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία έχουν αφοπλιστεί με διεθνείς συμφωνίες. Ευτυχώς, οι αμερικανοί φίλοι μας φαίνεται ότι κράτησαν αυτή τη φορά και δεν έδωσαν στην Ελλάδα αυτό που ήθελε. Νομίζω ότι και το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών άφησε καλό σημάδι στους Αμερικανούς σε αυτή τη διαδικασία.

Επιστολή του Blinken στον Μητσοτάκη

Η Ελλάδα, που δεν μπορούσε να πάρει αυτό που ήθελε από τη συμφωνία, έπρεπε αυτή τη φορά να επιμείνει να πάρει διαβεβαιώσεις με ξεχωριστή επιστολή. Η επιστολή του Blinken της 12ης Οκτωβρίου φαίνεται να έχει προετοιμαστεί για αυτόν τον σκοπό. Η επιστολή δεν περιέχει καμία διάταξη που να υποχρεώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να βοηθήσουν την Ελλάδα σε περίπτωση πιθανής επίθεσης.
Με αναφορές σε κυριαρχικά δικαιώματα, εδαφική ακεραιότητα, δίκαιο της θάλασσας και επίλυση διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο, η πρόθεση ήταν ίσως η αγορά φυσικού αερίου από την Ελλάδα. Ωστόσο, είναι επίσης δυνατό να ερμηνευθούν αυτές οι δηλώσεις ως αποδυνάμωση της Κοινοβουλευτικής Διακήρυξης της 8ης Ιουνίου 1995, γνωστή ως «casus belli» από το κοινό. Δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας και ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης υιοθέτησαν την επιστολή Blinken και όχι τη συμφωνία. Οι αμερικανοί αξιωματούχοι πρέπει να είχαν συνειδητοποιήσει ότι είχαν προχωρήσει λίγο μακριά, όπως είπε ο εκπρόσωπος Εξωτερικών Υποθέσεων Νεντ Πράις πριν από λίγες ημέρες: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υιοθετήσει μια πολιτική να μην παίρνουν μέρος στα ζητήματα που προκύπτουν μεταξύ των μερών σχετικά με τον καθορισμό του δικαιοδοσίες. δεν έχει γίνει καμία αλλαγή», υπογράμμισε.

Τι είναι το spy bell;

Η λατινική έκφραση «Casus belli» μπορεί να οριστεί απλώς ως «αιτία πολέμου». Το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ επικύρωνε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, έδωσε στην κυβέρνηση την εξουσία να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια με απόφαση που ελήφθη την 1η Ιουνίου 1995. Η Τουρκία απάντησε σε αυτή την απόφαση με δήλωση που έγινε δεκτή από η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση μια εβδομάδα αργότερα. Η δήλωση, η οποία φέρεται να συντάχθηκε από τον αείμνηστο Πρέσβη Deniz Bölükbaşı, έναν από τους νόμιμους διπλωμάτες μας, προετοιμάστηκε με μεγάλη δεξιοτεχνία. Στο μανιφέστο δεν υπήρχε καμία αναφορά για spyware, ούτε καν η λέξη πόλεμος. Η Ελλάδα έχει ενημερωθεί ότι θα λάβει κάθε είδους μέτρα, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών μέτρων, εάν επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα 12 μίλια στο Αιγαίο Πέλαγος, όπου η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα. φυσικά «με φιλικά αισθήματα». Είναι προφανές ότι το μήνυμα έχει πάει πολύ μακριά.

Τα λάθη της Ελλάδας

Οι τουρκοελληνικές σχέσεις είναι γεμάτες από λάθη της Ελλάδας. Μοιάζει πολύ με αυτό που αποκαλούν «μικρασιατική καταστροφή», την ήττα που ξεκίνησε με την κατάληψη της Σμύρνης το 1919 και τελείωσε το 1922, ή η κρίση Kardak το 1996 ή η κρίση Kardak το 1996. η στέγαση του Abdullah Öcalan το 1999, ο “belli spy” του 1995 “Μεγάλο πρόβλημα ήταν και η απόφαση της Βουλής των Ελλήνων. Ήταν λάθος. Η Αθήνα από το πουθενά έπιασε δουλειά. Ο Tom Ellis, αρχισυντάκτης της αγγλικής εφημερίδας Καθημερινή, έγραψε την αλήθεια: “Όχι ένας θα κάνει τον πόλεμο μας στη θέση μας».
Οι αξιολογήσεις μπορούν να προέρχονται και από τους Έλληνες σύμφωνα με την κοινή λογική τους.