Οι Κρεμαστοί Κήποι απλά δεν είναι εκεί που θα έπρεπε και οι ιστορικοί δεν εκπλήσσονται από την ιδέα ότι μπορεί να βρίσκονται σε εντελώς διαφορετική τοποθεσία, καθώς είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες πάντα μπέρδευαν τους Βαβυλώνιους και τους Ασσύριους.

Ο συλλογικός όρος «επτά θαύματα του κόσμου» περιγράφει τα μνημειώδη κτίρια και μνημεία του αρχαίου κόσμου, θυμάται. Punkufer.hr.

Η Μεγάλη Πυραμίδα του Khufu στη Γκίζα (Αίγυπτος) χτίστηκε γύρω στο 2560 π.Χ. ως ο τάφος του Φαραώ Khufu.

Οι Σεμίραμις ή Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας (Ιράκ) λέγεται ότι χτίστηκαν στη Βαβυλώνα γύρω στο 600 π.Χ. Ήταν δώρο του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β’. στη γυναίκα του Αμίτη, για να της θυμίσει το τοπίο της πατρίδας της.

Το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία (Ελλάδα) κατασκευάστηκε από τον διάσημο γλύπτη Φειδία γύρω στο 435 π.Χ.. Ο Δίας κρατούσε ένα σκήπτρο στο ένα χέρι και ένα άγαλμα της Νίκης, της θεάς της νίκης, στο άλλο.

Ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο (Τουρκία) επεκτάθηκε αρκετές φορές και η τελική έκδοση ολοκληρώθηκε γύρω στο 550 π.Χ.

Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού (Τουρκία) ήταν ένας μεγάλος τάφος που ανέθεσε η βασίλισσα Αρτεμισία Β’. από την Καρία προς τιμήν του αείμνηστου συζύγου της Μαυσώλου, γι’ αυτό και οι υπέροχοι τάφοι ονομάζονται ακόμη και σήμερα μαυσωλεία.

Ο Κολοσσός της Ρόδου (Ελλάδα), ένα χάλκινο άγαλμα του θεού Ήλιου, που στήθηκε γύρω στο 280 π.Χ., βρισκόταν στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου και πλοία περνούσαν κάτω από τα πόδια του.

Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας (Αίγυπτος) είναι επίσης γνωστός ως Φάρος του Φάρου – το νησί στα ανοικτά των ακτών της Αλεξάνδρειας στο οποίο βρίσκεται. Ολοκληρώθηκε γύρω στο 280 π.Χ. και ήταν ένα από τα ψηλότερα κτίρια της εποχής του.

Από τα επτά αρχαία θαύματα του κόσμου, μόνο η Πυραμίδα του Χέοπα στη Γκίζα έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, και τα υπόλοιπα έχουν χαθεί με την πάροδο του χρόνου, είτε λόγω πολέμων, φυσικών καταστροφών, είτε απλώς λόγω των αιώνων που έχουν περάσει. υιοθετήθηκαν από τη δημιουργία τους. Τουλάχιστον πέντε από αυτούς. Γιατί δεν ξέρουμε αν πράγματι υπήρχαν οι κρεμαστοί κήποι της Σεμίραμις.

Δεν υπάρχουν σωζόμενες βαβυλωνιακές πηγές ή έγγραφα από την εποχή του Ναβουχοδονόσορα που να περιγράφουν τον κήπο. Οι ιστορικοί δεν είναι σίγουροι για τη βαβυλωνιακή τοποθεσία των λεγόμενων κήπων ή για το αν υπήρχαν στην πραγματικότητα. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι συγγραφείς δεν μίλησαν για αυτό παρά πολύ αργότερα, και οι πιο γνωστές είναι οι αφηγήσεις των ιστορικών Στράβωνα και Φίλωνα.

Οι Κρεμαστοί Κήποι έχουν περιγραφεί ως ένα θαύμα της μηχανικής. Είχαν σχήμα τετράγωνο, περίπου είκοσι μέτρα ύψος και αποτελούνταν από πέτρινες πλατφόρμες πάνω στις οποίες χύνονταν χώμα. Είχαν ένα περίπλοκο σύστημα ράβδων άρδευσης, σωλήνων και καναλιών που ανέβαζαν το νερό από τον Ευφράτη στην ψηλότερη βεράντα, επιτρέποντας στα φυτεμένα φυτά, τα δέντρα και τα αμπέλια να αναπτυχθούν και να ευδοκιμήσουν. Περίπου εκατό σκλάβοι δούλευαν καθημερινά στους σωλήνες και στο σύστημα άρδευσης.

Ωστόσο, παρά τις πολυάριθμες αρχαιολογικές ανασκαφές στη Βαβυλώνα, δεν έχουν βρεθεί στοιχεία για τους Κρεμαστούς Κήπους. Οι σύγχρονοι ερευνητές, μη θέλοντας να εγκαταλείψουν την ιδέα ότι πράγματι υπήρχαν, άρχισαν να επιδιώκουν αυτήν την ιδέα – αλλά όχι στη Βαβυλώνα.

Η επιστήμονας Stephanie Daley λέει ότι οι Κρεμαστοί Κήποι χτίστηκαν σχεδόν 500 χιλιόμετρα μακριά, στη Νινευή. Αυτό θα σήμαινε ότι η εντολή για την κατασκευή τους δόθηκε από τον βασιλιά Σενναχερίμ, κάτι που θα άλλαζε σημαντικά αυτή την ενότητα στα σχολικά βιβλία της ιστορίας.

Όσο για τα «ψεύτικα» αρχεία, δεν εκπλήσσουν τους ιστορικούς, γιατί είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες πάντα μπέρδευαν Βαβυλώνιους και Ασσύριους.