Ο Aktaş είπε ότι ολοκλήρωσε το δεύτερο βιβλίο του, «Getting Along with the Wind», το οποίο είναι για τον Esenler, και είπε: «Οι άνθρωποι σε αυτήν την περιοχή με έχουν ταΐσει πολύ. Υπάρχει ένας πολύ πλούσιος θησαυρός στο Esenler και αυτό συνέβαλε επίσης στη λογοτεχνία μου», είπε. Ο δημοσιογράφος, αρχιτέκτονας και συγγραφέας Cihan Aktaş ήταν καλεσμένος του «Literature Stop» αυτόν τον μήνα. Συναντώντας τους λάτρεις της λογοτεχνίας, ο Aktaş απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με το έργο του «Ο ποιητής και η ξενύχτι» και το «Getting with the wind», που ασχολείται με τον Έσενλερ, και υπέγραψε τα βιβλία του. Ο Aktaş έδωσε τα καλά νέα ότι ολοκλήρωσε το δεύτερο βιβλίο του έργου του Esenler με τίτλο “Getting on Well with the Wind”, το οποίο αναδεικνύει την ιστορία και τα άγνωστα του Esenler και μίλησε για τις εμπειρίες του κατά την εμφάνιση του έργου.

ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο συγγραφέας Aktaş είπε: «Το πρώτο μας βιβλίο, «Getting with the wind», είναι ένα βιβλίο για τη δημιουργία του Esenler. Μια δεύτερη εργασία στη συνέχεια αυτού του βιβλίου έχει επίσης ολοκληρωθεί. Το Esenler είναι μια γειτονιά όπου έρχομαι συχνά και νιώθω καλά. Σχεδόν έμαθα περισσότερα από έναν Esenler. Είναι ένα μέρος όπου ωφελούμαι πολύ και εμπλουτίζομαι πολύ. Το Esenler σημαίνει πολλά για μένα. Δουλεύω στην Esenler εδώ και 5 χρόνια. Λόγω της επιδημίας, άρχισα να έρχομαι λιγότερο στο Esenler. Γιατί έχω περισσότερη δουλειά να κάνω. Είμαι συγγραφέας και τρέφομαι με ιστορίες. Οι ιστορίες ανθρώπων, οι ιστορίες μετανάστευσης, οι ιστορίες εγκατάστασης και η προσωπική εξέλιξη των ανθρώπων με εντυπωσιάζουν πολύ. Αυτό είναι πολύ για τον Esenler. Το Esenler είναι ένα μέρος που έχει δεχτεί πολλή μετανάστευση. Είμαι αρχιτέκτονας συγγραφέας. Όταν μιλάω με ανθρώπους που κάνουν αυτού του είδους τη δουλειά, δεν ξέρουν ότι υπάρχει ένα μέρος που ονομάζεται Esenler, ένα μέρος με ιστορικό βάθος τόσο κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμα και όσοι μένουν εκεί δεν το ξέρουν. Ο Έσενλερ λεγόταν Λίτρος μέχρι το 1939. Άλλος ένας λόγος για να μην το ξέρεις είναι η στραβή κατασκευή. Φυσικά, πρόκειται για μια άγρια ​​κατασκευή όπου οι ομορφιές εξαφανίζονται γρήγορα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, υπήρχε μια γέφυρα Mimar Sinan πάνω από το ρέμα Çinçin. Έμαθα για την ύπαρξη αυτής της γέφυρας χάρη στους ανθρώπους που αντάλλαξαν. Δεν υπάρχει ίχνος αυτής της γέφυρας. Ο Μιμάρ Σινάν έχει πολλά έργα. Η γέφυρα του Έσενλερ ήταν ίδια με του Χαραμιντέρε. «Οι άνθρωποι κατέστρεψαν τη γέφυρα καθώς πολεμούσαν την επιδημία», είπε.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Εκφράζοντας ότι προσπάθησε να πάρει πληροφορίες από γυναίκες ενώ εργαζόταν στην Esenler, ο Aktaş είπε: «Έπρεπε να δουλέψω κυρίως με άνδρες, αλλά οι γυναίκες είναι καλύτερες αφηγητές. Τρέχω και πολύ πίσω από γυναίκες. Η προφορική ιστορία είναι πολύ αδύναμη για εμάς. Οι άνθρωποι που ήρθαν στο Esenler τις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90 δεν ήξεραν ότι ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη. Το Έσενλερ είναι ένα ιστορικό ελληνικό χωριό, το όνομά του είναι Λίτρος. Ένα χωριό γεμάτο πολιτισμό. Πού χάθηκε; Είναι πραγματικά σημαντικό. Στο έργο έγραψα όσα άκουσα από το κοινό. Οι άνθρωποι αυτής της πόλης με τάισαν πολύ. Υπάρχει ένας πολύ πλούσιος θησαυρός στο Esenler. Η μετανάστευση είναι πάντα ευλογία. Ήρθαν στο Έσενλερ λόγω ανταλλαγών πληθυσμών, οικονομικών λόγων, πολέμου. Οι άνθρωποι της εποχής πάντα κλονίζονταν. Σημαίνει πλούτο εμπειρίας. Έμαθα για την ύπαρξη πολλών ιστορικών τόπων εδώ. Τροφοδοτούσε τη λογοτεχνία μου», είπε.