σι.

Οι παραστάσεις στις γιορτές του Διονύσου ήταν τέτοια βασανιστήρια που απαγορευόταν να παρευρεθούν σε γυναίκες και παιδιά…

Η αρχαιότητα έχει ρωμαϊκό το θέατρο, όπως έχει ρωμαϊκά πολλά πράγματα ελληνικά. Ναι, υπήρχαν θέατρα σε όλη την αυτοκρατορία, αλλά το να είσαι ηθοποιός δεν ήταν κάτι το πιστευτό.

Ο Λιβάνιος, μια από τις διάσημες φυσιογνωμίες της Ύστερης Αρχαιότητας, επαινεί τα εκθέματα που εκτίθενται στην Αττάκεια, ενώ μιλάει για το πόσο χυδαία συνέβησαν.

Φυσικά, ανάμεσα στους στοχαστές που παρακολούθησαν αυτές τις οπτικές εκπομπές λόγω της επικράτησης τους, υπήρξαν και εκείνοι που βαρέθηκαν. Θέατρο; ήταν ένα μέσο όπου η μουσική, η σεξουαλικότητα και το εικαστικό συνδυάστηκαν και ο Σενέκα τα βρήκε και τα τρία αναξιόπιστα… Το “The act of seeing”, που δίνει το όνομά του στο θέατρο, λέει ο Σενέκας “είναι το πιο παραπλανητικό…

Ήταν δουλειά απλών ανθρώπων να είσαι ηθοποιός. Κανείς από την ανώτερη τάξη δεν θα μπορούσε να είναι ηθοποιός. Οι Χριστιανοί ήταν ανοιχτά εχθρικοί προς το θέατρο από την πρώιμη περίοδο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να τους είναι πιο ατιμωτικό από το θέατρο. Όλες οι μορφές σημαδιών και ειδωλολατρικής αίρεσης ενσαρκώθηκαν εκεί…

Αυτή η περιφρόνηση δεν περιορίστηκε στην αρχαιότητα. Τον 18ο αιώνα, ένα πανδοχείο στο Καλαί, την πύλη από τη Γαλλία στην Αγγλία, κρέμασε μια πινακίδα στην πόρτα του όταν ήθελε να κάνει όνομα καλωσορίζοντας αξιοπρεπείς επισκέπτες.Πεζοναύτες, παίκτες και απλοί άνθρωποι δεν επιτρέπονται!“Αυτό που αποκαλούσε ηθοποιούς ήταν άνθρωποι που εμφανίζονταν στη σκηνή σε μέρη όπως θέατρα, εκθέσεις και εταιρείες. Από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η φιγούρα του μποέμ καλλιτέχνη υπήρχε και αυτή την εποχή. Γιατί τι χρήματα θα είχε ένας ηθοποιός γι’ αυτό. όσοι προσπάθησαν.

Τα θέατρα έκλεισαν προσωρινά τις ημέρες της Γαλλικής Επανάστασης. Μέχρι να ανοίξουν ξανά το 1792, λειτουργούσαν 23 θέατρα στο Παρίσι. Τα θέατρα προσκάλεσαν ανθρώπους που δεν ένιωθαν κοινωνικά υπεύθυνοι στη Γαλλία της εποχής του τρόμου…

Οι Γάλλοι πήραν τη rue des theatres, της οποίας το πραγματικό όνομα ήταν boulevard du Tempel. Crime Blvd. το ονόμασε: Οδός Εγκλήματος! Ήταν ένας υπόνομος που τραβούσε όλες τις κατάρες. Ο Haussmann τον μισούσε τόσο πολύ που σκέφτηκε ότι για να εκπολιτιστεί το Παρίσι, έπρεπε να ισοπεδωθεί. Το 1862 μπήκε στο ένα κεφάλι και βγήκε στο άλλο! Ο ασβέστης εναποτέθηκε τελικά σε αυτό το μπολ, που ήταν ένα κρεβάτι χυδαιότητας, ξανά και ξανά, πορτοφολάδες, κλοπές, ακρωτηριασμοί, φόνοι, κακοποίηση-βιασμό…

Αφού ο Tamer Karadağlı έγινε Γενικός Διευθυντής Κρατικών Θεάτρων, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στη βαβέιλα που κόπηκε. Συνάντησα μερικές επικρίσεις που μπορεί να είναι δικαιολογημένες. Αλλά κυρίως ανοησίες. Αλλά και πάλι, αυτό που με έκανε περισσότερο να γελάσω ήταν ο ενθουσιασμός αυτών των ανδρών να εφεύρουν ιστορίες οιονεί ευγενείας χωρίς να γνωρίζουν την ιστορία και τη θέση τους.

Κύριε, Afife Jalelerinnnnn από τον Muhsin Ertuğrul… Κανείς δεν μιλάει για τον Dümbüllü İsmail. Επιπλέον, προσπαθώντας να εφεύρουμε μια παράδοση μεταφέροντας το τουρμπάνι του ανθρώπου από χέρι σε χέρι σαν το Άγιο Δισκοπότηρο… Αναφερόμενος στην ελληνική παράδοση της τραγωδίας, στα ευρωπαϊκά θέατρα κ.λπ., «Τι χάλια είναι; Συνάντησα μάλιστα ένα. Θα ήταν ένας Μαυροβούνιος επικεφαλής ενός τόσο ευγενούς ιδρύματος;

Είχαμε το προνόμιο να αποδώσουμε στο θέατρο μια κατασκευασμένη αρχοντιά. Άλλωστε, έχουμε αρκετό καλλιεργημένο και συνειδητοποιημένο κοινό για να μετατρέψουμε την παράσταση όπερας στο κέντρο παραστάσεων του Κόλπου σε ένα θέαμα λιμοκτονίας στους στρατώνες. Για να τους κάνεις να καταβροχθίσουν.

Σε καμία εποχή της ιστορίας το θέατρο δεν είχε τέτοια αρχοντιά και αρχοντιά. Μην εφευρίσκεις!

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την αλήθεια: ο Fahrettin Altun έγραψε στις 5 Ιουλίου 2018 “Η πολιτική σας ηγεμονία τελείωσε, θα τελειώσει και η πολιτιστική σας ηγεμονία…“Δεν μπορείτε να κατεδαφίσετε το AKM! Δεν μπορείτε να χτίσετε ένα τζαμί στο Ταξίμ! Εάν πρόκειται να γίνουν προσευχές στο στάδιο της εργασίας, μην το ανοίξετε ποτέ…

Το Ε έφτασε. Αυτό είναι το γκέτο μας. Όσοι δεν μας εξυπηρετούν δεν μπορούν να μπουν! Εκτός από αυτό, ποιος είσαι;

Δεν είστε αδέρφια που τρέφεστε με υπεραξία, συμπεριλαμβανομένων των αριστερών σας; Δεν είστε εσείς που δημιουργήσατε το δικό σας σύστημα καστών σε κάθε τομέα και έχετε πινακίδες ταξί; Δεν είσαι από αυτούς που πεινάνε χωρίς να σου πουν ένα γεια; Δεν είστε μια μαφιόζικη οργάνωση που μοιράζει τις περισσότερες φέτες φράουλας του κέικ στον εαυτό της και σε αυτούς που το σερβίρουν; Ακόμα και ο Δον Καρλεόνε δεν είχε διαβάσει τους ευγενείς, είσαι από τη Σικελική αριστοκρατία;

Αυτές οι ερωτήσεις δεν έχουν απαντήσεις. Αυτά είναι τα γκρίνια των ηττημένων. Η κοινωνία αλλάζει. Γυρίζει για καλό – γυρίζει για κακό, θα το συζητήσουμε. Αλλά αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι τα δουκάτα σας έχουν καταστραφεί.

Η πολιτική σας ηγεμονία τελείωσε, θα τελειώσει και η πολιτιστική σας ηγεμονία…

Ο Fahrettin Altun είπε την αλήθεια!