Ένας από τους πιο επιτυχημένους μάνατζερ ποδοσφαίρου στην πρώην Γιουγκοσλαβία και όλη την Ανατολική Ευρώπη, ο Ίβιτσα Οσίμ, πέθανε σε ηλικία 81 ετών, ανέφερε το klix.ba. Ο Όσιμ έφυγε από αυτόν τον κόσμο στις 10 π.μ. σήμερα το πρωί στο Γκρατς, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.

Ο Ivica Osim γεννήθηκε το 1941 στο Σεράγεβο, τώρα Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Σε πέντε μέρες θα γινόταν 81 ετών και λίγο μετά θα γινόταν η Γενική Συνέλευση στο Στουρμ (Γκρατς). Λόγω του θανάτου του νούμερο ένα προπονητή της Αυστρίας για 100 χρόνια, ο αγώνας ματαιώθηκε.

Ξεκίνησε την καριέρα του με τους τοπικούς γίγαντες Zheleznicar (Σαράγεβο), για τους οποίους αγωνίστηκε για 11 χρόνια, καταγράφοντας 250 αγώνες και σημειώνοντας 75 γκολ. Το 1970 μετακόμισε στη Γαλλία, όπου διηύθυνε τις ομάδες του Στρασβούργου, του Σεντάν και της Βαλενσιέν.

Στην εθνική ομάδα της πρώην Γιουγκοσλαβίας κατέγραψε 16 αγώνες, κατά τους οποίους σημείωσε 8 γκολ. Και το 1967 ψηφίστηκε ως ο Νο 1 ποδοσφαιριστής της αδύναμης πλέον ομοσπονδίας. Η ποδοσφαιρική του καριέρα τελείωσε το 1978, στη συνέχεια κάθισε αμέσως στον πάγκο της Zheleznichar και προπονούσε την αγαπημένη του ομάδα για δύο χρόνια. Στη συνέχεια ανέλαβε την Παρτιζάν (Βελιγραδίου), την εθνική Γιουγκοσλαβίας, μετακόμισε στον ελληνικό Παναθηναϊκό και την αυστριακή Στουρμ (Γκρατς). Κέρδισε επίσης τρόπαια σε Ελλάδα και Αυστρία και οδήγησε δύο φορές τη Στουρμ στους ομίλους του Champions League. Από το 2003 έως το 2007 οδήγησε ιαπωνικές ομάδες.

Στις 16 Νοεμβρίου 2007, υπέστη εγκεφαλικό και έπεσε σε κώμα, από το οποίο ξύπνησε δέκα μέρες αργότερα.

Η φιλοσοφική του προσέγγιση στον αθλητισμό και ο συνεχής αγώνας για την ειρήνη στην πατρίδα του του χάρισε τη φήμη του σοφού.

«Μια μέρα χωρίς ποδόσφαιρο είναι μια χαμένη μέρα», είπε κάποτε ο Osim και έζησε με αυτή τη φιλοσοφία. Παρά την εύθραυστη υγεία του και τα προβλήματά του, παρακολούθησε όλα όσα συνέβαιναν στο ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Μετάνιωσε για τη συνεχιζόμενη εμπορευματοποίηση και προσπαθεί να κάνει κάτι σαν τη Super League. “Το ποδόσφαιρο σήμερα είναι η FIFA και η Ρεάλ Μαδρίτης. Όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα, όχι το παιχνίδι που ερωτευτήκαμε. Κρίμα.”