Αν και η Τουρκία έχει βαρεθεί την κρίση, έχει μάθει πολύ καλά να επενδύει σε λάθος πολιτική. Για το λόγο αυτό, είναι επιτακτική ανάγκη οι κλασικοί δεξιοί να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν να υπερβούν το να αποτελούν μίμηση του διδύμου Ερντογάν/Μπαχτσελί. Αυτός που θα μείνει πίσω θα είναι ο Τούρκος Τσίπρας.

Έχουμε περισσότερους από αρκετούς λόγους να συγκρίνουμε την τρέχουσα κρίση της Τουρκίας με την κρίση της Ελλάδας.

Η Ελλάδα ξύπνησε ένα πρωί και συνειδητοποίησε ότι δεν είχε αρκετό συνάλλαγμα για να πληρώσει τα χρέη της.

Την επόμενη κιόλας μέρα, μια βαθιά κρίση έπληξε τη χώρα, τα αποτελέσματα της οποίας δεν είχαν ακόμη πλήρως αντιμετωπιστεί.

Σύντομα έγινε φανερό ότι τα οικονομικά δεδομένα της χώρας ήταν λοξά και έπαιξαν με τα στατιστικά. Μειώθηκαν και μάλιστα μειώθηκαν οι μισθοί σε ευρώ μισθωτών και συνταξιούχων.

Η διέξοδος από αυτό το βαρύ οικονομικό χάος βρέθηκε όταν ένα εντελώς νέο κίνημα έπεισε τη χώρα.

Το κίνημα Σύριζα του Τσίπρα, θα λέγαμε, έχει καταστρέψει την παραδοσιακή πολιτική της χώρας.

Όπως η κούνια του βαρκάρη, στη χώρα που συμβαδίζει με μια δεξιά-αριστερή πλουτοκρατία, ένας άγνωστος νεαρός αρχηγός κόμματος ενέπνευσε τον ελληνικό λαό να βγει από την κρίση.

Οι ομοιότητες μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής κρίσης είναι εκπληκτικές, αλλά είναι εξίσου πολλές.

Φυσικά, οι λόγοι είναι διαφορετικοί, αλλά τα στατιστικά στοιχεία χειραγωγούνται έντονα και στην Τουρκία.

Η υποτίμηση του χρήματος έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που δεν χρειάζεται πλέον να περικοπούν οι μισθοί.

Οι άνθρωποι ουσιαστικά έχουν χάσει την αγοραστική τους δύναμη.

Δεν είναι πλέον θεωρητικά δυνατό για ένα συγκεκριμένο τμήμα να αγοράσει ένα αυτοκίνητο, για παράδειγμα.

Υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί στην πώληση αυτοκινήτων με πίστωση που δεν προσπαθούν καν να αγοράσουν με πίστωση που είναι τώρα τόσο δύσκολο να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο όσο ήταν κάποτε να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο.

Αντίθετα, οι τιμές των κατοικιών έχουν φτάσει σε αστρονομικά επίπεδα.

Πόσο θα κοστίσει αν μειώσετε το επιτόκιο;

Η τιμή έχει ανέβει τόσο πολύ που είναι αδύνατο για τους εργαζόμενους να ονειρεύονται να αγοράσουν ένα σπίτι.

Η Τουρκία μπαίνει σε μια διαδικασία που η ομοιότητα της με την ελληνική κρίση γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Βλέπουμε τους προβληματισμούς του στην κοινωνική ζωή και θα το βλέπουμε όλο και περισσότερο. Φυσικά, δεν πρέπει να αγνοήσουμε την επιθετική γλώσσα του μυαλού, που έχει κολλήσει στο ιδεολογικό πλαίσιο του κυβερνώντος μπλοκ.

Πρέπει να τονιστεί ότι αυτό το πνεύμα, που προσβάλλει ακόμη και τις ελάχιστες δυνατότητες άνεσης και κατανάλωσης των ατόμων με κακόβουλη ασθένεια, αποδίδει την ετικέτα πολυτέλειας σε οτιδήποτε, από τηλέφωνα μέχρι σκουλαρίκια, από κραγιόν μέχρι κοινωνικά δίκτυα, που σχεδόν απολαμβάνει την αδυναμία του. Ανθρωποι. .

Ως εκ τούτου, ορισμένες καταστάσεις που έχουν προκύψει ως κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα είναι μια πικρή αλήθεια ότι μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων στην Τουρκία περιμένει τρίβοντας τα χέρια της.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η δεξιά πολιτική, η οποία κυριάρχησε σχεδόν σε όλη τη σύγχρονη δημοκρατική περίοδο στην Τουρκία σε όλη αυτή τη διαδικασία, απέκλινε από την πολιτική δομή στην Ελλάδα.

Καθώς η Ελλάδα ταλαντευόταν μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, η δεξιά στην Τουρκία μπόρεσε να εδραιώσει το μονοπώλιό της στην πολιτική χάρη στην αντικομμουνιστική εκστρατεία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με εξαίρεση μερικά χρόνια της περιόδου Bülent Ecevit και Erdal İnönü από το 1950, και τα 71 χρόνια έχουν καταγραφεί ως μεταβιβάσεις εξουσίας μεταξύ δεξιών κυβερνήσεων.

Οι στρατιωτικές χούντες θα πρέπει επίσης να θεωρηθούν ως φυσική προέκταση της δεξιάς πολιτικής.

Στην Τουρκία οι Μεντερές, Ντεμιρέλ, Τουρκές, Ερμπακάν, Οζάλ, Τσιλέρ, Γιλμάζ και φυσικά ο Ερντογάν έχουν γράψει ιστορία ως οι κρίκοι του συστήματος που οδήγησαν τη χώρα στην τελική κρίση, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Η Τουρκία πέρασε τα 65 από τα 71 χρόνια κάτω από τη δεξιά κυριαρχία και έφτασε μέχρι σήμερα.

Αμερικανοί οικονομικοί δολοφόνοι επένδυσαν στην τουρκική δεξιά κατά του κομμουνισμού καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του, οι Ηνωμένες Πολιτείες, παίζοντας το χαρτί της θρησκείας, πήραν τη θέση τους στο σκηνικό της παράδοσης της χώρας στην ισλαμιστική εκδοχή της τουρκικής αυτή τη φορά.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: ποιος θα είναι ο Τσίπρας που θα βγάλει την Τουρκία από την τρέχουσα κρίση;

Σήμερα, οι κλασικές έννοιες δεξιά και αριστερά έχουν παρέλθει προ πολλού. Ωστόσο, το πολιτικό βάρος και ο λογαριασμός της δεξιάς παραμένουν πολύ βαρύ για την Τουρκία.

Η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί αυτήν την πίεση, η οποία εκδηλώνεται ιδιαίτερα στο MHP Bahçeli.

Καθορίζουμε το τίμημα που πληρώνει στη χώρα η χρήση της θρησκείας και του εθνικισμού ως πολιτικού εργαλείου, ξεκινώντας από το πού προέρχεται το καλύτερο εθνικό μας νόμισμα.

Τότε, πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρώτο και κύριο κλειδί για να φύγουμε από αυτή τη χώρα είναι να σπάσουμε με αυτά τα παραδοσιακά εργαλεία της δεξιάς.

Ο Τούρκος Τσίπρας μπορεί να μην είναι απαραίτητα αριστερός, αλλά κλασικός και αρχαϊκός αριστερός.

Παρόλο που η Τουρκία κουράστηκε από την κρίση, έμαθε πολύ καλά ότι υπήρχε μια επένδυση στην κακή πολιτική πίσω από τη βαριά ήττα της οικονομίας έναντι της πολιτικής ως κέρδος.

Γι’ αυτό το λόγο, είναι επιτακτική ανάγκη οι κλασικοί δικαιοδόχοι και όλοι όσοι τους μιμούνται να καταλάβουν ότι θα μείνουν εκτός αυτού του παιχνιδιού και δεν μπορούν να υπερβούν το να αποτελούν μίμηση του διδύμου Ερντογάν/Μπαχτσελί.

Όπως και να έχει, αυτός που θα μείνει θα είναι ο Τούρκος Τσίπρας.

Όταν η οικονομική κρίση του 2021 στην Τουρκία ξεπεραστεί χωρίς να πληγωθεί ή να τραυματιστεί κανείς, το τίμημα που θα πληρώσουμε θα είναι η δικαιολογημένη υπερηφάνεια για την απόρριψη 71 ετών εκμετάλλευσης της αμερικάνικης θρησκείας και του εθνικισμού.

Ο τουρκικός λαός θα μπορέσει να πετύχει αυτό που έχει πετύχει η Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο σε αυτό. Η Τουρκία θα βρει τον ΣΥΡΙΖΑ της και είναι? Θα σώσει την Τουρκία από το χάος.