Στην καρδιά της Ευρώπης, η προσφυγική κρίση μεταξύ Πολωνίας και Λευκορωσίας (Λευκορωσία) επιδεινώνεται. στο Spectator Australia Στην ανάλυση που δημοσιεύει ο Γιάννης ΜπαμπούλιαςΤο πώς τροφοδότησε η Τουρκία αυτή την κρίση έχει γραφτεί. Η Ayşen Tekşen το μετέφρασε στα τούρκικα.

Χιλιάδες πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή περιμένουν να περάσουν την ΕΕ στο κρύο και υγρό δάσος που αποτελεί τα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Λευκορωσίας. Η Λευκορωσία ΜΑΤ τους κυνηγά από την Πύλη της Πολωνίας, όπου τους περιμένουν μεγαλύτερες δυνάμεις.

Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο βρίσκεται σε σύγκρουση με την ΕΕ, η οποία επέβαλε κυρώσεις στη διακυβέρνησή του μετά τις περσινές αμφιλεγόμενες εκλογές, τις οποίες πολλοί βλέπουν ως νοθευμένες. Με την υποστήριξη του Πούτιν, ο Λουκασένκο απελαύνει πρόσφυγες στην Πολωνία σαν πιόνια σε μάχη.

Οι πρόσφυγες βρίσκονται σε ανεμοστρόβιλο: έχουν μια όμορφη πολωνική κυβέρνηση που είναι αδιάλλακτη απέναντι στη μετανάστευση και τον Λουκασένκο. Πίσω τους βρίσκεται ένας δικτάτορας με σχεδόν απεριόριστη ρωσική υποστήριξη και που δεν έχει απολύτως τίποτα να χάσει στο σημερινό αδιέξοδο. Και το κρύο πλησιάζει εκεί που βρίσκονται.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία ζήτησε την επέκταση των κυρώσεων και των μέτρων κατά των αεροπορικών εταιρειών τρίτων χωρών που εμπλέκονται σε εμπορία ανθρώπων, εξέφρασε την αντίδραση της ΕΕ. Ποιες είναι όμως αυτές οι τρίτες χώρες;

Ως φόντο του μεγάλου γεωπολιτικού παιχνιδιού, ένας τρίτος παίκτης, τον οποίο η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν τολμά να αναφέρει, τροφοδοτεί ήρεμα τη φωτιά: η Τουρκία.

Οι ίδιες σκηνές που είδαμε στα πολωνικά σύνορα παρουσιάστηκαν στα τουρκοελληνικά σύνορα τον Μάρτιο του περασμένου έτους. Τώρα ο Ερντογάν θα επέτρεπε στους πρόσφυγες να επιβιβαστούν σε αεροπλάνα από την Κωνσταντινούπολη στο Μινσκ, όπου στη συνέχεια θα περάσουν από την Πολωνία. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως όπλα για την αποσταθεροποίηση της ΕΕ και η Ευρώπη δεν αντιδρά.
Ο Ερντογάν είναι έμπειρος στο θέμα. Τον Μάρτιο του περασμένου έτους, χιλιάδες πρόσφυγες εκδιώχθηκαν από τα συριακά σύνορα στα ελληνικά σύνορα από το καθεστώς Ερντογάν. Όπως και ο Λουκασένκο τώρα, ήλπιζε σε αιματοχυσία. Δυστυχώς, η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να το αποτρέψει.

Η λύση της Ευρώπης ήταν να επιτρέψει στην Ελλάδα να τη διατηρήσει, ενώ οι χώρες του πυρήνα εξέδιδαν περιστασιακά μια μέτρια καταδίκη. Αλλά μια τέτοια σιωπή έχει ένα τίμημα. Τώρα η Τουρκία βλέπει με χαρά τη Ρωσία και τη Λευκορωσία να δημιουργούν ξανά προβλήματα στα σύνορα της ΕΕ. Γιατί όχι εσύ ? Δεν πλήρωσε σημαντικό τίμημα για τις ενέργειές του τον Μάρτιο του 2020. Η Ευρώπη έχει στριμώξει τον εαυτό της και βρίσκεται στο έλεος του Ερντογάν, ο οποίος έχει πληρώσει δισεκατομμύρια για να κρατήσει πρόσφυγες της Μέσης Ανατολής στην Τουρκία.

Η Γερμανία, η μεγαλύτερη γεωπολιτική αδυναμία στην κεντρική Ευρώπη, ανησυχεί τόσο πολύ για αυτή τη συμφωνία και τη μακροχρόνια θερμή σχέση της με την Τουρκία που θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να σταματήσει οποιαδήποτε σοβαρή ενέργεια εναντίον της. Εάν οι εν λόγω συμπάθειες, ή τουλάχιστον οι εξαρτήσεις, δεν επεκτείνονταν στη Ρωσία, αυτό θα ήταν ένα μικρό πρόβλημα.

Έτσι, καθώς όλο και περισσότερα αεροπλάνα γεμάτα δυστυχισμένα πνεύματα πετούν από την Κωνσταντινούπολη στο Μινσκ για να χρησιμεύσουν ως δόλωμα σε αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι όπου δεν έχουν κανέναν ρόλο, εξακολουθούμε να προσποιούμαστε ότι όλα είναι από τη Ρωσία και τον Λουκασένκο.

Αν η Ευρώπη δεν αποδεχτεί την πραγματικότητα των κοινών συνόρων της με την Ανατολή και συνεχίσει αυτό το παιχνίδι στο οποίο οι κακοί ηθοποιοί μπορούν με κάποιο τρόπο να διασκεδάσουν εις βάρος των συμμάχων της, που την περιμένουν στο μέλλον, n είναι αυτή η βαρβαρότητα και περισσότερη ένταση. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ηθικών αρχών που προωθούν θα παραμείνουν κενές λέξεις στα χαρτιά.

(Μετάφραση: Ayşen Tekşen)