Στο πρώτο δεκάλεπτο η εθνική Σερβίας ξεκίνησε πειστικά με 2-0.

Εθνικοί «ειδικοί» και εξωτερικοί «εχθροί» έσπευσαν να ξεγράψουν τον Ολυμπιονίκη του Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά μια απίστευτη γενιά Σέρβων παικτών υδατοσφαίρισης έχουν δείξει ότι είναι δυνατοί ακόμα και όταν είναι πιο ευάλωτοι, έτσι κέρδισαν έναν θεαματικό ημιτελικό με Ισπανία. με γκολ αρχηγού από τον Filip Filipović – 10: 9 (2: 0, 2: 5, 1: 2, 5: 2).

Και πέταξε όλη τη χολή που είχε συσσωρευτεί λόγω πέντε ισόπαλων ήττων της ισχυρής επιλογής των Πυρηναίων.

Ο αγώνας άνοιξε με δυνατή άμυνα ή/και κακή επιτυχία από παίκτες και των δύο ομάδων.

Και οι δύο ήταν καλά μαρκαρισμένοι, κολύμπησαν και μπλόκαραν, και ακόμη και όταν η μπάλα πέρασε από τον τερματοφύλακα, ο Μπράνισλαβ Μίτροβιτς και ο Ντάνιελ Λόπες Πινέντο ήταν στο ύψος τους.

Ως αποτέλεσμα, το πρώτο γκολ ήταν μόλις 1 λεπτό και 50 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου, όταν ο αριστερόχειρας αρχηγός Filip Filipović χρησιμοποίησε το power play του στην πισίνα.

Λίγο αργότερα, με την ίδια ισορροπία δυνάμεων, αλλά σε απόσταση, ήρθε μαζί του ένας άλλος βετεράνος, ο Andrija Prlainović.

Για νέο κύμα αυτοπεποίθησης και αίσιο τέλος, καθώς η αριστοτεχνική άμυνα διατήρησε το πλεονέκτημα πριν το μίνι διάλειμμα. Σίγουρος

Οι Ισπανοί δεν θα ήταν αυτό που είναι, αν δεν μαζεύονταν, δεν σηκώνονταν και δεν ανταπαντούσαν σκληρά.

Σερί brzo Πολύ σύντομα μετά την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης, τα υπόλοιπα οκτώ λεπτά εκμεταλλεύτηκαν ένα μεγάλο λάθος των Σέρβων και ο Albert Munariz κόντραρε στο μισό τουλάχιστον, μετά ο Alejandro Bustos έκανε την ισοφάριση και ο Roger Tahulj ανέτρεψε το αποτέλεσμα. έτσι ώστε ο Felipe Perone συνειδητοποίησε (ένας από τους συχνούς παίκτες δύο φορές ταυτόχρονα) κυνήγησε νερό στα αυτιά του υπερασπιστή του πρωταθλητή.

Οι παίκτες μας δυσκολεύτηκαν στην επίθεση, έχασαν τις καλές θέσεις….

Δεν τα παράτησαν, γιατί διαφορετικά ο Ντούσαν Μάντιτς δεν θα είχε σταματήσει το αντίπαλο σερί (3:4) και ο Νίκολα Γιάκσιτς, μετά το σουτ του Μούναριζ για δύο ακόμη, ενθάρρυνε τους συμπαίκτες του για το δεύτερο ημίχρονο. (4:5), στο οποίο χρειάστηκε να σχηματιστεί μια σπασμένη άμυνα και τελικά να «σημαδέψουν» επιθέσεις θέσης.

Ήταν επιτυχημένο μόνο με μία πρόθεση, καθώς ο Alvaro Granados χρησιμοποίησε μόνο το γεγονός ότι ένας από τους άντρες μας έπρεπε να «κρυώσει» για 20 δευτερόλεπτα μετά από μόλις έξι λεπτά. Δυστυχώς, το κατάφερε και ο Blai Maljarah, οπότε η διαφορά έπεσε στο μεγάλο μείον τρία (4:7).

Ακόμα κι αν ο Strahinja Rasovic δεν είχε διακόψει τη μακρά σειρά αστοχιών ή/και κατορθωμάτων του Pined, το σερβικό πλοίο θα είχε αρχίσει να βυθίζεται πρόωρα, δευτερόλεπτα πριν από το τέλος της τρίτης πράξης της γιγαντομαχίας.

Με αυτόν τον τρόπο υπήρχε αρκετός χρόνος για άλλη μια αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων. Ο Μίτροβιτς και η παρέα μαζεύτηκαν στην «πόρτα» τους, μην επιτρέποντας στους παίκτες του Ντέιβιντ Μάρτιν να πάνε πολύ μακριά. Ακόμη και όταν ο Strahinja Rasovic μείωσε σε 6:7…

Οι νικητές όλων των πιθανών διοργανώσεων και η άκρως αμφισβητήσιμη αναγνώριση του γκολ της Γρανάδος (η γωνία VAR της αμφισβητούμενης κατάστασης δεν έπεισε ότι η μπάλα πέρασε πραγματικά τη φανταστική γραμμή) και μερικοί περίεργοι αποκλεισμοί… έχουν επιζήσει.

Ο Στέφαν Μίτροβιτς (8:8) και ο Μάντιτς (9:9) κράτησαν το σκορ με την Ισπανία, παρόλο που ο Ταχούλι οδήγησε ξανά τους Ισπανούς στον τελικό. Ο Φιλίποβιτς τα «παρακολούθησε» όλα, περίμενε τη χρυσή του στιγμή και 25 δευτερόλεπτα πριν το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή εξαπέλυσε με μαεστρία ένα ανυπεράσπιστο χτύπημα.

Δώστε στον εαυτό του και στους «παλιούς» συμπολεμιστές του την ευκαιρία να κατέβουν από το πάνω σκαλί του βάθρου.

Και για να γίνει αυτό με λεφτά, κανείς δεν πρέπει να μείνει στη σκιά του, γιατί έχουν ήδη χρωστάει υπερβολικά τον σερβικό αθλητισμό.

Η Εθνική Ελλάδας διεκδίκησε νωρίτερα τη θέση της στον τελικό, με τη νίκη με 9:6 επί της Ουγγαρίας.

Οι Σέρβοι υδατοσφαιριστές θα παλέψουν για το χρυσό μετάλλιο την Κυριακή 8 Αυγούστου στις 9:30 π.μ. ώρα μας.