Ομέρ ΣεϊφετίνΤο “Kağız” του ‘s προκάλεσε μια πληγή τόσο νεαρή σε νεαρή ηλικία που κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στον αδερφό κάποιου, αυτή η πληγή αιμορραγεί.
Κάποια κείμενα είναι έτσι, σχεδόν σε αγγίζουν!
«Η αποκάλυψη που βράζει ανάμεσα στις μητέρες που λαμβάνουν τη ζοφερή είδηση ​​των νεκρών γιων τους» Ερντέμ ΜπαγιαζίτΓια παράδειγμα, αυτό το ποίημα.
“Σάρα” (Λογοτεχνία, 1975) ποιητής Χάλης ΑλτίνταγΌταν πέθανε από τροχαίο Νουρί Πακντίλ Ο κύριός μας έγραψε: «Το αυτοκίνητο έχει ταυτιστεί με τον θάνατο. Χωρίς αμφιβολία, έχει γίνει αδερφός της ζωής. Ο θάνατος και η ζωή είναι συνυφασμένα στο αυτοκίνητο. .
Ahmet Calik Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς αιμορραγούσε αυτή η αδερφική πληγή που με διαπέρασε από την παιδική μου ηλικία όταν του δούλεψε η «νεκρή πλευρά του αυτοκινήτου».
Ένιωθα σαν αδερφός μου, ένιωθα σαν αδερφός μου. Είναι σαν μια αποκάλυψη που αναβλύζει μέσα μου.

***

Ενώ Ahmet CalikΔεν ήξερα. Ή μάλλον, ήξερα όσο κανένας. Γκεντσλερμπιρλιγί, Γαλατασαράι και τελικά KonyasporΉταν ο εθνικός μας ποδοσφαιριστής που έτρεχε την μπάλα στη χώρα μας.
Δεν ήξερα την ανδρεία του, την καλοσύνη του, τον αλτρουισμό του, τι έκανε για να κάνει τα παιδιά ευτυχισμένα και τον κόσμο της πίστης του…
Όλοι λυπήθηκαν για τον θάνατο του Ahmet Çalik. Από όσο ξέρω και το ΤΤ έγινε την ίδια μέρα. Ανάμεσά τους δεν έλειψαν και εκείνοι που θρηνούσαν: «Σαββατοκύριακο πήγαινε να παίξει παιχνίδι, τώρα είναι ξαπλωμένος στη μαύρη γη».
Μετά, για όλους, έγινε ο «θάνατος κάποιου άλλου» και τελείωσε. Θέλω να πω, ο θάνατος που θα σταματήσουμε και θα σκεφτούμε είναι μια έκρηξη. “πρώην” συνέβη.
Όλοι στράφηκαν στη φασαρία της ζωής, σαν να ξεφεύγουν από το κύριο θέμα. μέχρι το λαιμό στην πολιτική! ..
Εκτός κι αν ο θάνατος μας αναγκάσει να σταματήσουμε και να σκεφτούμε, η ζωή είναι ένα από τα πράγματα που καταναλώνουμε. Δεν είναι μια «ζωή που αξίζει να τη ζεις».

***

Όπως γνωρίζετε, στην αρχαία ελληνική μυθολογία ΣίσυφοςΚαταδικάστηκε να κυλήσει μια πέτρα και να τη μεταφέρει στην κορυφή ενός λόφου. Κάθε φορά, λίγο πριν φτάσει στην κορυφή, ο βράχος κατεβαίνει και ο Σίσυφος πρέπει να επαναλάβει το ίδιο από την αρχή.
Αυτός ο κύκλος θα συνεχιστεί για πάντα. «Η κατάρα του Σίσυφου» Είναι.
Αλμπέρ Καμύ, παραθέτοντας αυτόν τον μύθο στο τέλος του «Μύθου του Σίσυφου» του, εκφράζει έτσι τη στάση που πρέπει να τηρηθεί ενάντια στο παράλογο: «Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο…»
Laurent Kraussκαλεσμένος του προγράμματος Γούντι ‘Αλλεν, δεν βρίσκει αυτή την ερμηνεία του Camus ικανοποιητική.
Γιατί δεν το βρίσκετε ικανοποιητικό; “Rifkin’in Festivali” Αφηγείται ένα όνειρο που είδε ο «ήρωάς» του στη νέα του ταινία με τίτλο: «Στο όνειρό μου, προσπαθώ να φέρω έναν βράχο στην κορυφή ενός λόφου, σπρώχνοντάς τον συνεχώς. Τελικά καταφέρνω να κάνω τον βράχο να ανέβει στην κορυφή! Αλλά τι παίρνω τώρα; Ένας βράχος στην κορυφή του λόφου!».
Όταν το νόημα που προσθέτει ο θάνατος στη ζωή δεν φτάνει, είναι το μέρος που επιτέλους φτάνει:
“Βράχος στην κορυφή του λόφου!”
Χρειαζόμαστε κατεύθυνση και επιμονή. Υπομονή και για αυτό. Οχι αυτό, Μετσμέτ Ειδικός‘s «Υπομονή που δεν ξεχειλίζει, υπομονή δεν είναι υπομονή, δεν είναι ο πεθαμένος Εμπνευσμένο λουλούδιτου «Σκάκι οντολογικά, τα οποία τόνισε στις διαλέξεις του υπομονή:
«Και αν δεν υπήρχε υπομονή, θα μπορούσαμε να μείνουμε στη γη μια μέρα;