Η Τουρκία, η οποία είναι ένας από τους εγγυητές του νησιού μαζί με την Αγγλία και την Ελλάδα, σημείωσε ότι η αυξανόμενη βία εξαλείφει την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων και δίνει σημάδια στρατιωτικής επέμβασης στο νησί.

Στη σκληρή επιστολή που έστειλε στον Πρωθυπουργό İsmet İnönü τον Ιούνιο του 1964, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον προειδοποίησε ότι εάν η Τουρκία επενέβαινε στρατιωτικά, δεν θα λάμβανε την υποστήριξη του ΝΑΤΟ σε περίπτωση πιθανής σοβιετικής επίθεσης.

Το περιστατικό, γνωστό ως «Γράμμα Τζόνσον» στην Τουρκία, συνέχισε να επηρεάζει τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις τα επόμενα χρόνια.

Ο Κίσινγκερ ξεκίνησε το ρόλο του ως Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κατά την περίοδο του Γουότεργκεϊτ, μιας από τις πιο σημαντικές κρίσεις στην αμερικανική πολιτική ιστορία.

Όπως δήλωσε στα απομνημονεύματά του, η ύφεση που συγκλόνισε την Ουάσιγκτον και τελικά οδήγησε στην παραίτηση του Νίξον οδήγησε την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ να αποσπαστεί η προσοχή και να βιώσει κρίσεις που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Η Κύπρος ήταν στην πρώτη γραμμή.

Η Τουρκία πραγματοποίησε τη στρατιωτική επιχείρηση στην Κύπρο, την οποία σχεδίαζε από το 1964, ακριβώς 10 χρόνια αργότερα, στις 20 Ιουλίου 1974.

Ο Κίσινγκερ ενημερώθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο οποίος του τηλεφώνησε λίγο πριν την επέμβαση.

Ο Κίσινγκερ και ο Ετσεβίτ μιλούσαν στο τηλέφωνο σχεδόν καθημερινά αυτή την περίοδο.

Ο Κίσινγκερ χρησιμοποίησε μεταγραφές μερικών από αυτές τις τηλεφωνικές κλήσεις στα απομνημονεύματά του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε μία από αυτές τις ομιλίες, όταν ο Ετζεβίτ δήλωσε ότι τα ελληνικά πολεμικά πλοία εξαπατούν την κατάπαυση του πυρός φέροντας τουρκικές σημαίες και μιλώντας μεταξύ τους τουρκικά, ο Κίσινγκερ απάντησε: «Ναι, κύριε Πρωθυπουργέ, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την Τουρκία για βύθιση πλοίων. . κυματίζοντας τουρκικές σημαίες και μιλώντας τούρκικα.

Να σημειωθεί ότι ο Ετζεβίτ και ο Κίσινγκερ είναι δύο ηγέτες που γνωρίζονταν αρκετά χρόνια πριν την Κυπριακή κρίση.

Ένα στοιχείο της βιογραφίας του Ετσεβίτ, ο οποίος πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1957 με υποτροφία Ροκφέλερ και παρακολούθησε το Διεθνές Σεμινάριο του Χάρβαρντ, είναι ότι πήρε μαθήματα και από τον Κίσινγκερ, ο οποίος ήταν τότε λέκτορας.

Είναι αξιοπερίεργο πώς αυτή η γνωριμία των δύο ηγετών επηρέασε την περίοδο κατά την οποία εκδηλώθηκε η Κυπριακή κρίση.

Πολλοί ειδικοί στις διεθνείς σχέσεις συμφωνούν ότι η αμερικανική διπλωματία δεν ήταν πολύ αποτελεσματική στο Κυπριακό, το οποίο προκάλεσε αλλαγή των ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο και παραμένει ένα άλυτο πρόβλημα σήμερα.

Ο Κίσινγκερ σχολιάζει αυτό το στοιχείο στα απομνημονεύματά του με τις ακόλουθες δηλώσεις:

«Αν η επιτυχία μετριέται με την επίλυση κάθε προβλήματος, η πολιτική των ΗΠΑ στην Κύπρο δεν κατάφερε να αποκαταστήσει ένα ενωμένο κυπριακό κράτος.

«Όμως δεν έχουν όλα τα προβλήματα οριστική λύση και δεν μπορούν να αποκατασταθούν όλα τα status quos.

«Η μακραίωνη κοινωνική σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην Κύπρο έχει αποδειχθεί δύσκολο πρόβλημα.

«Ωστόσο, η διατήρηση της γενικής ειρήνης και η βασισμένη στην ειρήνη δομή της δυτικής συμμαχίας ήταν από μόνα τους σημαντικοί στόχοι. Και αυτοί είναι οι στόχοι που πέτυχε η διοίκηση της Ford κατά την Κυπριακή κρίση του 1974.

Η προσέγγιση του Κίσινγκερ πριν και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης στην Κύπρο εξακολουθεί να επικρίνεται από Έλληνες και Ελληνοκύπριους.

Μεταξύ των καταγγελιών, ο Αμερικανός διπλωμάτης θεωρεί την Κύπρο μόνο ως στρατηγική βάση ανοιχτή στη Μέση Ανατολή και τάσσεται υπέρ της διχοτόμησής της μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων.

Επιπλέον, η έλλειψη προσοχής του Κίσινγκερ στα επιχειρήματα της Ελλάδας σχετικά με τον ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και η άποψή του για τον πρώην Κύπριο Πρόεδρο Μακάριο ως την πηγή του προβλήματος στην Κύπρο είναι μεταξύ των επικρίσεων που ασκούνται από την Ελλάδα και τους Ελληνοκύπριους.

Οι Βρετανοί, από την πλευρά τους, παραπονέθηκαν ότι ο Κίσινγκερ δεν θεωρούσε προτεραιότητα το Κυπριακό και τον επέκριναν ότι δεν έπαιξε ενεργό ρόλο στη διαδικασία που οδήγησε στην de facto διαίρεση του νησιού.

Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα της κυπριακής επιχείρησης ήταν η καθιέρωση εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας υπό την πίεση του ισχυρού ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαπέλυσαν εμπάργκο όπλων κατά του συμμάχου τους, ο οποίος διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ, προκαλώντας ένταση στις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον και η Τουρκία απάντησε κλείνοντας τις αμερικανικές βάσεις.

Ενώ ο Κίσινγκερ και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζέραλντ Φορντ αντιτάχθηκαν ανοιχτά στην επιβολή εμπάργκο στην Τουρκία, ισχυρίστηκαν ότι η κίνηση θα αποδυνάμωνε τη συμμαχία του ΝΑΤΟ και θα έθετε σε κίνδυνο την ύπαρξη των βάσεων των ΗΠΑ.

Ο Πρόεδρος Φορντ, ο οποίος είχε ασκήσει βέτο στις αποφάσεις του Κογκρέσου για πρώιμο εμπάργκο, ενέκρινε νομοθεσία που σταματούσε τις πωλήσεις όπλων και τη στρατιωτική βοήθεια στην Τουρκία τον Δεκέμβριο του 1974, καθώς η πίεση αυξανόταν.

Την περίοδο αυτή ο Κίσινγκερ επισκέφθηκε την Άγκυρα και ζήτησε από τον τότε πρωθυπουργό Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ να μην κλείσει τις αμερικανικές βάσεις, αλλά αυτό δεν έγινε δεκτό.

Η κυβέρνηση Ντεμιρέλ ανακοίνωσε ότι κατήγγειλε τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και έκλεισε τις βάσεις.

Ο Κίσινγκερ, ο οποίος πήρε σαφή θέση κατά του εμπάργκο, εργάστηκε επίσης για την αποκατάσταση της στρατιωτικής συνεργασίας Τουρκίας-ΗΠΑ σε στενή συνεργασία με τον τότε υπουργό Εξωτερικών İhsan Sabri Çağlayangil.

Με την υπογραφή της Συμφωνίας Άμυνας και Οικονομικής Συνεργασίας (SEIA) το 1976, ο Κίσινγκερ και ο Τσαγλαγιανγκίλ ήθελαν να άρουν το εμπάργκο όπλων και να ανοίξουν το δρόμο για νέα χρήση των βάσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ωστόσο, αυτή η πρωτοβουλία παρέμεινε μπλοκαρισμένη στο Κογκρέσο. Το εμπάργκο άρθηκε τελείως μέχρι το 1978.

Η ΣΕΠΕ υπογράφηκε επίσης το 1980, εγκρίθηκε και τέθηκε σε ισχύ μετά το πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου.