Ο Şakir Zümre, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι “Zümrezade Ahmet Şakir”, γεννήθηκε στη Βάρνα της Βουλγαρίας το 1885. Ολοκλήρωσε τις δευτεροβάθμιες σπουδές του στη Γενεύη και τις νομικές του στην ίδια πόλη το 1908.

Επιστρέφοντας στη Βουλγαρία και εργαζόμενος ως δικηγόρος στο Balchik για ένα διάστημα, ο Zümre άρχισε στη συνέχεια να εμπορεύεται προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται στην αμυντική βιομηχανία, πέρα ​​από τα βουλγαρορουμανικά σύνορα. Σε αυτή τη διαδικασία, η Zümre, της οποίας το ενδιαφέρον για την αμυντική βιομηχανία έχει αυξηθεί, στράφηκε στον προμηθευτή πρώτων υλών σε αυτόν τον τομέα.

Ο Zümre, ο οποίος υπηρέτησε ως Τούρκος βουλευτής από τη Βάρνα στο βουλγαρικό κοινοβούλιο πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε φίλος με τον Ταγματάρχη Μουσταφά Κεμάλ, τότε στρατιωτικό ακόλουθο στη Σόφια, μέσω του συγγενή του στρατάρχη Fevzi Çakmak.

Η ομάδα παρείχε υποστήριξη σε εργαστήρια όπλων και πυρομαχικών σε διάφορες επαρχίες της Βουλγαρίας, όπου η τουρκική μειονότητα έχει επιρροή, σε τομείς όπως τα οικονομικά, η εργασία και η επιμελητεία. Σύγχρονα όπλα και πυρομαχικά που παράγονταν σε αυτά τα εργαστήρια χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Ο Şakir Zümre τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Ανεξαρτησίας για αυτές τις συνεισφορές.

Εθνικά και εγχώρια πυρομαχικά που εξάγονται στο εξωτερικό

Μετά τη νίκη του στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, ο Şakir Zümre μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη το 1923 μετά από πρόσκληση του Gazi Mustafa Kemal Atatürk. Με την ίδρυση του πρώτου ιδιωτικού στρατιωτικού εργοστασίου στη Δημοκρατία της Τουρκίας, διασφαλίζει ότι οι ανάγκες της Τουρκίας σε όπλα και πυρομαχικά καλύπτονται σε επαρκές επίπεδο. μεγάλο μέτρο.

Εκτός από τις πρώτες βόμβες που χρησιμοποίησε η Πολεμική Αεροπορία, πολλά πυρομαχικά από φυσίγγια μέχρι νάρκες, πυροβόλα όπλα μέχρι χειροβομβίδες και βόμβες βάθους κατασκευάστηκαν σε αυτό το εργοστάσιο και εξήχθησαν στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Πολωνία και την Αίγυπτο.

Αναφέρεται ότι μετά την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, ήρθαν πιο σύγχρονα και ποιοτικά όπλα από το εξωτερικό, ο προϋπολογισμός που διατέθηκε στην αμυντική βιομηχανία δαπανήθηκε για αυτό και η ζήτηση για παραγγελίες εργοστασίων μειώθηκε και άρχισε να κατασκευάζει σόμπες.

Είναι περήφανος που φοράει το Μετάλλιο της Ανεξαρτησίας του παππού του

Ο Ahmet Hüsnü Humbaracıbaşı, ο οποίος είναι εγγονός του Zümre, του πρωτοπόρου της εγχώριας και εθνικής παραγωγής όπλων, βαθμολόγησε τον παππού του και την επιτυχία του στην τουρκική αμυντική βιομηχανία.

Ο Humbaracıbaşı επεσήμανε ότι ο παππούς του, ο οποίος ανήκε σε μια από τις επιφανείς οικογένειες της Βουλγαρίας, ήταν ένας από τους 15 βουλευτές που εκπροσωπούσαν τους Τούρκους στο βουλγαρικό κοινοβούλιο λόγω του κύρους και της ανώτατης εκπαίδευσής του.

Ο Humbaracıbaşı αφηγείται την ιστορία της συνάντησης του παππού του με τον Γκαζή Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ: «Όταν ο Μουσταφά Κεμάλ θα πάει στη Βουλγαρία ως ακόλουθος, ο Στρατάρχης (Fevzi Çakmak) είπε: “Έχω έναν συγγενή εκεί, τον Şakir Zümre. Ίσως μπορέσει να βοηθήσει εσύ με κάποια πράγματα.είπε.είπε στα λόγια του.

Ο Humbaracıbaşı είπε ότι ο παππούς του, ο οποίος ήταν μεσάζων στην παροχή υποστήριξης πυρομαχικών στον οθωμανικό στρατό από τα εργαστήρια στη Βουλγαρία κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Ανεξαρτησίας, “Α Από αυτή τη στιγμή, φοράω αυτό το μετάλλιο ανεξαρτησίας. με κάνει περήφανο και με τιμή». διάσημος.

Ο Humbaracıbaşı είπε ότι μετά την άφιξη της ομάδας στην Τουρκία, όχι ως μετανάστης, αλλά μετά από αίτημα του Ατατούρκ, τους ανατέθηκε το εργοστάσιο οθωμανικής τάπα στην Κωνσταντινούπολη.

Επισημαίνοντας ότι τα πυρομαχικά που παρήγαγε ο παππούς του πωλούνταν και στο εξωτερικό, είπε: «Τα αεροπλάνα που κατασκεύασε ο Nuri Demirağ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και υπήρχαν μεγάλα υπόστεγα στο σημερινό Beşiktaş Αυτά τα υπόστεγα χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες καπνού μετά την κατασκευή του αεροσκάφους Nuri Demirağ. εκεί το “know how” του ήρθε από τη Γερμανία Γιούνκερς Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι βόμβες που κατασκεύασε ο Şakir Zümre και τα αεροπλάνα του Nuri Demirağ χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Γερμανών.” αυτός είπε.

Ως παιδί, πειραματίστηκε με εναέριες βόμβες με τον παππού του.

Ο Ahmet Hüsnü Humbaracıbaşı είπε ότι το εργοστάσιο έχει 2.000 υπαλλήλους, μεταξύ των οποίων 40 γυναίκες, και εργάζονται στο εργαστήριο καθώς και στην πλάνη και τον τόρνο.

Εκφράζοντας ότι ο Şakir Zümre είναι ο μόνος εγγονός του και ότι γνώρισε τη δουλειά του παππού του όταν ήταν 7-8 ετών, ο Humbaracıbaşı συνέχισε:

“Δεν θα άφηνα ποτέ αυτό το εργοστάσιο. Είχαμε και ένα πλοίο. Αυτό το πλοίο έφερνε μερικές φορές οπτάνθρακα και μερικές φορές χάλυβα από το Karabük και το Zonguldak. Εκεί κατασκευάζονταν πυρομαχικά. Εκεί το ενδιαφέρον μου για την αεροπορία. Δοκιμάστηκαν εναέριες βόμβες.” “Αφεντικό, να έρθεις κι εσύ. Μου έλεγαν. Θα πήγαινα κι εγώ. Πετούσα όταν πέφτανε βόμβες από αεροπλάνα. Τα αεροπλάνα Junkers ήρθαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πριν από αυτό, η Τουρκία είχε εθνικά αεροπλάνα”.

Ο Humbaracıbaşı είπε ότι το ενδιαφέρον του για τις πτήσεις συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα και ο ίδιος και ο μικρός γιος του, τον οποίο ονόμασε Şakir Zümre, πετούσαν μαζί μέχρι πριν από 2 χρόνια.

Ο Humbaracıbaşı είπε ότι αφού πέθανε η γιαγιά του το 1947, μετακόμισε από το σπίτι του παππού του στο Nişantaşı στην έπαυλη πίσω από το εργοστάσιο, “Όταν ο Şakir Zümre μετακόμισε στην έπαυλη, με πήρε μαζί του όταν ήμουν 10-11 ετών. μου αγόρασε ένα αυτοκίνητο Desoto για να πάω στο σχολείο.«Πάω στην Κωνσταντινούπολη. Προσέλαβαν και οδηγό. Είχαμε μια προβλήτα στην παραλία. Σίγουρα θα πηγαίναμε στο Eyüp Sultan για προσευχές της Παρασκευής με προβλήτα», είπε.

Η παραγωγή σταμάτησε στο εργοστάσιο όταν η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ

Ο Humbaracıbaşı, εγγονός του Şakir Zümre, εξήγησε ότι το εργοστάσιο σταμάτησε να παράγει πυρομαχικά το 1952-1953 και άρχισε να παράγει σόμπες και συνέχισε τις παρατηρήσεις του ως εξής:

“Κι αυτό γιατί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ. Υπήρχαν 2 εκδηλώσεις Marshall Aid εδώ. Οι Αμερικανοί άρχισαν να διανέμουν τεράστιες ποσότητες εξοπλισμού του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που είχε απομείνει σε χώρες που μόλις είχαν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Μία από αυτές τις χώρες είναι η Τουρκία. Είπαν: «Δεν χρειάζεται εθνική παραγωγή. Οι Αμερικανοί το δίνουν δωρεάν. Κάτι δωρεάν έχει μεγαλύτερη αξία. Και η παραγωγή πυρομαχικών έχει σταματήσει στην Τουρκία. Μέχρι σήμερα, εδώ δεν κατασκευάζονταν μόνο εναέριες βόμβες, αλλά και βλήματα όλμων και σφαίρες καταστροφής υποβρυχίων. Όλα τα κοχύλια για τα όπλα του θωρηκτού Yavuz παράγονταν σε αυτό το εργοστάσιο σύμφωνα με το διαμέτρημά τους..”

Σημειώνοντας ότι αργότερα στο εργοστάσιο παρήχθησαν και γεωργικά εργαλεία μαζί με τη σόμπα, ο Humbaracıbaşı είπε ότι ο Şakir Zümre ήταν λυπημένος και αποθαρρυμένος από την αλλαγή στην παραγωγή.

Ο Humbaracıbaş είπε ότι ήταν 27 ετών και στο τελευταίο έτος του δεύτερου πανεπιστημίου όταν πέθανε ο παππούς του το 1966, “Ο Shakir Zümre ήταν ένα άτομο που είχε μια πολύ σημαντική θέση στη ζωή μου. είμαι πολύ περήφανος.” διάσημος.

Ο Humbaracıbaşı είπε ότι στο πλαίσιο της συμφωνίας του Golden Horn, ειπώθηκε ότι το εργοστάσιο δεν θα ήταν πια εκεί, αλλά λήφθηκε άδεια για λίγο καθώς έγινε μελέτη για τον εκσυγχρονισμό των δεξαμενών M48 στο εργοστάσιο εκείνη την εποχή, και ότι το εργοστάσιο έκλεισε το 1970 όταν αυτό το έργο δεν υλοποιήθηκε.

“Ο Γκαζί Μουσταφά Κεμάλ είχε μεγάλη επιρροή στην επιτυχία του Şakir Zümre”

Αναφερόμενος στις εξελίξεις στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας στην Τουρκία, ο Humbaracıbaşı είπε: “Με μια λέξη, είναι υπέροχο. Ειδικά τα SİHA που έφτιαξαν οι Bayraktars και ο Selçuk Bayraktar… Εδώ έρχεται η Αρμενία, η Ρωσία… Θα πήγαιναν μπείτε σε τέσσερις μέρες, σήμερα 33 «Την τρίτη μέρα ακόμα δεν μπήκαν στο Κίεβο. 48 αεροπλάνα που αγόρασε η Ουκρανία σταμάτησαν τους Ρώσους. Τι σημαίνει αυτό? Σημαίνει κάτι υπέροχο. Ο Θεός να είναι ευχαριστημένος μαζί τους. Είναι ο λόγος μου», είπε.

Ο Ahmet Hüsnü Humbaracıbaşı είπε τα εξής για τον παππού του που ήταν πρωτοπόρος στην αμυντική βιομηχανία:

“Δεν μπορείς να κάνεις κύματα χωρίς να πετάξεις μια πέτρα στη θάλασσα. Ο Şakir Zümre πέταξε αυτή την πέτρα. Ο Nuri Killigil βρίσκεται πίσω από όλα. Ο Nuri Demirağ ήρθε μετά από αυτό. Ο Nuri Demirağ ίδρυσε επίσης το εργοστάσιο αεροσκαφών. Τι σημαίνει? Εδώ είναι η ανάπτυξη της Τουρκίας. Δεν κατασκευάσαμε για να σκοτώνουμε ανθρώπους, το κάναμε για να προστατεύσουμε τη χώρα. Αυτό λοιπόν ήταν το ιδανικό του Şakir Zümre. Στόχος του δεν ήταν να σκοτώσει ανθρώπους, στόχος του ήταν να προστατεύσει τη χώρα. Εδώ βέβαια έχει μεγάλη επιρροή ο Γκαζί Μουσταφά Κεμάλ. Επειδή είδε τις ικανότητες του Şakir Zümre, «Ας αναβιώσουμε μια εθνική βιομηχανία στην Τουρκία». διάσημος. Κατασκευάστηκε για πρώτη φορά από τον Şakir Zümre στην εγχώρια βιομηχανία..”