Λόγω της 10ης επετείου από τον θάνατο του ιδρυτικού προέδρου της ΤΔΒΚ, Ραούφ Ντενκτάς, το μέλος ΔΕΠ του τμήματος διεθνών σχέσεων Δρ. Πινάρ Καντίογλου έκανε εκτιμήσεις για το Κυπριακό. Υποστηρίζοντας ότι η αντιπαράθεση διαρκεί για πάνω από μισό αιώνα, ο Kadıoğlu είπε ότι ο πιο σημαντικός λόγος πίσω από την αντιπαράθεση είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Σημειώνοντας ότι το να κατηγορείς ξένες δυνάμεις ως την αιτία του αδιεξόδου στο βόρειο και νότιο τμήμα του νησιού έχει γίνει σχεδόν κυπριακή παράδοση, ο Δρ. Pınar Kadıoğlu είπε ότι η κριτική για την πολιτική θέση της Τουρκίας είναι ιδιαίτερα αβάσιμη και τόνισε ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η Το Κυπριακό χρησιμοποιείται κατά καιρούς ως υλικό εσωτερικής πολιτικής, αλλά στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής, η στάση της Δημοκρατίας της Τουρκίας δεν έχει ποτέ παρεκκλίνει από τις απόψεις της διεθνούς κοινότητας.

Εκφράζοντας ότι ο πιο σημαντικός υποκείμενος λόγος για την αφερεγγυότητα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων, η Δρ. Pinar Kadloglu. Ο Kadıoğlu είπε ότι για να μην επαναληφθεί η βία στο παρελθόν, θα πρέπει να δημιουργηθεί μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των ομάδων. Είπε ότι πρέπει να γίνει σταδιακά.

Δηλώνοντας ότι ο λόγος για την έλλειψη προόδου στο Κυπριακό είναι η δυσλειτουργία των μεθόδων επίλυσης συγκρούσεων που ακολουθούνται, ο Δρ. Pınar Kadıoğlu είπε: «Σήμερα ούτε η ομοσπονδία ούτε η συνομοσπονδία ούτε οι λύσεις που βασίζονται σε δύο κράτη δεν μπορούν να βρουν υποστήριξη στην Κύπρο. . Οι προσπάθειες για την ανάπτυξη νέων λύσεων δεν μπορούν να υπερβούν τη ζωγραφική ενός «διαρκούς αδιεξόδου».

Ο Δρ. Pınar Kadıoğlu εξήγησε τη δυσλειτουργία των διεθνών προσπαθειών από το 1963 ως εξής:

«Η συστημική αντίληψη που δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και που συνεχίζεται σήμερα τοποθετεί την εξάλειψη των παραγόντων στην αρχή της σύγκρουσης, την οποία ορίζουμε ως θετική ειρήνη, στο επίκεντρο των πρακτικών της «Διεθνούς Επίλυσης». . Η ιδέα που κυριαρχεί στη διεθνή πρακτική σε αυτό το πλαίσιο είναι ότι η ενσωμάτωση στο φιλελεύθερο οικονομικό σύστημα και ο εκδημοκρατισμός στις μεταπολεμικές περιοχές θα εξαλείψουν τους παράγοντες σύγκρουσης. Αυτή η διατύπωση, δυστυχώς, δεν μπορεί να προχωρήσει πέρα ​​από τη δημιουργία ενός ημιτελούς και ανεπαρκούς πλαισίου για την επίλυση των συγκρούσεων, η μεγαλύτερη απόδειξη είναι ότι παρά τις ενεργές μακροπρόθεσμες προσπάθειες, προβλήματα όπως τα προβλήματα του Ισραήλ, Παλαιστίνιοι, Κασμίρ και Κύπρος παραμένουν άλυτα σήμερα.

«ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ»

Δηλώνοντας ότι το ανεπίλυτο κοινωνικο-ψυχολογικό τραύμα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Κύπρο, ο Δρ. Pınar Kadıoğlu είπε: «Δεν υπάρχει συστηματική και αποτελεσματική προσπάθεια αναζήτησης ψυχής στην Κύπρο. Όλες οι σημερινές και μελλοντικές πολιτικές αντιλήψεις διαμορφώνονται από τις καταστροφικές συγκρούσεις και απώλειες του παρελθόντος. «Αυτό ισχύει τόσο στα νότια όσο και στα βόρεια του νησιού», είπε.

Ο Δρ. Pınar Kadıoğlu είπε ότι το αντιληπτικό πλαίσιο της ΤΔΒΚ, το οποίο έχει ασκήσει επιρροή για σχεδόν μισό αιώνα και αποτελεί τη βάση της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης, μπορεί να κατανοηθεί μόνο μέσω ανάλυσης, βαθιάς ιστορίας, μακριά από επιφανειακές δυαδότητες. Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να γίνουν αναλύσεις πολιτικής συμπεριφοράς εξετάζοντας ζητήματα όπως το πότε οι Τουρκοκύπριοι έφτασαν στο νησί, ποιους γνώρισαν, πώς έζησαν, τις επιπτώσεις των πολιτικών αλλαγών στις κοινωνίες και τις διακοινωνικές σχέσεις και τον μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων. . αντιλήψεις μετά από σύγκρουση και σύγκρουση.

«ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ»

Υπενθυμίζοντας ότι η ιστορία των Τουρκοκυπρίων ξεκίνησε με την κατάκτηση της Κύπρου το 1571, ο Δρ. Pınar Kadıoğlu εξήγησε ότι μετά τη μετανάστευση από την Ανατολία στο νησί ως μέρος της παραδοσιακής πολιτικής εποικισμού, η οθωμανική πληθυσμιακή ποικιλομορφία και η κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη επιτεύχθηκε στην Κύπρο .

Ο Kadıoğlu είπε ότι από εκείνη την ημερομηνία οι Τουρκοκύπριοι ζούσαν μαζί με τις ομάδες ελληνικής και λατινικής καταγωγής στο νησί. Επισήμανε ότι αυτή η αλληλεπίδραση, η οποία συνεχίστηκε μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, έκανε τον τουρκοκυπριακό πολιτισμό να διαφέρει από τον σημερινό πολιτισμό της Ανατολίας και ο ελληνικός πολιτισμός στο νησί να παρουσιάζει επίσης διαφορές με τον σημερινό ελληνικό πολιτισμό. Ο Δρ. Pınar Kadıoğlu είπε: «Οι πρόγονοι των σημερινών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων έζησαν μαζί στα ίδια χωριά με τους γείτονές τους κατά τα 300 χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας έως ότου η Κύπρος περιήλθε υπό βρετανική κυριαρχία και έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες κοινωνικές και οικονομικές δυσκολίες. Επομένως; Υπήρχε υψηλό επίπεδο κοινωνικής αλληλεπίδρασης μεταξύ Μουσουλμάνων και Ορθοδόξων Χριστιανών στην Κύπρο και οι πολιτισμοί και των δύο ομάδων επηρεάστηκαν ο ένας από τον άλλο.

«Η ΔΙΑΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ γεννήθηκε στην εποχή της Αγγλίας»

Ο Δρ. Pınar Kadıoğlu επεσήμανε ότι κατά τη διάρκεια της βρετανικής περιόδου στην Κύπρο, που ξεκίνησε το 1878 και διήρκεσε μέχρι το 1960, δεν υπήρχαν εθνοτικές διακρίσεις μεταξύ των ομάδων. Ορισμοί εθνοτικής ταυτότητας και εκπαιδευτικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν υπό βρετανική κυριαρχία. Είπε ότι αυτές οι ομάδες, που ανήκουν σε διαφορετικές θρησκείες αλλά έχουν κοινή κυπριακή ταυτότητα, τις οδηγούν να ταυτιστούν πρώτα με τους ομοπίστους τους στην Πελοπόννησο και μετά στην Ανατολία. Είπε ότι οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Τουρκία στις επόμενες περιόδους αντικατοπτρίστηκαν στο νησί ως αποτέλεσμα αυτής της ταύτισης και ότι έλαβαν ριζικές διαστάσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1950.

«ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΣΕ ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΑ»

Κύπρος το 1960; Υπενθυμίζοντας ότι υπό τους εγγυητές της Τουρκίας, της Αγγλίας και της Ελλάδας, τα τουρκικά και τα ελληνικά γίνονται δεκτά ως επίσημες γλώσσες και ανακηρύσσονται ως ανεξάρτητη χώρα, η οποία είναι η κοινή πατρίδα Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων. Ο Pınar Kadıoğlu είπε: «Με την επίδραση των πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων που ξέσπασαν μεταξύ των ομάδων κατά τη διάρκεια της βρετανικής περιόδου, η χώρα παρασύρθηκε στο χάος μέσα σε τρία χρόνια. Το 1963, το 1967 και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970, ιδιαίτερα οι Τουρκοκύπριοι υπέστησαν σοβαρές απώλειες και υπέστησαν εθνοτική βία που προκάλεσε απερίγραπτα δεινά. τη διαομαδική βία που έληξε με την τουρκική επέμβαση το 1974. Άφησε σοβαρά κοινωνικο-ψυχολογικά ίχνη σε αυτό το μικρό κατοικημένο κομμάτι γης, οι επιπτώσεις του οποίου συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

«ΤΟ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΡΑΥΜΑ»

Ο Δρ. Pınar Kadıoğlu διαπίστωσε ότι η βία που βιώθηκε τραυμάτισε όλους τους κατοίκους του νησιού και ότι αυτές οι ομάδες, που ζούσαν μαζί για αιώνες, διαμόρφωσαν την πεποίθηση ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να εμπιστευτούν ξανά ο ένας τον άλλον. Είπε ότι ο κύριος λόγος για την αναποτελεσματικότητα των προσπαθειών που έγιναν από το 1963 για τη δημιουργία μιας πολιτικής δομής στο νησί της Κύπρου, όπου οι δύο κοινότητες να αισθάνονται ασφαλείς και να βασίζονται στις αρχές της ισότητας σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, είναι αυτός. κοινωνικό τραύμα. Ο Δρ. Pınar Kadıoğlu είπε: «Όλα τα προγράμματα επίλυσης συγκρούσεων που εκτελούνται ειδικά για τα Ηνωμένα Έθνη. επικεντρώθηκε στα κριτήρια οικονομικής ανάπτυξης και εκδημοκρατισμού. Το γεγονός ότι προβλήματα όπως το Κυπριακό δεν έχουν λυθεί με αυτή τη διατύπωση για πάνω από μισό αιώνα δείχνει ότι υπάρχουν προβλήματα σε αυτή την προοπτική. Υπό αυτή την έννοια, ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε είναι να αποδεχτούμε ότι όλες οι συγκρούσεις είναι κοινωνικο-ανθρώπινα προβλήματα προτού είναι οικονομικά ή πολιτικά, και οι λύσεις πρέπει να διατυπώνονται λαμβάνοντας υπόψη πρώτα τον ανθρώπινο παράγοντα.

«ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ. “

Σημειώνοντας ότι το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ του λαού και των κατοίκων του νησιού, ο Δρ. Pınar Kadıoğlu είπε ότι για να διαμορφωθεί και να εφαρμοστεί ένα βιώσιμο σχέδιο στην Κύπρο, πρέπει πρώτα από όλα να λυθεί η παθητικότητα, ο φόβος και η απαισιοδοξία. προκληθεί από κοινωνικό τραύμα, διαφορετικά δεν θα υπάρξει λύση στο νησί.