Συνεχίζοντας την παραγωγή περγαμηνής με παραδοσιακές μεθόδους της οποίας η ιστορική προέλευση χρονολογείται από τον 2ο αιώνα π.Χ. Ο J.-C. στο Bergama, ο κύριος «karatabak» İsmail Araç συνεχίζει να ζει το επίπονο επάγγελμά του με την ίδια αγάπη όπως την πρώτη μέρα. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Μπέργκαμα της Σμύρνης, ως γιος μεταναστών γονέων, ο 91χρονος İsmail Vehicle δεν μπόρεσε να πάει στο σχολείο λόγω οικονομικών δυσκολιών. Αφού ξεκίνησε την καριέρα του ως μαθητευόμενος με τους βυρσοδέψες κάτω από τη γέφυρα των βυρσοδεψών στο Bergama το 1953, μετά από σύσταση ενός φίλου, ο Araç ανακάλυψε το δέρμα για πρώτη φορά. Αφού διέκοψε τη στρατιωτική του θητεία, επανέλαβε το εμπόριο δύο χρόνια αργότερα και άνοιξε το δικό του μαγαζί αφού εργάστηκε σε βυρσοδεψείο για 5 χρόνια.

Όχημα που μετατρέπει τα δέρματα που έχει μαυρίσει σε περγαμηνή, δέρμα, τυμπανοκεφαλή και γούνα με παραδοσιακές μεθόδους χωρίς τη χρήση χημικών και δεν έχει εγκαταλείψει την τέχνη του παρά τις μειωμένες παραγγελίες λόγω της ανάπτυξης της σύγχρονης βυρσοδεψίας.

Το όχημα, το οποίο μπορεί να επεξεργαστεί τα δέρματα πολλών ζώων όπως αρνιών, κατσικιών, πουλιών, ψαριών και φιδιών, αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες να μεταβιβάσει το σκάφος του στις επόμενες γενιές. Λόγω της δυσκολίας της δουλειάς, ήταν δύσκολο να βρεθεί μαθητευόμενος, και μόνο 2 γυναίκες πέρασαν τις εξετάσεις και έμαθαν αυτό το επάγγελμα.

ΖΗΣΕ ΜΕΤΑ
Δηλώνοντας ότι δεν μπορούσε πλέον να εργάζεται όπως πριν λόγω ηλικίας, ο Araç είπε ότι θα συνεχίσει το επάγγελμά του όσο θα του επέτρεπε η ζωή. Εξηγώντας ότι έξυσαν το δέρμα τους όταν έμπαιναν στον κολπίσκο τον κρύο χειμώνα και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν άντεχαν, η Vehicle είπε: «Συνήθιζα να τυπώνω 25 δέρματα ταυτόχρονα, είχα πολλούς πελάτες, τώρα μπορώ μόνο εκτύπωση 1-2. Εκτός από δέρμα χοίρου, δεν υπάρχει δέρμα ζώου που να μην το έχω επεξεργαστεί. Αυτό το ιδιαίτερο επάγγελμα θα συνεχιστεί μετά από μένα. Θέλω να είναι ζωντανός”, είπε. Τονίζοντας ότι οι μαθητευόμενοι που ξεκίνησαν τη δουλειά τράπηκαν σε φυγή όταν είδαν τη δυσκολία, ο Araç μετέφερε μια ανάμνηση που δεν την ξέχασε με τα εξής λόγια:

“Είχα έναν μαθητευόμενο. Του ζήτησα να βγάλει το δέρμα προβάτου από τη γούρνα του νερού. Κοίταξα και συρρικνώθηκε. Μου είπε, “Ο αδερφός μου ο Ισμαήλ έφυγε, δεν έχω χέρια .” μαχαίρι. Είπε, «Άναψέ μου γρήγορα μια σόμπα, δεν έχω χέρια, δεν μυρίζω. “Είπε. “Κοίτα. Ιμπραήμ, αν ανάψω τη σόμπα θα λιποθυμήσεις, μη φοβάσαι, βάλε τα χέρια σου στο νερό με θάρρος. Δηλώνοντας ότι η Demet Sağlam Tokbay και η Nesrin Ermiş Pavlis πέρασαν αυτή τη δύσκολη δοκιμασία, ο İsmail Usta συνέχισε, “Τους μεγάλωσα και τους δύο. Η Demet είναι στην Αγγλία και η Nesrin φτιάχνει περγαμηνή στην Ελλάδα για ένα χρόνο. Ο Demet ήταν καθηγητής τέχνης στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζωγραφίζει και γράφει υπέροχα.

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τον ενθουσιασμό
Ο İsmail Araç, ο οποίος έλαβε βραβείο από τα χέρια του Προέδρου Ερντογάν κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των βραβείων “Representatives of Living Human Treasures and Heritage Transfered to the Future” που πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό και Συνεδριακό Κέντρο Μπεσττεπέ Millet στην Άγκυρα στις 11 Ιανουαρίου, επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι ακόμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον ενθουσιασμό εκείνης της ημέρας. Ο Vehicle ολοκλήρωσε τα λόγια του ως εξής: “Δεν μπορούσα να κοιμηθώ στο ξενοδοχείο εκείνο το βράδυ. Πήγα μπροστά στον πρόεδρό μας. Είπα, “Κύριε Πρόεδρε, έχω πολύ βαρύ φορτίο”. Είπε, «Σας έφερα χαιρετισμούς από τη γη στον ουρανό».

ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΕΡΓΚΑΜΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, το ειλητάριο βρέθηκε επί βασιλείας Ευμένη της Περγάμου, αφού η πώληση παπύρων από την Αίγυπτο στην Πέργαμο απαγορεύτηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και από εκεί διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο ως το χαρτί της Περγάμου (Χάρτα Περγάμου ). Η περγαμηνή χρησιμοποιήθηκε ως το πιο σημαντικό όργανο γραφής μέχρι την ανακάλυψη του κυτταρινικού χαρτιού. Η περγαμηνή, η οποία άρχισε να παράγεται ξανά το 2005 υπό τη διεύθυνση του Ιδρύματος Πολιτισμού και Τέχνης Bergama, έλαβε πιστοποιητικό εγγραφής γεωγραφικής ένδειξης το 2021.