Κατά μήκος της Λιουμπλιάνιτσα, στο χώρο του πρώην εργοστασίου ποδηλάτων «Rog», ξεφυτρώνει ένα μεγάλο δημόσιο πάρκο και ένα δημιουργικό κέντρο. Ένα μνημείο για το «σβησμένο» σχεδιάζεται στην είσοδο – το πάνω μέρος του γράμματος Ć.
Ο Vuk Ćosić, ο οποίος είναι με τον Aleksandar Vujović και την Irena Ποδήλατο κέρδισε το διαγωνισμό σχεδιαστικής λύσης, λέει ότι αυτό το γράμμα ήταν κάποτε σημάδι ότι όποιος το έχει στο επίθετό του ανήκει στη δεύτερη κατηγορία στη Σλοβενία.
«Είναι ένα πολύ σοβαρό και θετικό πράγμα που αντιμετωπίζει η Λιουμπλιάνα. SHπάντα αντιμετωπίζει τους δαίμονές του, σκατάήρθεΝαί τον δικό του εθνικισμό. ΔΕΝο εθνικισμός δεν φέρνει τη νίκη σε κανέναν. Μόνο θάνατος» τονίζει ο Ćosić.
Η Λιουμπλιάνα θυμάται όλους εκείνους που έχασαν το δικαίωμά τους στην εργασία, την εκπαίδευση και τη στέγαση σε μια νύχτα.
Σλοβενική Διεθνής Αμνηστία πραγματοποίησε ανοιχτή έκθεση στο κέντρο της πόλης. Απαιτούν νέο κρατικό νόμο που θα διόρθωνε τις ελλείψεις του υπάρχοντος.
«Πέρασε 31 έτοςκαι του διαγραφήΕΝΑ, ΕΝΑ μόνο οι μισοί από αυτούς που αφαιρέθηκαν έχουν διορθώσει την κατάστασή τους. Από την άλλη πλευρά, έχουμε άτομα στη Σλοβενία που, μετά από 31 χρόνια, είναι χωρίς μόνιμη ή προσωρινή διαμονή, δεν είχαν πρόσβαση σε γιατρό, δεν έχουν εισόδημα, δεν θα δικαιούνται κατ’ οίκον περίθαλψη και, εάν δεν προσαρμοστούν το καθεστώς τους, δεν θα πάρουν ούτε σύνταξη», λέει η Nataša Posel από Διεθνής Αμνηστία.
Σοκ, τραύμα…
Πώς είναι τα διαγραμμένα σήμερα; Ένα από τα πρόσωπα της αφίσας είναι η Slavica Đuričić. Απέκτησε ένα μωρό το 1992 και έχασε το καθεστώς της στη Σλοβενία.
«Με απέλυσαν από την εταιρεία. Σοκ, τραύμα. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα έχανα τη δουλειά μου. ΔΕΝζούσαμε για λογαριασμό του κράτους, δουλεύαμε ήδη». λέει η Slavica Đuričić.
Για τα επόμενα 19 χρόνια, ο ΠαρΑυτή πήγε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Δεν υπάρχουν δικαιώματα ούτε γιατί είναι Σλοβένος πρόσφυγας.
«Μου είπαν αρκετές φορές ότι έψαχνα κάτι για να πάω στη δική μου Σλοβενία», λέει ο Slavica, ο οποίος είναι το 2011 πετυχαίνωεκεί αποκτήσουν μόνιμη διαμονή, αλλά όχι υπηκοότητα.
Στη μνήμη των πολλών ανθρώπων που πέρασαν από αυτόν τον αγώνα, τον δίνουν αυτή τη στιγμή ή έχουν ταξιδέψει στη Λιουμπλιάνα από τότε 4. Για 6. Τον Μάιο, στη διαδρομή της πιο επισκέψιμης πορείας, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας θα θυμηθούν για άλλη μια φορά αυτούς που κάποτε ήτανΕΝΑ ήρθε από τη Λιουμπλιάνα και πρέπει να το αποδείξουν για το υπόλοιπο της ζωής τους.
“Δεν μπορώ να πληκτρολογήσω με γάντια του μποξ. Θαυμαστής του μπέικον. Εξερευνητής. Wannabe beer maven. Βραβευμένος ειδικός για το αλκοόλ. Πεθελής στο διαδίκτυο.”
