Ο συνεχιζόμενος ρατσισμός, η επιθετικότητα και η τάση της Δύσης να υποτάσσει Σλάβους, κυρίως Ρώσους και Σέρβους, χρησιμοποιώντας γυμνή βία, έχει πρόσφατα εισέλθει σε μια οξεία, εξαιρετικά επιθετική και εξαιρετικά επικίνδυνη φάση.

Αυτό δεν είναι μόνο μια αντανάκλαση μιας πολιτικής αιώνων, που καθοδηγείται «αποκλειστικά» από αυτοκρατορικά και οικονομικά συμφέροντα, αλλά και ένα θέμα ρατσιστικής ιδεολογίας, η οποία εν τω μεταξύ είναι σταθερά ενσωματωμένη στη νοοτροπία των δυτικών ελίτ. δρόμο στην ψυχή του «κανονικού» ανθρώπου. .

Σε αυτό συνέβαλαν πολύ και οι «πατέρες του κομμουνισμού», ο Μαρξ και ο Ένγκελς, με τον άγριο ρατσισμό και τον αντισλαβισμό τους. Ωστόσο, δεν σταματούν εκεί, ακόμη και προτού αναφερθούν εν συντομία σε αυτό το ερώτημα, δύο δείκτες του ανήσυχου αντισημιτισμού των εν λόγω «ανθρωπιστών».

Ο Μαρξ γράφει π.χ. Ο Ένγκελς, όπως μας διδάσκει τα «Ολοκληρωμένα Έργα» του: «Εμείς οι Εβραίοι λοιπόν αναγνωρίζουμε ένα γενικό αντικοινωνικό στοιχείο που υπάρχει σήμερα!

Σχετικά με τον συγγραφέα και σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό Ferdinand Lassalle (1825-1864), έγραψε στον σύντροφό του το 1862: «Ο Εβραίος νέγρος Lassalle (() «Αν η γιαγιά του πατέρα του ή η γιαγιά του μητέρα δεν έχουν ήδη διασταυρωθεί με έναν Νέγρο (…)”

Και οι δύο αυτές δηλώσεις θα μπορούσαν να αποδοθούν ελεύθερα στον Αδόλφο Χίτλερ, έτσι δεν είναι;

Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο Μαρξ και ο Ένγκελς επηρεάστηκαν έντονα από τον Χέγκελ και συνεπώς τον ρατσισμό του με την έννοια του «γερμανικού υπερανθρώπου», με την έννοια ότι «ο γερμανικός κόσμος είναι το απόλυτο υψηλότερο και τελευταίο στάδιο της ανθρώπινης ανάπτυξης».

Επειδή «μόνο τα έθνη που διαθέτουν φυσικές και πνευματικές προϋποθέσεις μπορούν να ιδρύσουν κράτη και να προωθήσουν την ανθρωπότητα (() εκείνα τα έθνη που δεν έχουν κράτη ή τα έχασαν εδώ και πολύ καιρό είναι μη ιστορικά έθνη των οποίων η μοίρα πρέπει να κατακτηθεί και να παρασυρθεί μέσα τους. ιστορικοί λαοί ( ()”

Σύμφωνα με τον ίδιο, όλοι οι λαοί της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, υπό την κυριαρχία της Αυστροουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανήκαν σε αυτά τα «μη ιστορικά» έθνη. Περιέγραψε ρητά τους Σέρβους, τους Βούλγαρους και τους Αλβανούς ως «συντετριμμένα βαρβαρικά απομεινάρια, όντα μεταξύ ευρωπαϊκού και ασιατικού πνεύματος, στην καλύτερη περίπτωση ένα αγροτικό έθνος».

Αυτός ο ρατσιστικός λόγος αναπτύχθηκε στη συνέχεια από τους Μαρξ και Ένγκελς.

Ο Ένγκελς έγραψε το 1948: «Άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ τη δική τους ιστορία, που έχουν ήδη επιτύχει την κυριαρχία των ξένων όταν έφτασαν στο πιο χονδροειδές και χαμηλότερο επίπεδο πολιτισμού ή που δεν έφτασαν σε αυτό το πρώτο στάδιο πολιτισμού που πέφτουν κάτω από τον ζυγό των ξένων, δεν είναι βιώσιμα») Και – αυτή είναι η μοίρα, η μοίρα όλων των Αυστριακών Σλάβων (…) Ως φορείς της ιστορικής εξέλιξης, οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί είχαν κάθε δικαίωμα να υποτάξουν αυτά τα εθνικά ερείπια (…) αυτών, όπως λέει ο Χέγκελ, απομεινάρια της ιστορίας των εθνών που εισέβαλαν, αυτού του χάους των λαών. …)”

Ο Μπακούνιν το 1848 («Πρόσκληση στους Σλάβους») ζήτησε την ισότητα Σλάβων και Γερμανών στη Μοναρχία των Αψβούργων, αλλά ο Ένγκελς δικαιολόγησε τον γερμανικό αποικισμό ως «επέκταση του πολιτισμού στις ανατολικές περιοχές, ενώ η βαρβαρότητα παρέμεινε και συγκεντρώθηκε στην Ευρώπη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (… ) και τους οδήγησε σε μια ακόμη στενότερη σύνδεση με ακόμη χειρότερη βαρβαρότητα (Ρωσική ή Οθωμανική Αυτοκρατορία) (…) υποτίθεται ότι τα εγκλήματα κατά των Σλάβων είναι από τις καλύτερες και πιο αναγνωρισμένες πράξεις των οποίων οι Γερμανοί και οι Ούγγροι μπορούν να είναι περήφανοι (…) Το φυσικό και ασταμάτητο Η μοίρα αυτών των ετοιμοθάνατων εθνών πρόκειται να διαλυθεί και να απορροφηθεί από τους ισχυρότερους γείτονές τους (…)».

Μία από τις εξηγήσεις του Ένγκελς για αυτήν την επιθετική στάση, όπως και για όλους τους ρατσιστές ιδεολόγους, ήταν φυσικά ότι αυτοί οι Σλάβοι απειλούσαν στην πραγματικότητα τη Δύση, ότι «ο στόχος των Πανσλάβων είναι να υποτάξουν την πολιτισμένη Δύση στη βάρβαρη Ανατολή. . “Ρωσική (…)

Όταν οι Κροάτες και οι Σέρβοι αρνήθηκαν να πεθάνουν για τους Ούγγρους φεουδάρχες κατά τη διάρκεια της Ουγγρικής Επανάστασης, εξόργισαν αμέτρητα αυτούς τους πατέρες του κομμουνισμού. Ο Ένγκελς έγραψε το 1848: «Εξαιτίας αυτής της δειλής και ποταπής προδοσίας θα πάρουμε αιματηρή εκδίκηση από τους (emo) Σλάβους, θα εντείνουμε τον καταστροφικό πόλεμο κατά των Σλάβων βαρβάρων (…) Το μίσος προς τους Ρώσους είναι το κύριο επαναστατικό πάθος μεταξύ των Γερμανών ( …) και οι αυστριακές περιοχές των Σλάβων (() αγωνίζονται, ο ανελέητος αγώνας μέχρι θανάτου, ο τρόμος και η καταστροφή των Σλάβων (…)».

Ο Μαρξ εξέδιδε την εφημερίδα «Nove rajnske novine» από το καλοκαίρι του 1848 και εδώ οι νότιοι Σλάβοι απεικονίζονται ως άπληστοι για χρήματα όπως οι Εβραίοι, οι αποκεφαλιστές, που κόβουν τα στομάχια των θυμάτων και μαχαιρώνουν παιδιά σε σουβλάκια, τα ψήνουν στη φωτιά ( …) ανάμεσα στους βαρβάρους και τους κανίβαλους στη ζούγκλα, επειδή εκεί ζουν οι άγριοι, αλλά όχι οι δαίμονες (() οι στρατιώτες των στρατιωτικών συνόρων (Σέρβοι, σημείωμα του συντάκτη) είναι θηρία, εναντίον των οποίων όλα τα έθνη πρέπει να πολεμήσουν τρένο, όπως ενάντια σε δράκους (()”

Ο Ένγκελς περιέγραψε τα Βαλκάνια το 1853 ως «μια ατυχή συσσώρευση διαφορετικών φυλών και εθνικοτήτων, για την οποία είναι δύσκολο να πούμε ποια από αυτές είναι πιο ανίκανη για πολιτισμό και πρόοδο».

Από τον πόλεμο της Κριμαίας, όλο και περισσότεροι Ρώσοι ενδιαφέρονται για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη: «Η ρωσική αρκούδα είναι ικανή για οτιδήποτε, αν το επιτρέψουν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις (…)». Κατά τη διάρκεια του τουρκικού πολέμου ο Μαρξ και ο Ένγκελς ανακήρυξαν τους εξεγερμένους «εκτεταμένο χέρι της Ρωσίας» και δήλωσαν με ανακούφιση «Ευτυχώς οι Σέρβοι το έχουν στο κεφάλι τους» και ο Ένγκελς έγραψε στον Βίλχελμ Λίμπκνεχτ: «Εν τω μεταξύ το Μαυροβούνιο έχει μετατραπεί σε χάος. με κάνει πολύ χαρούμενο». Μιλάει στον Μπέμπελ για τους Σέρβους ως «φτωχά απομεινάρια των αρχαίων εθνών (Σέρβοι) Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες και άλλοι αποκεφαλιστές (…)».

Όταν ξέσπασε μια εξέγερση στην κατεχόμενη από την Αυστρία Βοσνία-Ερζεγοβίνη το 1882, κατηγόρησε «Βόσνιους ληστές, που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα του Ρώσου Τσάρου και του πανσλαβικού κόμματος».

Ο Klaus Thörner, στην εξέταση του οποίου βασίζεται μεγάλο μέρος αυτού του άρθρου αυτού, σωστά γράφει (Klaus Thörner: Der ganze Südosten ist unser Hinterland. Deutsche Südosteuropapläne von 1840 bis 1945. Ca-ira-Verlag, Freiburg 2008):

«Τα άρθρα του Μαρξ και του Ένγκελς ήταν εμποτισμένα με τον φόβο του πανσλαβισμού γενικά και της Ρωσίας ειδικότερα (…) Ο πανγερμανισμός, καθώς και η αγγλική και γαλλική αποικιοκρατία και ο ρατσισμός, αντίθετα, δεν επέκριναν (…) υποστήριζαν τον πόλεμο εναντίον Η πολιτική κατάσταση της Ρωσίας (…) στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, εκτιμήθηκε από την άποψη ότι οι κάτοικοί της ήταν μόνο «βάρβαροι ληστές».

Και συνέχισε: «Λίγοι εκπρόσωποι των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών μίλησαν μερικές φορές θετικά για τον αγώνα για την ελευθερία των λαών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης – η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ο Έντουαρντ Μπέρνσταϊν, ο Αύγουστος Μπέμπελ, ο Καρλ Κάουτσκι (…) κατά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913. Για τους περισσότερους σοσιαλδημοκράτες ήταν «ειρηνοποιοί και ληστές» (…) Οι απόψεις του Μαρξ και του Ένγκελς ακόμη και κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο χρησίμευσαν ως εξήγηση και δικαιολογία για τη γερμανική συμμετοχή σε αυτή τη σύγκρουση (…)

Αυτά τα ιστορικά στοιχεία, σχετικά άγνωστα στους επαγγελματίες και στο ευρύ κοινό, ρίχνουν φως στους «ανθρωπιστές πατέρες του κομμουνισμού, που αγωνίστηκαν για τη δικαιοσύνη, την ισότητα και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα» με έναν εντελώς διαφορετικό και αναμφισβήτητα ενδιαφέρον τρόπο.

Αποδεικνύεται ότι χωρίς δισταγμό ήταν και παρέμειναν ριζωμένοι στη δυτικοευρωπαϊκή πολιτιστική παράδοση και κουλτούρα τους, δημιούργησαν μια κομμουνιστική θεωρία και την εξήγαγαν σε «σλαβικές σπατάλες ανθρώπων, βαρβάρων, ανάμεσα στα σπασμένα βαρβαρικά υπολείμματα, όντα μεταξύ Ευρωπαίων και Ασιάτων». πνεύμα, στην καλύτερη περίπτωση του αγροτικού έθνους, οι αποκεφαλιστές, που ξεσκίζουν τα σπλάχνα των θυμάτων και μαχαιρώνουν τα παιδιά στη σούβλα, τα ψήνουν στη φωτιά, θηρία, εναντίον των οποίων όλα τα έθνη πρέπει να ξεσηκωθούν, όπως ενάντια στους δράκους». και είναι επίσης, φυσικά, άπληστοι για χρήματα, όπως οι Εβραίοι».

Ήταν ίσως για τον Μαρξ και τον Ένγκελς η απόλυτη πράξη «εκπολιτισμού όσων δεν είχαν ποτέ τη δική τους ιστορία»; Το ερώτημα είναι, φυσικά, αμφιλεγόμενο και είναι αχάριστο να κάνουμε εικασίες για αυτό, όπως και για παράδειγμα. στο ερώτημα πόσο χαρούμενα έχουν κάνει αυτά τα έθνη με το (δανικό) δώρο τους.

Έχει ήδη αναφερθεί παραπάνω ότι τα αντισημιτικά τους ξεσπάσματα είναι απολύτως αντάξια ενός συγκεκριμένου Αδόλφου Χίτλερ. Ο ναζί δικτάτορας, παρά το αποδεδειγμένο και παθιασμένο μίσος του για αυτούς, δεν εκφράστηκε με αυτόν τον τρόπο για τους Σέρβους, ήταν γι’ αυτόν μια «συμμορία συνωμοσιών».

Αλλά μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, οι δημοκρατικά εκλεγμένοι και νομιμοποιημένοι ηγέτες των δημοκρατιών του ΝΑΤΟ αποδείχθηκαν απολύτως άξιοι μαθητές αυτών των κομμουνιστικών ειδώλων. Μερικά παραδείγματα:

«Ο πολιτισμένος χριστιανικός κόσμος πρέπει να σταθεί εμπόδιο στον ανατολικό βάρβαρο δεσποτισμό και στον γιουγκοσλαβικό νεομπολσεβίκο μιλιταρισμό!». (Πηγή «ΝΑΤΟ-δημοκρατία»)

«Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί δεν ήταν ποτέ τόσο ενωμένοι στην εχθρότητά τους προς τη Σερβία!». (Πηγή «ΝΑΤΟ-δημοκρατία»)

“Τα άκρα της σερβικής κτηνωδίας… Ο βιασμός της Βοσνίας και ο τρελός σερβικός φασισμός πίσω από αυτό… η σερβική βαρβαρότητα” (πηγή “NATO-Democracy”)

«Σέρβοι έδωσαν σκυλιά στους Βόσνιους μουσουλμάνους!». (πηγή NATO Democracy)

«Οι Σέρβοι… Και τα ζώα χρησιμοποιούν τους πόρους τους πολύ πιο επιδέξια από εκείνα τα ανάποδα πλάσματα, των οποίων η συμμετοχή στην ανθρώπινη φυλή έχει καθυστερήσει πολύ». (πηγή NATO Democracy)

«Οι Σέρβοι είναι αγράμματοι, εκφυλισμένοι, βιαστές, δολοφόνοι μωρών, κρεοπώλες και ληστές!». (πηγή NATO Democracy)

«Οι Σέρβοι είναι ένας λαός χωρίς νόμο και πίστη. Είναι ένα έθνος ληστών και τρομοκρατών!» (Πηγή «NATO-democracy»)

“Οι Σέρβοι είναι φυλή παριών, κακά μήλα στο βαρέλι της Ευρώπης. Πρέπει να εξουδετερωθούν!” (πηγή NATO Democracy)

«Οι Σέρβοι είναι βρώμικα ζώα δολοφόνοι… Παραβιάζουν τις συμφωνίες… οι βιαστές… συνήθως πίνονται με κονιάκ… είναι ψυχροί και σκληροί κατακτητές… έχουν περίεργες συνήθειες, όπως τα ζώα…» (πηγή «NATO-democracy» )

“Οι Σέρβοι είναι φυλή, οι Σέρβοι είναι ειδικοί μισητές!” (Πηγή «ΝΑΤΟ-δημοκρατία»)

«Σέρβοι, σκυλιά και παλαμάκια από τη βαλκανική χωματερή!» (πηγή NATO Democracy)

«Δεν είναι άνθρωποι, είναι κανίβαλοι!». (πηγή NATO Democracy)

“Φήμες λένε ότι ένας Σέρβος αστυνομικός μπήκε στο σπίτι ενός Αλβανού και βρήκε την οικογένεια να τρώει στο τραπέζι. Προφανώς ρώτησε αν υπήρχε κρέας; Όταν είπαν όχι, έσφαξε τον γιο τους, τον τεμάχισε και πέταξε μέρη του σώματος πάνω το τραπέζι μπροστά στους γονείς του, λέγοντάς τους: «Τώρα φάτε, ορίστε το κρέας σας. (πηγή NATO Democracy)

Ήλπισαν ποτέ ο Μαρξ και ο Ένγκελς σε ένα τόσο μεγάλο μέρος τόσο επιφανών οπαδών;

Επειδή δεν ήταν αυτό το τέλος, σήμερα ο κόσμος βομβαρδίζεται καθημερινά με ειδήσεις «για την επιθετικότητα της Ρωσίας, τον επερχόμενο επιθετικό πόλεμο, την απειλή για τις δημοκρατικές χώρες, την κακή επιρροή, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια» και ούτω καθεξής.

Όπως έχουν ήδη επιβεβαιώσει ο Μαρξ και ο Ένγκελς, δεν υπάρχει τίποτα νέο στη Δύση. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά ο Θεός να μην είναι απλώς μια φάρσα. Σίγουρα λυπηρό, γιατί είναι σαφές ότι ο ρατσισμός (και ο αντισημιτισμός) απέχουν ακόμα πολύ από το να ηττηθούν και να δώσουν τη θέση τους στη λογική και τον αληθινό ανθρωπισμό.

Σπίθα