Ο ιστορικός τέχνης David Kunzle, στο άρθρο του 2008 Chesucristo: Fusions, Myths and Reality, αναφέρει ότι «Η Ρώμη ενάντια στον Ιησού, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια στον Τσε. Εξήγησε πώς ο Τσε έγινε μύθος ανιχνεύοντας την ομοιότητα των δύο χαρακτήρων μέσα από παραδείγματα όπως «ο θεραπευτής Ιησούς, ο Τσε αποφοίτησε από την ιατρική».

Μερτ Γιλμάζ Γκιουλέρ

Όταν ο Τσε Γκεβάρα σκοτώθηκε το 1967, οι Ηνωμένες Πολιτείες γιόρτασαν με αγωνία τη νίκη τους επιδεικνύοντας το πτώμα. Στο άρθρο του για αυτό το γεγονός, ο Τζον Μπέργκερ μίλησε για την ταλαιπωρία των εχθρών του Τσε σχολιάζοντας τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται. Ήταν νευρικοί γιατί υπήρχε πιθανότητα να είχαν δημιουργήσει ένα μάρτυρα. Αλλά είχε συμβεί πολύ χειρότερο. Είχαν ξαναδημιουργήσει τον Ιησού, και όταν το συνειδητοποίησαν, ήταν πολύ αργά.

Στο ίδιο άρθρο, ο Μπέργκερ αποκάλυψε την ομοιότητα συγκρίνοντας τον πίνακα του νεκρού Ιησού του Μαντένια με τη φωτογραφία του πτώματος του Τσε. Όσοι ήλπιζαν στο τέλος ενός μύθου είχαν αντ’ αυτού ολοκληρώσει έναν ημιτελή μύθο. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει μια δραματική διαφορά μεταξύ της γήρανσης και του θανάτου του Ιησού και της σταύρωσής του. γιατί ο Ιησούς, που δεν σταυρώθηκε και υπέφερε, δεν θα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Το ίδιο ίσχυε και για τον Τσε, πολέμησε για την πίστη του, σκοτώθηκε και εκτέθηκε. Και ο Μπέργκερ είχε δίκιο, το σώμα έμοιαζε ύποπτα με τον Ιησού. Ο θάνατος του Τσε προκάλεσε μεγάλες δημόσιες επιπτώσεις. Χρόνια μετά τη διάσημη φωτογραφία του Alberto Korda που τραβήχτηκε το 1960, αυτές οι φωτογραφίες συμπληρώνουν έναν μύθο. Έμενε η επιβίωση μιας εικόνας, η αναδημιουργία της. Ήταν αρκετά οικείο και εύκολο για την ανθρωπότητα.

Ο Τσε ενσωματώθηκε πέρα ​​από την ανθρώπινη φύση στον οπτικό πολιτισμό ως μέρος της κοινωνικής μνήμης του 20ού αιώνα. Ο Ιρλανδός καλλιτέχνης Jim Fitzpatrick έκανε την εμβληματική δουλειά να τονίσει το βλέμμα του Che τοποθετώντας τη φωτογραφία του Korda σε κόκκινο φόντο (1968). Στη συνέχεια, ο Andy Warhol δημιούργησε ένα έργο pop-art βασισμένο σε αυτή τη φωτογραφία του Fitzpatrick. Οι άνθρωποι έκαναν τατουάζ του Τσε, φορούσαν μπλουζάκια με τυπωμένο το πρόσωπό του, κόλλησαν αυτοκόλλητα με τον Τσε στα πράγματά τους. Μετά τον θάνατό του, ο Τσε ήταν παντού.

«Ένιωθα σαν να φωτογράφιζα τον Ιησού», θυμάται ο Freddy Alborta, ο οποίος φωτογράφισε το σώμα. Η ομοιότητα του Τσε με τον Ιησού έχει συζητηθεί επανειλημμένα. Το 1999, μια εκστρατεία στην Αγγλία προκάλεσε σάλο. Για την εκκλησιαστική προπαγάνδα, δημιουργήθηκε μια αφίσα με το όνομα «Τσε Ιησούς» τοποθετώντας τα πρόσωπα του κόκκινου Τσε του Φιτζπάτρικ, στην εικόνα του Ιησού, και κάτω από την αφίσα «Μικ. Αγαθός. Σαν.» Χιλιάδες αντίτυπα τυπώθηκαν με τη γραφή του (Μιλ. Μέτρια. Δήθεν.).

Κάποιοι θεώρησαν ασέβεια να απεικονίζουν έναν «βάρβαρο κομμουνιστή» και τον Ιησού σε τέτοια ίδια μορφή. ακτιβιστές υπερασπίστηκαν τους εαυτούς τους λέγοντας ότι ο Ιησούς ήταν ένας παθιασμένος και ισχυρός επαναστάτης που πολέμησε ενάντια στην εξουσία «όχι ένα γλυκό, ευγενικό άτομο με ένα λευκό νυχτικό». Ο Τσε και ο Ιησούς πήραν τελικά την ίδια φωτογραφία. Τελικά, το ασυνείδητο δεν έρεε από την αρχή προς αυτή την κατεύθυνση;

Ο ιστορικός τέχνης David Kunzle, στο άρθρο του 2008 Chesucristo: Fusions, Myths and Reality, αναφέρει ότι «Η Ρώμη ενάντια στον Ιησού, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια στον Τσε. Εξήγησε πώς ο Τσε έγινε μύθος ανιχνεύοντας την ομοιότητα των δύο χαρακτήρων μέσα από παραδείγματα όπως «ο θεραπευτής Ιησούς, ο Τσε αποφοίτησε από την ιατρική». Ακόμα κι αν αυτή η ερώτηση δεν αναφέρεται πολύ στη χώρα μας, ο Τσε ήταν η διαφημιστική αφίσα του 99 για τον δυτικό, βαθιά μέσα του.

Δεν θέλω να μιλήσω για το τι έκανε ο καπιταλισμός στον Τσε εδώ. Δεν σκοπεύω να γράψω ένα άρθρο για το «Τσε ως υλικό δημοσιότητας» αναφέροντας ότι το 2000 η Korda μήνυσε τη μάρκα βότκας Smirnoff λόγω της διαφήμισης που έκαναν με την εικόνα του Τσε. Εν ολίγοις, δεν με νοιάζει που ο Τσε είναι το δημοφιλές πρόσωπο της διαφήμισης ή ότι ο επαναστάτης ηγέτης των ανταρτών μιας εποχής έχει αφοπλιστεί από τη λαϊκή κουλτούρα για χρόνια και έχει μετατραπεί σε κάποιο είδος κόκκινου χίπη. Αυτό που θέλω απλώς να ρωτήσω εδώ είναι γιατί ο Τσε Γκεβάρα έχει γίνει τόσο εμβληματικός. Γιατί ηγέτες όπως ο Μάο Τσε Τουνγκ, ο Χο Τσι Μινχ ή ο Αμίλκαρ Καμπράλ δεν απολαμβάνουν την ίδια δημοτικότητα με τον Τσε; Είναι αυτά τα ονόματα πιο άκαρπα από τον Τσε; Ή μήπως ο Ερνέστο είναι πολύ πιο φωτογενής και γραφικός από αυτά τα ονόματα; Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι οι Δυτικοί έχουν πιο ωραία χαρακτηριστικά προσώπου επηρεάζει τη δημοτικότητά τους;
Φυσικά, η θέση του Τσε μέσα στην παγκόσμια αριστερά μπορεί να εξηγηθεί από την επιθυμία του να επεκτείνει την επανάσταση στη Λατινική Αμερική, ακόμη και τον αγώνα του στην Αφρική, ενώ μπόρεσε να ζήσει ως υπουργός στην Κούβα μετά την επανάσταση.

Εδώ μιλάμε για την κοινωνία, όχι για τον Τσε. Γιατί αγαπάμε τον Τσε; Όποια και αν είναι η πολιτική του άποψη, όποιος δει τις φωτογραφίες του Ρενέ Μπουρρί του Τσε με πούρο θα τον συμπονέσει. Είναι δύσκολο να μην αντλήσεις αισθητική απόλαυση από αυτές τις φωτογραφίες. Και ο Μάο Τσε Τουνγκ; Λοιπόν, ο Γουόρχολ τον έκανε επίσης πίνακα pop-art. Ο Amilcar Cabral ήταν επίσης επαναστάτης που σκοτώθηκε από τους εχθρούς του. Γιατί δεν έχουν κερδίσει τόσο χώρο στη λαϊκή κουλτούρα όσο ο Τσε Γκεβάρα; Θα είχαν αγκαλιάσει οι μάζες έτσι τον Τσε αν ήταν Ασιάτης, μαύρος ή Μέσης Ανατολής;

Όπως γνωρίζουμε, ο Ιησούς δεν είναι Ασιάτης, μαύρος ή ακόμα και Μέσης Ανατολής, παρόλο που γεννήθηκε στην Παλαιστίνη. Η εικόνα του Ιησού είναι προφανώς ευρωπαϊκή. Οι ελληνικές επιρροές είναι εμφανείς στις παλαιότερες απεικονίσεις του Ιησού στις κατακόμβες της Ρώμης, που χρονολογούνται από τον 2ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ. Το παλαιότερο γενειοφόρο πορτρέτο του Ιησού στις Κατακόμβες του Commodilla είναι η καθαρή εικόνα του Δία. Εκτός από αυτό, το αγαπημένο στη χριστιανική εικονογραφία θέμα του «Καλού Ποιμένα Ιησού», εμφανίζεται και ως η προβολή του Θεού Ερμή στον Χριστιανισμό. Οι παλαιότερες απεικονίσεις του Ιησού, που συλλέχθηκαν από τους Ρωμαίους Έλληνες θεούς, αποτελούν τη βάση της σημερινής αντίληψης του Ιησού. Με λίγα λόγια, η εικόνα του Ιησού δημιουργήθηκε από τη σταύρωση της αρχαίας ελληνικής ομορφιάς.

Ο Ernesto Guevara Lynch έμοιαζε πραγματικά με τον Ιησού, άρα είχε δυτική αισθητική και φυσικά οι ιρλανδο-ισπανικές ρίζες του έπαιξαν ρόλο, και γι’ αυτό ακριβώς ο Χο Τσι Μινχ, για παράδειγμα, δεν θα γινόταν ποτέ τόσο δημοφιλής.

Ο δυτικισμός δεν πρέπει να πέσει. Δεν είναι πρόθεσή μου να είμαι εχθρική προς τη Δύση μέσω της στροφής της Δύσης στον κόσμο στον εαυτό της, αναδιαμορφώνοντας ακόμη και έναν επαναστάτη που θέλει να βομβαρδίσει τα ιμπεριαλιστικά της θεμέλια με τη δική του αντίληψη. Το πρόβλημα είναι η εμπορευματοποίηση μιας αισθητικής κατανόησης χιλιάδων ετών σε όλο τον κόσμο μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, και σε αυτή τη διαδικασία οι μάζες αποδέχονται «πρόθυμα» το εμπόρευμα (την εικόνα του Τσε) που δημιούργησε η βιομηχανία για βαθιά ριζωμένους λόγους. στη συνείδηση.

Σήμερα, ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο από αυτόν του Τσε. Ίσως πιστεύουμε ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι πιο δημοκρατικά από πριν. Αν και τα παλιά εργαλεία διατηρούν εν μέρει τη δεσποτική τους δομή, η τεχνολογία, το Διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας έχουν προσφέρει ένα ευρύτερο πεδίο ελεύθερης επικοινωνίας από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία. Πώς επηρεάζει και επηρεάζει την αισθητική μας αντίληψη; Ποια είναι η ισχύς της εμβληματικής ικανοποίησης του Τσε για μισό αιώνα σήμερα; Θα μπορέσουν τα νέα αγαθά που μας παρουσιάζει η βιομηχανία να μετατραπούν σε ιερές εικόνες, όπως στο παράδειγμα του Τσε, ή αυτό παρέμεινε στην εποχή που τα μέσα επικοινωνίας ήταν πιο συγκεντρωτικά; Μπορούμε να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις σε αυτά τα διασκεδαστικά ερωτήματα που θέτει ένα απλό πείραμα.

Τέλος, για να επιστρέψουμε στο ερώτημα του τίτλου, τι θα γινόταν αν ο Ερνέστο δεν ήταν τόσο φωτογενής; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, φυσικά, τίποτα δεν θα έλειπε από την έννοια του Τσε, -ακόμα και η σημασία του θα διατηρούνταν- δηλαδή δεν θα ήταν τόσο διάσημος, αλλά λόγω του ρόλου του στην Κουβανική Επανάσταση και του διεθνούς αγώνα του ενάντια ιμπεριαλισμός, θα ήταν πάντα κάποιος που θα τον θυμούνται πάντα με σεβασμό οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόταν το ίδιο ιδανικό, οι σύντροφοί του, όπως είναι σήμερα. . Δεν νομίζω ότι ο Τσε χρειάζεται περισσότερα από αυτό.