Η πρόεδρος του κόμματος IYI Meral Akşener μίλησε στη συνεδρίαση της ομάδας του κόμματός της στο κοινοβούλιο. Ο Akşener ξεκίνησε την ομιλία του μιλώντας για τα προβλήματα του ηλιελαίου και της εξερεύνησης ορυκτών στους ελαιώνες. Ο Akşener, ο οποίος είπε ότι παρευρέθηκε στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας της 8ης Μαρτίου φορώντας ειδικές λευκές στολές, μίλησε για το τι συνέβη κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας στην ομιλία του και οι συμμετέχουσες γυναίκες έκλαψαν.

Εγγραφείτε

Η Πρόεδρος του Κόμματος IYI Meral Akşener μίλησε για την ατζέντα της 8ης Μαρτίου και μετέφερε αναμνήσεις γυναικών που επέλεξαν ανάμεσα στα μωρά τους και την προστασία των πολεμοφοδίων του πολέμου. Οι γυναίκες που συμμετείχαν έκλαιγαν κατά τη διάρκεια της αφήγησης της Akşener. Akşener “Πρέπει να φιλήσεις τα πέλματα των ποδιών των γυναικών αυτής της χώρας, ξύλινα σκαλιά. Λες ξεδιάντροπα ότι δεν αξίζουμε τίποτα χωρίς να βαρεθούμε, οι γυναίκες αυτής της χώρας άξιζαν τα πάντα.” διάσημος.

Αναφερόμενος στις ουρές του ηλιελαίου, ο Akşener είπε: «Το βάρος του λιπάσματος είναι τουλάχιστον 10 λίρες, οι αγρότες οφείλουν στις τράπεζες 178 δισεκατομμύρια λίρες. Οι αγελάδες αναπαραγωγής πηγαίνουν στο σφαγείο. Οι ουρές ηλιέλαιου είναι πλέον μια πικρή πραγματικότητα στη χώρα μας. διάσημος.

Επικρίνοντας την εξουσία αναζήτησης ορυκτών στους ελαιώνες, ο Akşener υπενθύμισε τα λόγια του Necmettin Erbakan: “Δεν υπάρχει τρόπος να το καταλάβουν τα συγκεκριμένα μυαλά. Σύμφωνα με τα λόγια του αείμνηστου δασκάλου του Erbakan, “Παιδιά με τσιμεντένια κεφάλια, πηγαίνετε””.

Στις 8 Μαρτίου, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν την ομαδική συνάντηση με λευκά ρούχα με το όνομα «Λευκή Συνάντηση».

Τα κυριότερα σημεία των δηλώσεων της Akşener είναι τα εξής:

Ξέρετε, το ωραίο με τον κ. Κρίση και τους φίλους του είναι ότι δεν αποδέχονται ποτέ την ευθύνη για την ανικανότητά τους. Όλοι και όλα, εκτός από τον εαυτό τους, μπορεί να ευθύνονται για την αλλοίωση οποιουδήποτε θέματος. Αυτά είναι τα μόνα “Λευκά” κουτάλια… Δεν θα μπω ποτέ στην ψυχολογική ανάλυση αυτού, οπότε είμαστε στα δικαστήρια…

Ξέρετε, η τελική αντανάκλαση της ανικανότητας του κ. Κρίση είναι ο πληθωρισμός. Η χώρα μας υποφέρει από εκτίναξη των τιμών, ημερήσιες αυξήσεις, αστρονομικούς λογαριασμούς. Αυτοί οι φίλοι έψαχναν για λίγο να βρουν κάτι για να ξεφορτώσουν την ευθύνη για το τέρας του πληθωρισμού. Κάθε εβδομάδα διορίζουν έναν άλλο μάνατζερ, αλλά απλά δεν μπορούν να αντέξουν. Στην πραγματικότητα, τέλος, «οι τιμές της ενέργειας αυξάνονται σε όλο τον κόσμο, άρα ο πληθωρισμός είναι υψηλός». άρχισαν να λένε.

Ενώ προσφέρουμε λύσεις στην κυβέρνηση, αυτή αναζητά νέες συνεργασίες για ενοικιαστές. Σκοπεύουν να φιμώσουν το τελευταίο ανεξάρτητο κανάλι μέσων ενημέρωσης που έχει απομείνει.

Το βάρος των λιπασμάτων είναι τουλάχιστον 10 λίρες, το χρέος των αγροτών προς τις τράπεζες είναι 178 δισεκατομμύρια λίρες. Οι αγελάδες αναπαραγωγής πηγαίνουν στο σφαγείο. Οι ουρές ηλιέλαιου είναι πλέον μια πικρή πραγματικότητα στη χώρα μας.

Εύχομαι καλή επιτυχία στη ζωή στον αξιότιμο αντιβιομηχανικό υπουργό και εκφράζω ενώπιόν σας ότι περιμένω με ανυπομονησία το βιβλίο για την τουρκική γεωργία σε 66 βήματα, να βγει από τις παράπλευρες εκδόσεις, όπως και ο πρώην μελλοντικός υπουργός, ο οποίος θαύμασε πολύ, έκανε.

Θα ρωτήσετε γιατί δεν μπορούμε να κερδίσουμε όσο η Ιταλία ή η Ελλάδα στις ελιές. Τα συγκεκριμένα μυαλά δεν έχουν τρόπο να το καταλάβουν αυτό. Σύμφωνα με τα λόγια του αείμνηστου δασκάλου Erbakan, «Εσείς παιδιά με τσιμεντένια κεφάλια», αλλά μην ανησυχείτε, δεν θα εγκαταλείψουμε αυτό το θέμα. Ο αναπληρωτής μας Muğla έχει κινηθεί νομικά και παρακολουθούμε την υπόθεση.

Πρέπει να φιλήσεις το κάτω μέρος των ποδιών της γυναίκας αυτής της χώρας, των ανδρών του ξύλου
Συμμετείχαν στη μετανάστευση με τα πόδια. Φανταστείτε ένα πλήθος από λάσπη μέχρι τα γόνατά σας, ένα παιδί ανάσκελα, τρία παιδιά στην αγκαλιά σας και ένα παιδί στα χέρια σας. Το παιδί στην αγκαλιά σας γίνεται βαρύ, ακουμπώντας την πλάτη σας στην πλάτη σας. Πρέπει να θυσιάσετε ένα. Η ταινία Sophie’s Choice έγινε και κέρδισε Όσκαρ. Τα έχουμε ξεχάσει όλα. Οι νηοπομπές που πυροβόλησαν οι Κομιτάτσι. Ξέρετε, οι ιστορικοί λένε ότι ο Δούναβης είχε μια μικρή ροή στους Βαλκανικούς πολέμους σχετικά με αυτές τις μεταναστεύσεις. Οι μητέρες πετούσαν τα μωρά τους στο ποτάμι για να μην δουν τα μωρά στην αγκαλιά τους να ξιφολογούνται από τους κομιτάτσι. Είναι πάντα θέμα προτίμησης.

Και κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, η Sherife Bacı μαρτύρησε. Η μπάλα είναι στην αγκαλιά της, ο γιος της Χασάν είναι στην πλάτη της, είναι ο Χασάν ή μπάλα; Τι σημαντική επιλογή για τη μητέρα. Η μητέρα που βάζει την κουβέρτα στον Χασάν στη μπάλα. Λένε ότι δεν έκανες τίποτα χωρίς ντροπή. Ντροπή ντροπή. Θα πρέπει να φιλήσεις το κάτω μέρος των ποδιών αυτής της επαρχιακής γυναίκας, ξύλινα σκαλοπάτια. Λέτε χωρίς ντροπή ότι δεν αξίζει τίποτα χωρίς να βαρεθείτε, η γυναίκα αυτής της χώρας άξιζε τα πάντα.