Με αυτήν την επιστήμη της έρευνας-κριτικής, δηλαδή τη φιλοσοφία, η ανθρωπότητα συναντά τη δημοκρατία, πώς πρέπει να είναι μια ιδανική δημοκρατική κοινωνία; Αρχίζει να το συζητά… Άρα, αν υπάρχει φιλοσοφία, υπάρχει κριτική και αμφισβήτηση. Όπου υπάρχει κριτική και αμφισβήτηση, υπάρχει ανάπτυξη-πρόοδος…

«Μια ζωή χωρίς εξέταση δεν αξίζει να τη ζεις»

Σωκράτης

Η λέξη φιλοσοφία προέρχεται από την αρχαία ελληνική. Είναι ένας συνδυασμός των ελληνικών λέξεων philia που σημαίνει «αγάπη» και sophia που σημαίνει «σοφία». Όταν λέμε «φιλοσοφία», εκφράζουμε την αγάπη της σοφίας. Αυτός ο ορισμός, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πυθαγόρα, έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας χωρίς πολλές αλλαγές στο περιεχόμενο από διαφορετικούς φιλοσόφους. Ενώ η λέξη φιλοσοφία αναφέρεται σε αυτό το περιεχόμενο, τι είναι η Φιλοσοφία; Όταν το λέμε αυτό, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για έναν κοινό ορισμό μεταξύ των Φιλοσόφων που συμφωνείται. Για παράδειγμα; Η απάντηση του Σπινόζα στο «Τι είναι η φιλοσοφία» και οι απαντήσεις του Καντ ή του Αριστοτέλη είναι διαφορετικές μεταξύ τους… Τι είναι λοιπόν η φιλοσοφία; Αυτές οι διαφορετικές απαντήσεις στη δήλωσή του αποκαλύπτουν επίσης μια κατάσταση που μπορεί να ονομαστεί φιλοσοφική.

Ποια είναι η φιλοσοφία μας; Ας απαντήσουμε λοιπόν στο ερώτημα: Φιλοσοφία είναι συζήτηση, κριτική, αμφισβήτηση για μια έννοια, ένα φαινόμενο. Δεν είναι καθολική, δεν είναι μια κατάσταση στην οποία όλοι συμφωνούν και συμμερίζονται.

Ποια είναι η φιλοσοφία του Αριστοτέλη; Η απάντησή του: «Είναι να βάλεις τα πρώτα θεμέλια αυτού που υπάρχει, είναι η κατάσταση της ύπαρξης».

Ο ορισμός του Σπινόζα: «Η φιλοσοφία που εκφράζεται στα μαθηματικά ορίζεται ως γενικευμένη ή επαγωγική».

Ο ορισμός της φιλοσοφίας από τον Πλάτωνα είναι: «Είναι μια μεθοδική μελέτη της σκέψης για να φτάσουμε στην αλήθεια, να γνωρίσουμε τι υπάρχει.

Σύμφωνα με τον Αλ-Κίντι, έναν Ισλαμικό φιλόσοφο: «Η φιλοσοφία είναι να γνωρίζεις την αλήθεια της ύπαρξης σε αναλογία με τη δύναμή της».

Σύμφωνα με τον David Hume: «Είναι η μελέτη της φύσης του ανθρώπινου νου».

Όπως μπορείτε να δείτε, δεν υπάρχει κοινός ορισμός της φιλοσοφίας. Κάθε στοχαστής, κάθε φιλόσοφος δίνει διαφορετικές απαντήσεις στο τι είναι φιλοσοφία. Αν προσέξετε, τα παραδείγματα που έδωσα παραπάνω για στοχαστές αποτελούνται από φιλοσόφους και στοχαστές που έζησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Αυτά είναι τα παραδείγματα που έδωσα για φιλοσόφους που έζησαν σε πολύ διαφορετικούς χρόνους από τους σύγχρονους έως τους αρχαίους χρόνους, από τον Μεσαίωνα έως τον Διαφωτισμό και μεγάλωσαν σε πολύ διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα.

Φυσικά, δεν πρέπει να ακολουθήσει το εξής: δεν πρέπει να υπάρχει στερεότυπο ότι άνθρωποι που έζησαν την ίδια περίοδο σκέφτηκαν το ίδιο. Οι φιλόσοφοι και οι στοχαστές που ζούσαν την ίδια εποχή δεν είχαν κοινό ορισμό της φιλοσοφίας. Όταν κοιτάμε τους Επτανήσιους-Εθνικούς στοχαστές, συναντάμε πολύ διαφορετικούς ορισμούς, ιδιαίτερα τον Θαλή.

Επομένως, η φιλοσοφία είναι μια επιστήμη της έρευνας… Έχει οικοδομήσει τη δική της κατανόηση και συστηματική σκέψη πάνω στην κριτική αμφισβήτηση. Ως εκ τούτου, είναι δημοκρατικό από την εμφάνισή του. Γιατί όπου υπάρχει αμφισβήτηση, υπάρχει κριτική, υπάρχει ελεύθερη έκφραση κριτικής. Δεν υπάρχει κανένα ταμπού, καμία γέννηση, κανένα ιερό.

Σε κοινωνίες και χώρες που δεν έχουν φιλοσοφική υποδομή, η δημοκρατία και η δημοκρατική κουλτούρα δεν έχουν αναπτυχθεί. Η σημασία της φιλοσοφίας αναδεικνύεται εδώ για τους ανθρώπους για τις κοινωνίες. Δεν είναι δυνατόν να αναδυθεί μια δημοκρατική κουλτούρα και κατανόηση όπου δεν υπάρχει κριτική, ανοχή, αμοιβαία αλληλεπίδραση, εν ολίγοις, ελεύθερο περιβάλλον, και σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι δυνατόν να ανθίσει ένα σύστημα κατανόησης και σκέψης.

Αν το προσέξεις, οι πνευματικές-επιστημονικές και τεχνολογικά υπανάπτυκτες κοινωνίες είναι κλειστές κοινωνίες. Πρόκειται για κοινωνίες που φοβούνται την αλλαγή και δεν επιδέχονται κριτικής. Δεν υπάρχει ανοχή, αλληλεπίδραση, σεβασμός στη σκέψη και ελεύθερο περιβάλλον. Όλες αυτές οι αρνητικότητες είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ανάπτυξη μιας δημοκρατικής κουλτούρας σε αυτές τις κοινωνίες. Για παράδειγμα; Για να δώσουμε ένα παράδειγμα της Τουρκίας, γνωρίζουμε ήδη την κυβέρνηση, η κατάσταση της αντιπολίτευσης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι επίσης θλιβερή.

Υπάρχουν χαμένες εκλογές και εξαιτίας αυτής της αποτυχίας υπάρχει πολιτική-πολιτική κριτική κατά των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης και των ηγετών και των διαχειριστών τους. Ενώ αυτοί που κάνουν αυτές τις επικρίσεις κρίνονται ένοχοι, οι ηγέτες και το προσωπικό των κομμάτων, που έχουν μεγάλο ρόλο στην ήττα των εκλογών, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη και ρίχνουν το μπαλάκι στις συνελεύσεις του κόμματος για να φανούν ως Δημοκράτες. Με τη σημερινή δομή των αντιπροσώπων, είναι ξεκάθαρο ποιοι θα εκλεγούν στο συνέδριο.

Για παράδειγμα; Ο Kemal Kılıçdaroğlu, η Meral Akşener, ο Pervin Buldan, που εξελέγη βουλευτής 6 συνεχόμενες φορές, ο Ali Babacan, ο Ahmet Davutoğlu κ.α. Οι περισσότεροι από τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αν είχαμε εσωτερικεύσει μια δημοκρατική κουλτούρα, αυτά τα ονόματα θα παραιτούνταν αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους και θα άφηναν τις θέσεις τους σε άλλα μέλη του κόμματος. Όλες αυτές οι εμπειρίες δείχνουν ότι η έλλειψη φιλοσοφικής, πνευματικής και πολιτιστικής υποδομής επιφέρει αυτά και άλλα παρόμοια αποτελέσματα.

Αποκαλύπτεται επίσης η σημασία της φιλοσοφίας, της κριτικής και της αμφισβήτησης. Μια φιλοσοφική προοπτική αναπτύχθηκε στην πόλη Millet, όπου κυριαρχούσε ο ιωνικός πολιτισμός, σε αντίθεση με το παράδειγμα που έδωσα παραπάνω.

Επομένως, εδώ αναδεικνύεται η σημασία της φιλοσοφίας, της κριτικής και της αμφισβήτησης. Μια φιλοσοφική προοπτική αναπτύχθηκε στην πόλη Millet, όπου κυριαρχούσε ο ιωνικός πολιτισμός, σε αντίθεση με το παράδειγμα που έδωσα παραπάνω. Στην αρχή του έργου, ο Thalès de Millet, ο οποίος συμβιβάστηκε με τα μυθολογικά στοιχεία και αμφισβήτησε αυτήν την κατάσταση, δημιούργησε επίσης το έδαφος για πολλούς φιλοσόφους να ακμάσουν με την πάροδο του χρόνου. Βέβαια, οι συνθήκες που δημιούργησαν τον Θαλή και τους άλλους στοχαστές ήταν επαρκώς παρούσες στην πόλη Μιλέ του ιωνικού πολιτισμού, ιδιαίτερα προς τα τέλη του 6ου και τις αρχές του 7ου αιώνα.

Το έθνος είναι μια πόλη του εμπορίου, το εμπόριο δεν φέρνει μόνο οικονομικά οφέλη στους ανθρώπους που ζουν στο έθνος, δηλαδή, το εμπόριο δεν είναι μόνο αμοιβαία οικονομική ανταλλαγή, αλλά και το εμπόριο σημαίνει διαφορετικούς τύπους αγορών. Εμπόριο σημαίνει την αλληλεπίδραση των κοινωνιών μεταξύ τους, την ανταλλαγή πληροφοριών, την ανταλλαγή πολιτισμού, την ανταλλαγή ιδεών και ιδεών, να βλέπεις πολιτισμούς αλλού, καινοτομίες και να τους συναντάς. Όλες αυτές οι εμπειρίες οδηγούν στην ανάδυση μιας φιλοσοφίας ανεκτικότητας, κριτικής, αλληλοσεβασμού και αμφισβήτησης μεταξύ πολιτισμών, κοινωνιών και μέσα τους στον Ιωνικό πολιτισμό.

Ο Θαλής, ένας από τους πρώτους φιλοσόφους, ξεκινά αμφισβητώντας τους Έλληνες θεούς, δηλαδή τα μυθολογικά στοιχεία αυτής της περιόδου. Ισχυρίζεται ότι τα γεγονότα και τα φαινόμενα δεν μπορούν πλέον να εξηγηθούν με μυθολογικά στοιχεία. Λέει ότι θα εξηγήσω με δικές μου παρατηρήσεις και πειραματικές διαδικασίες. Αυτή η κατάσταση ανοίγει πάρα πολύ το δρόμο προς τη φιλοσοφία, επιτρέποντας την ανάπτυξη της φιλοσοφίας στην πόλη Μιλέ.

Επομένως, μια νέα προοπτική και ένα νέο σύστημα σκέψης αναδύονται για να εγκατασταθούν στην κριτική και την αμφισβήτηση στην ελληνική κοινωνία με τη φιλοσοφία. Αυτή η κατανόηση, με την πάροδο του χρόνου, οδήγησε στην εμφάνιση άλλων φιλοσόφων και στοχαστών που άφησαν πολύ σημαντικά ίχνη στην ιστορία της ανθρωπότητας, τα οποία διαβάζουμε ακόμη και σήμερα με ευχαρίστηση. Με αυτήν την επιστήμη της έρευνας-κριτικής, η ανθρωπότητα συναντά τη δημοκρατία, πώς πρέπει να είναι μια ιδανική δημοκρατική κοινωνία; Αρχίζει να το συζητά… Άρα, αν υπάρχει φιλοσοφία στο τέλος, υπάρχει κριτική και αμφισβήτηση. Όπου υπάρχει κριτική και αμφισβήτηση, υπάρχει ανάπτυξη-πρόοδος…