Η Ημέρα Ιατρικής στις 14 Μαρτίου, που θα πραγματοποιήσουμε δύο ημέρες αργότερα, είναι η ημερομηνία τιμής και τιμής για το ιατρικό προσωπικό που αφιερώνει τη ζωή του στο μεγαλύτερο καλό της ζωής των άλλων.

Η 14η Μαρτίου είναι η γιορτή του κόσμου που τοποθετείται γύρω από μια λευκή ποδιά, η ανθρωπότητα ακούγεται με ένα στηθοσκόπιο και η ζωή αγκαλιάζεται με θεραπεία.

Η 14η Μαρτίου είναι η ημερομηνία τιμής και τιμής για την υπεράσπιση της πατρίδας από το ιατρικό προσωπικό που αφιερώνει τη ζωή του στην ανθρώπινη ζωή.

Όλα ξεκίνησαν με την ανάπτυξη βρετανικών, ιταλικών, γαλλικών και ελληνικών ναυτικών δυνάμεων μπροστά στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Νοεμβρίου 1918, με το κατοχικό θράσος που έλαβαν από τους όρους της ανακωχής.

Οι κύριοι συνάδελφοί μας, οι μαθητές και οι δάσκαλοι του Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane, καθώς και όλο το προσωπικό τους, έχουν γίνει μάρτυρες αυτής της βαρύτητας με βαθιά θλίψη, ανησυχία, αλλά και επαγρύπνηση.

Μια φωνή ανέβηκε μέσα από αυτό το ταμπλό. Με την αποτελεσματική ομιλία του, το όνομα που κινητοποίησε τα πατριωτικά μέλη του Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane δεν ήταν άλλο από τον Tevfik Salim Sağlam, έναν σοφό και συμπονετικό λόγιο. “… Κύριε! Είστε τα παιδιά ενός έθνους του οποίου ο στρατός δεν ηττήθηκε ποτέ. Μην ανησυχείτε από τον οξύ θόρυβο αυτού του ναυτικού, που έσπειρε φωτιά και θάνατο στο Τσανάκκαλε για μήνες, δεν μπορούσε να τρομάξει και να νικήσει τους γέροντές σας και δεν μπόρεσε να φτάσει με αυτόν τον τρόπο την ημέρα που επιθυμούσε…»

Αυτές οι φράσεις έχουν εμπνεύσει τις καρδιές των φοιτητών ιατρικής που αγαπούν την ανεξαρτησία και το μέλλον.

Ο Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane αιχμαλωτίστηκε κατά τη διάρκεια της κατοχικής διαδικασίας και οι φοιτητές ιατρικής μας αντιμετώπισαν σαν κρατούμενους. Δυστυχώς, η δύναμη των αντιστασιακών συναδέλφων μας δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει αυτή την εισβολή. Μετά από αυτή την κατάληψη οι μαθητές φυλακίστηκαν στο πατάρι του κτιρίου χωρίς ρούχα, παπούτσια, κρεβάτια ή στρώματα. Ήταν μια διαδικασία κατά την οποία απαγορεύτηκε να συναντηθούν ακόμη και δύο μαθητές.

Οι συνάδελφοί μας πρωτοπόροι, πολύ ενοχλημένοι από την κατοχή και την καταπίεση των Βρετανών, ενημέρωσαν τη διοίκηση του σχολείου ότι ήθελαν να οργανώσουν μια συνάντηση για τον εορτασμό της 92ης επετείου από την ίδρυση της Ιατρικής Σχολής, η οποία ξεκίνησε τις σπουδές του στις 14 Μαρτίου. 1827, που δεν είχε γίνει ποτέ πριν. Και παίρνουν επίσης αυτό που θέλουν!

Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής, εκπρόσωποι του Αγγλοαμερικανο-γαλλικού Ερυθρού Σταυρού, ο Γάλλος ιατρικός γενικός επιθεωρητής, φοιτητές του İnas Darülfünunu (Πανεπιστήμιο Κοριτσιών) και εκπρόσωποι του οθωμανικού Τύπου παρευρίσκονται στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 14 1919. στην αίθουσα συνεδριάσεων του Darülfünun.

Ο Δρ Memduh Necdet έδωσε μια υπέροχη ομιλία εδώ: “Ομολογούμε ότι η μητέρα πατρίδα, ειδικά η Κωνσταντινούπολη, που είναι η καρδιά και ο εγκέφαλός της, περνάει μια τρομερή κρίση αυτή τη στιγμή. Αλλά δεν φοβόμαστε… Είμαστε εκεί, είμαστε θα μείνει εδώ… Η Κωνσταντινούπολη είναι δική μας, γιατί είναι το κρεβάτι του χαλίφη και του χάν. Η Κωνσταντινούπολη είναι δική μας. , γιατί οι μάρτυρες και η ιστορία είναι εδώ. Η Κωνσταντινούπολη είναι δική μας, γιατί η ανεξαρτησία είναι εδώ”, το δωμάτιο σχεδόν καταρρέει υπό τους ήχους των χειροκροτημάτων. Βρετανοί ναυτικοί διαλύουν βίαια τη συνάντηση, συλλαμβάνοντας πολλούς φοιτητές.

Εν τω μεταξύ, οι ανεξαρτητοποιημένοι φοιτητές ιατρικής, που κρεμούν μια μεγάλη τουρκική σημαία στο μπαλκόνι ανάμεσα στους δύο πύργους του ρολογιού του Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane, ταυτόχρονα με τη συνάντηση, σχεδόν σχεδιάζουν τη Basmala του εθνικού αγώνα.

Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων που μπόρεσα να φρεσκάρω αυτές τις ένδοξες και ιστορικές υψηλές νότες, τις οποίες προσπαθώ να αναπολώ κάθε χρόνο με ενθουσιασμό και περηφάνια. Εδώ είναι μια τέτοια αργία στις 14 Μαρτίου. Η εορταστική διαδικασία της 14ης Μαρτίου μυρίζει τόση δουλειά, ιδρώτα και αγώνα.

Φέτος πραγματοποιούμε τη 14η Μαρτίου με έναν ακόμη απελευθερωτικό αγώνα. Είναι ο αγώνας για να βγούμε από τα ερείπια. Είμαστε πάλι εδώ. Υπάρχουν φοιτητές ιατρικής, επαγγελματίες υγείας και ιερό προσωπικό. Δόξα στην πολιτεία σας, υπάρχουν θεραπευτικά χέρια πάντα έτοιμα στη δουλειά με τα λευκά τους παλτά.

Πάνω και κάτω τα συντρίμμια είναι δικά μας. Εμείς είμαστε που κρατάμε και κρατάμε. Πάντα πιστεύαμε ότι ό,τι συμβαίνει σε ένα αουτσάιντερ σε αυτή τη χώρα, ακόμα και στη γη, ανήκει σε εμάς. Είμαστε τα στελέχη που κέρδισαν την 14η Μαρτίου με τα χέρια τους. Θα είμαστε τα χέρια που καλύπτουν στις 6 Φεβρουαρίου, καθώς θεωρούμε καθήκον μας να επουλώσουμε όλες τις πληγές, ελπίζω.

Και φέτος, μπαίνουμε στις 14 Μαρτίου με μεγάλα κενά. Θα ήθελα να εκφράσω με βαθιά λύπη μου ότι περίπου 450 εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έχασαν τη ζωή τους στους σεισμούς. Και οι μαθητές μας σε διάφορα επαγγέλματα υγείας μας άφησαν δυστυχώς την ίδια θλίψη. Από κοντά, ένιωσα αυτόν τον βαθύ πόνο για τον χαμό 21 δικών μου μαθητών, όπως ακριβώς νιώθουμε για κάθε ψυχή που έχουμε χάσει.

Η καταστροφή αιώνων που πλήγωσε βαθιά ολόκληρο το έθνος μας και τις καρδιές μας που ταλαιπωρήθηκαν από τη συνείδησή μας έλαβε χώρα στο Kahramanmaraş στις 6 Φεβρουαρίου, αλλά για να θεραπεύσει όλους τους πολίτες μας και το έθνος τους, που έχασαν τη ζωή τους στους σεισμούς που έπληξαν 11 επαρχίες και δεκάδες μεγάλες (περιοχή μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη από πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης). Εύχομαι και πάλι το έλεος του Θεού σε όλο το ιατρικό μας προσωπικό και στους φοιτητές μας, που έχασαν τη ζωή τους κατά την υπηρεσία, και στους μαθητές μας που θεραπεύουν τους τραυματίες μας, και εύχομαι στη χώρα μας ανάρρωση και ανάσταση αυτών των επώδυνων ημερών ανακτώντας δυνάμεις. το συντομότερο δυνατό.

Τυχαία χαιρετίζω το πιστό επιτελείο μας, του οποίου το χέρι είναι πάντα κάτω από την πέτρα, με ατέλειωτη ευγνωμοσύνη και ευγνωμοσύνη και συγχαίρω, έστω και με θλίψη, την Ημέρα της Ιατρικής της 14ης Μαρτίου.

Ας μείνουμε υγιείς.