Ece ÇAVUŞOĞLU YARAR

Με το μυθιστόρημά του η Πανσέληνος διαρκεί δύο νύχτες, ο συγγραφέας Başar Basarir προσκαλεί τους αναγνώστες του να τοστάρουν σε μια ταβέρνα στο νησί της Κρήτης, ανάμεσα σε αυτούς που χορεύουν και μεθάνε και σε αυτούς που μένουν στο τραπέζι και σώζουν τον κόσμο.

Δεν είναι άγνωστο για κανέναν από εμάς ότι η πολιτιστική δέσμευση που προκύπτει από το μοίρασμα της ίδιας γης, νερού και ήλιου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας μπαίνει στον πειρασμό να εξαντληθεί από τον πολιτικό λόγο. Διαβάζοντας την ιστορία του Gamze, βλέπει κανείς για άλλη μια φορά πόσο γελοία είναι αυτή η μεροληψία που ενσταλάχθηκε στα παιδιά στο δημοτικό σχολείο.

Η νεαρή ακαδημαϊκός, που έθαψε τη μητέρα της πολύ νωρίτερα από όσο έπρεπε, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματα που έχει με τον πατέρα της, Ιχσάν Σάμι, συνταξιούχο δάσκαλο, και αρχίζει να αναρωτιέται τι του έχουν διδαχθεί μέχρι τώρα. Η Γκαμζέ, που κληρονόμησε τα προβλήματα με τον πατέρα της από τη μητέρα της, προσπαθεί να απαλλαγεί από τις μαθημένες προκαταλήψεις της με μεγάλο αγώνα ενάντια στον εαυτό της για να μην χάσει τη ζωτική ενέργεια που φέρνει η νεολαία και να μην υποκύψει σε αυτή τη σύγκρουση.

Για άλλη μια φορά τηλεμεταφερόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με τον Gamze. Περιπλανηθείτε στις αίθουσες του πανεπιστημίου, εγγραφείτε σε φοιτητικές λέσχες, προβολές ταινιών στην πανεπιστημιούπολη, προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών και αγάπη! Όλες οι καλές περιπέτειες ξεκινούν με αγάπη και η περιπέτεια του Γκαμζέ στην Κρήτη ξεκινά με τον Σταύρο, ο οποίος έρχεται στο σχολείο τους ως φιλοξενούμενος μαθητής. Δελεασμένη από τη γοητεία του Σταύρου, η Gamze ανοίγει τις πόρτες σε έναν εντελώς νέο κόσμο για τον εαυτό της και τον πατέρα της όταν ανοίγει τα μάτια της στην Κρήτη. Είναι πολύ δύσκολο να διαβάσεις τα μέρη του μυθιστορήματος που διαδραματίζονται στην Κρήτη χωρίς να σκέφτεσαι να μεθύσεις στη θάλασσα παρόλο που είναι καλοκαίρι, και να περάσεις χωρίς να δεις την ταινία Ζορμπά, που συχνά αναφέρεται στο βιβλίο.

Οι ιστορίες που ακούμε στο Full Moon Two Nights Lasts είναι πολύ γνωστές, γιατί αυτό που ακούμε είναι η ιστορία του δικού μας παρελθόντος, είναι η οικογένειά μας. Αναγκαστικές μεταναστεύσεις, γκρεμισμένα όνειρα και η τυχαία συνάντηση αυτών των ονείρων μετά από πολλά χρόνια… Το γεγονός της ανταλλαγής, που αφηγείται ο Basar Basarir στο βάθος της ιστορίας, μέσω του İhsan Sami Bey, αντιμετωπίζεται θαυμάσια σε όλο το μυθιστόρημα. Ο İhsan Sami Bey, ένας συνταξιούχος δάσκαλος που αποφοίτησε από το Village Institute, είναι μετανάστης από την Κρήτη. Του έδωσαν το όνομά του από τον θείο του, ο οποίος χάθηκε στο δρόμο καθώς η οικογένειά του μετανάστευσε από την Κρήτη στο Τσανάκκαλε στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Ο Ιχσάν Σάμι Μπέης έγινε συντηρητικός με την επιρροή της μεγάλωσης στην Τουρκία και τις διδασκαλίες της εποχής και τις ρίζες της ήταν σχεδόν σαν εχθροί. Αλλά αυτό που φέρνει η ζωή πάντα μας εκπλήσσει. Αν και δεν θέλω να χάσω τον ενθουσιασμό του βιβλίου, η αδυναμία του İhsan Sami να απορρίψει το παρελθόν του και να κλείσει το μάτι στο μέλλον με εντυπωσίασε πραγματικά ως αναγνώστη.

Γυρίζοντας την τελευταία σελίδα του βιβλίου, ήθελα να βρεθώ σε ένα τραπέζι ρακής με νόστιμες κρητικές μπουκιές, παρέα με τον Γκαμζέ, τον Ιχσάν Σάμι Μπέη, τον Σταύρο και άλλους ήρωες. Καλή ανάγνωση σε όλους…