Αναπλ. Ο Δρ Ζουχάλ Μερτ Ουζούνερ έγραψε για τις πρόσφατες εξελίξεις στις σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας στην AA Analysis.

Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Τουρκία κατά τις πιο καυτές μέρες της κρίσης στην Ουκρανία παρέχει διάφορες ενδείξεις για το πώς ερμηνεύει η Ελλάδα την περιφερειακή πολιτική. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είπε ότι μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 150.000 Έλληνες Ουκρανούς που ζουν στις πόλεις της Οδησσού και της Μαριούπολης στην Ουκρανία και ήθελαν να χτίσουν ένα νοσοκομείο στη Μαριούπολη. Ορίζοντας την επίθεση ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ο Μητσοτάκης στέλνει ακόμη και στρατιωτικές προμήθειες στην Ουκρανία σε βάρος μιας ανοιχτής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Αυτή η στάση, που επικρίνεται από ορισμένους Έλληνες πολιτικούς, ορίζεται και υπερασπίζεται από τον Πρωθυπουργό ως ξεκάθαρη αξιακή επιλογή. Η Τουρκία, από την άλλη, δεν ενεργεί παράλληλα με την ΕΕ σε αυτή την κρίση. Αφενός προσπαθεί να μεσολαβήσει μεταξύ των μερών για το τέλος του θερμού πολέμου και αφετέρου μας υπενθυμίζει ότι η κατοχή είναι απαράδεκτη βάσει του διεθνούς δικαίου.

– Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Αν και Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται στην ίδια πλευρά ως προς τις αξίες σε αυτή την κρίση, έχουν διαφορετικά προφίλ ως προς τις πρακτικές εξωτερικής πολιτικής. Ενώ η Τουρκία έχει ένα στρατηγικά αυτόνομο πεδίο δράσης, η Ελλάδα αντιμετωπίζει περιοριστικές καταστάσεις για πολλούς λόγους.

Στην οικονομική κρίση που ξέσπασε μετά το 2009, η Ελλάδα και η ελληνοκυπριακή διοίκηση, την οποία υποστήριζαν ευρέως οι χώρες της ΕΕ, έπρεπε να τηρήσουν ανοιχτή στάση κατά των Ρώσων, με τους οποίους είχαν ιστορική εγγύτητα, μετά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα αυτής της υποστήριξης. Οι δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού ότι ήταν «στη σωστή πλευρά της ιστορίας» ενώ στήριζαν την ουκρανική κυβέρνηση επικρίθηκαν από τις ρωσικές αρχές και υποστηρίχθηκαν σθεναρά από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ενώ η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα απαίτησε «οι Έλληνες αξιωματούχοι να μην συνέλθουν και να γίνουν όργανο αντιρωσικής προπαγάνδας», ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ είπε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και έχει την πλήρη υποστήριξη της οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ειδικότερα, το μέρος της δήλωσης του Πρέσβη των ΗΠΑ που στοχεύει να κερδίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ σε βασικά ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εξηγεί και τις προτιμήσεις της Ελλάδας.

Αυτά τα κύρια ζητήματα μπορούν να συνοψιστούν ως η «απειλή» της Τουρκίας για την Ελλάδα. Οι διαφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στη Θάλασσα των Νησιών και στην Κύπρο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 είναι από τα πιο θεμελιώδη ζητήματα εξωτερικής πολιτικής για την Ελλάδα. Για την Ελλάδα, η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια, ιδιαίτερα μετά την κυπριακή επέμβαση του 1974, ορίζεται ως η Τουρκία.

Κάθε εξέλιξη στην περιοχή αντιμετωπίζεται σε αυτό το πλαίσιο και η Ελλάδα προσπαθεί να ξεπεράσει ζητήματα ασφάλειας και να επιτύχει διάφορα κέρδη συνεργαζόμενη. Παίζοντας παθητικό ρόλο τόσο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όσο και σήμερα, η Ελλάδα χτίζει την εξωτερική της πολιτική διαχειριζόμενη την ισορροπία μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, τόσο η υποστήριξη των Ρώσων, που θεωρούνταν η θρυλική «κίτρινη φυλή», ο σωτήρας του ελληνικού έθνους, όσο και όταν οι Ρώσοι ποθούσαν την κληρονομιά του Βυζαντίου και την ηγεσία του ορθόδοξου κόσμου, αυτή η πολιτιστική περιοχή έχει μπει στον πειρασμό. να προστατεύονται από την Ελλάδα. Στην περιφερειακή πολιτική που βασίζεται στον έλεγχο των θαλάσσιων περιοχών των Βρετανών και αργότερα των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ελλάδα συνέχισε να διατηρεί τον ρόλο της ως σημαντικής στρατιωτικής και πολιτιστικής βάσης στις αντιρωσικές πολιτικές.

– Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗ

Στην Ουκρανία, η οποία κράτησε φιλοδυτική στάση με τις διαδηλώσεις στο Eurosquare μετά το 2014, ο διαχωρισμός της Ουκρανικής Εκκλησίας από τη Μόσχα μπορεί επίσης να ιδωθεί σε αυτό το πλαίσιο. Το Ελληνικό Πατριαρχείο Φενέρ, που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη και θεωρείται σημαντικό αξίωμα και το πρώτο μεταξύ ίσων (primus inter pares) για τους Ορθόδοξους λαούς, έδωσε στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι συνδεδεμένη με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Μόσχας, αυτοκεφαλία, δηλαδή ανεξάρτητο καθεστώς . Αυτό το ψήφισμα, το οποίο υποστήριξε και το ουκρανικό κοινοβούλιο, κρίθηκε απαραίτητο για την εθνική ασφάλεια. Μπορεί να ειπωθεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα έχουν παρόμοια πολιτική στην περιοχή, όπως το ελληνικό πατριαρχείο της Φενέρ ​​υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον αγώνα για επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης στα Βαλκάνια κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. .

Για την Ελλάδα, η οποία δίνει προτεραιότητα στον αγώνα της με την Τουρκία για να εξισορροπήσει τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις, είναι σημαντικό να αποδώσει στον εαυτό της μεγαλύτερη σημασία από την Τουρκία. Ο φόβος ότι η αυξανόμενη στρατηγική σημασία της Τουρκίας θα μπορούσε να κάνει την Ελλάδα να χάσει έδαφος στις τουρκοελληνικές συγκρούσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη εκφράζεται συχνά στην ελληνική πολιτική σκηνή. Σε αυτό το σημείο, η Ελλάδα, που έχει μια προοπτική σε αξίες όπως η εδαφική ακεραιότητα, προσπαθεί να παρανομήσει τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή συσχετίζοντας την Τουρκία με τη Ρωσία.

Βλέποντας τη ρητορική της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης, η επέμβαση της Κύπρου το 1974 και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι τα ίδια για την Ελλάδα. Οι Ρώσοι εξέφρασαν επίσης αυτή τη συζήτηση. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ είπε ότι οι ηγέτες του Ντονμπάς πρέπει να είναι στο τραπέζι, όπως και οι αξιωματούχοι της ΤΔΒΚ.

– ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ενώ η Ρωσία προσπαθεί να σταθεί στο πλευρό και να πιέσει την Τουρκία, η Ελλάδα προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τις τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις για να ενισχύσει τη δική της θέση, όπως σε άλλες περιπτώσεις. Πολλά άρθρα ελληνικών εφημερίδων που μιλούν για περιφερειακή ασφάλεια και ΝΑΤΟ αγνοούν το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Η κατάσταση αυτή συνδέεται και με την πιθανότητα αποδυνάμωσης των επενδύσεων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ιδίως τα τελευταία δέκα χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, προκειμένου να εξουδετερωθεί η ξεκάθαρη στρατιωτική υπεροχή της Τουρκίας, αξιολογήθηκαν οι επιδεινούμενες σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών και καθιερώθηκε μια πολύ πλήρης στρατιωτική συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατασκευάστηκαν στρατιωτικές βάσεις ή αναπτύχθηκαν υπάρχουσες βάσεις. σε κάθε περιοχή της Ελλάδας.

Ο αντιαμερικανισμός που βάθυνε στην ελληνική πολιτική σκηνή μετά την κυπριακή παρέμβαση έδωσε τη θέση του στην ολοκληρωμένη συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τους ίδιους σκοπούς. Η Γαλλία, με παρόμοια στάση, έχει γίνει μια από τις κορυφαίες χώρες σε στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα. Όλα αυτά έγιναν με βάση τους εξισορροπητικούς υπολογισμούς της Τουρκίας στην περιοχή. Ακόμη και η ενταξιακή διαδικασία της Ελλάδας στην ΕΕ, η οποία πηγαίνει πίσω στο παρελθόν, βασίστηκε στη στήριξη μιας μεγαλύτερης δύναμης εναντίον της Τουρκίας, την οποία θα υποστήριζαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και θα έπαιρνε αυτό που θέλουν δημιουργώντας διεθνή πίεση.

Ομοίως, η πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο χτίστηκε στον αποκλεισμό της Τουρκίας και στην προσπάθεια άσκησης πίεσης με αυτόν τον τρόπο, αλλά με την εξέλιξη των διεθνών ανησυχιών, το αντιτουρκικό μέτωπο σε αυτή την περιοχή έχει αποδυναμωθεί.

Η κρίση στην Ουκρανία αποδυνάμωσε αυτή την αντιπαράθεση και προκάλεσε διάφορες ανησυχίες στην Ελλάδα για τις εγγυήσεις που υποτίθεται ότι παρήγαγαν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Το ζήτημα της θέσης της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας ως σημαντική στρατιωτική και διπλωματική δύναμη, μέλος του ΝΑΤΟ, που πέτυχε να συγκεντρώσει τα αντιμαχόμενα μέρη στο πλαίσιο του Διπλωματικού Φόρουμ της Αττάλειας, εξάλειψε την αντίληψη ενός διπλωματικού μετώπου, το οποίο ήταν πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε εναντίον της Τουρκίας.

Οι στρατιωτικές συνεργασίες που συνήψε η Ελλάδα με τον ενθουσιασμό να πάρει τις ΗΠΑ στο πλευρό της εναντίον της Τουρκίας περιορίζουν τώρα τα περιθώρια ελιγμών της Ελλάδας. Η ιδέα ότι εάν είναι δυνατόν να γίνει η Τουρκία κόμμα στην περιοχή με προτάσεις που μπορεί να ενδιαφέρουν την Τουρκία, η ιδέα ότι αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να αναπτυχθεί εναντίον της Ελλάδας έχει τη δυνατότητα να ανατρέψει την κατάσταση των τελευταίων δέκα ετών για την Ελλάδα.

Οι επισκέψεις του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών στο Πατριαρχείο μπορούν να αναλυθούν ως υπενθύμιση της πολιτιστικής επιρροής της Τουρκίας ως σημαντικού παράγοντα έναντι της αυξανόμενης επιρροής της Τουρκίας. Ωστόσο, η τελευταία λέξη θα ειπωθεί με διπλωματική ικανότητα. Οι διπλωματικές επιδρομές της Τουρκίας στη Θάλασσα των Νησιών και την Ανατολική Μεσόγειο θα συνεχίσουν να έχουν τη δυνατότητα να είναι αποτελεσματικές σε λύσεις στα τουρκοελληνικά ζητήματα.

* Οι απόψεις που εκφράζονται στα άρθρα ανήκουν στον συγγραφέα και ενδέχεται να μην αντικατοπτρίζουν τη συντακτική πολιτική του Anadolu Agency.