Πέρυσι ήθελα να βγω σε μια βάρκα και να περάσω μερικές μέρες στη θάλασσα λόγω της κατάστασης των ψαριών στη θάλασσα. Όταν τηλεφώνησα στον ενδιαφερόμενο, έλαβα την απάντηση: «Είσαι δημοσιογράφος, πρέπει να οργανώσουμε ένα σκάφος για εσείς που είναι νόμιμο και λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες». Παρόλο που τηλεφωνούσα πολλές φορές την εβδομάδα, δεν είχα τύχη να μπω σε αυτά τα νόμιμα σκάφη. Ακόμα κι αν αυτή η τραγικοκωμική κατάσταση συνοψίζει την κατάστασή μας, το πρόβλημα δεν είναι μόνο εκεί.

Ο Cem Orkun Kıraç από την Ένωση Υποβρυχίων Ερευνών (SAD) εξηγεί τη διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας όσον αφορά το ψάρεμα: «Η αλιεία στην Ελλάδα διοικείται καλά, δημιουργούνται περιοχές κλειστές για ψάρεμα, είναι σαφές ποιο δίχτυ θα χρησιμοποιηθεί πού, εκεί δεν αποτελούν παράνομες δραστηριότητες. ή παράνομη αλιεία, και υπάρχουν και ημιεπαγγελματίες ψαράδες σαν εμάς. ” Δεν υπαρχουν καθολου. Ούτε ο αριθμός ούτε η ποσότητα που αλιεύουν αυτοί οι ψαράδες είναι ασήμαντοι. Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι πραγματοποιούνται επιθεωρήσεις στην ξηρά για να διασφαλιστεί ότι όλα αυτά τα μέτρα αποφέρουν αποτελέσματα. Δυστυχώς στην περίπτωσή μας η κατάσταση είναι ακριβώς το αντίθετο! Όπως δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε όλες αυτές τις πρακτικές, δεν αισθανόμαστε υπεύθυνοι για τις θάλασσές μας, ούτε ως καταναλωτές ούτε ως ψαράδες. «Γι’ αυτό, παρόλο που μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα, έχουν πολλά ψάρια, αλλά εμείς δεν έχουμε άλλα», εξηγεί.

ΜΕΘΗΣ ΤΩΝ ΒΑΘΩΝ

Το όριο βάθους για το κυνήγι στην Ελλάδα είναι 40 μέτρα. Απαγορεύεται δηλαδή το κυνήγι σε μικρότερο βάθος. Αυτό σημαίνει όχι μόνο να μην κυνηγάμε σε βάθη που είναι πολύ σημαντικά για την αναπαραγωγή ψαριών, αλλά και να προστατεύουμε τα θαλάσσια λιβάδια και άλλες ζωτικής σημασίας περιοχές αναπαραγωγής για θαλάσσια πλάσματα. Στην περίπτωσή μας, αυτό το βάθος αυξήθηκε μόνο από 18 μέτρα σε 24 μέτρα πριν από δύο χρόνια, και αυτό αυξήθηκε με «αγώνα και αγώνα» με τις προσπάθειες των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Ακόμα και τότε οι ψαράδες μας αντέδρασαν λέγοντας: «Αν δεν πιάσουμε το ψάρι, θα ξεφύγει στην Ελλάδα;».

Ο Cem Orkun Kıraç εξηγεί γιατί το όριο βάθους των 40 μέτρων είναι σημαντικό ως εξής: «Τα ενδημικά λιβάδια των θαλασσών μας που ονομάζονται Posidonia πραγματοποιούν φωτοσύνθεση και εξαπλώνονται σε βάθος 40 μέτρων όπου το ηλιακό φως είναι αποτελεσματικό. Αυτά τα μέρη είναι ζωτικής σημασίας για τα ψάρια. Αναπαράγονται και τρέφονται. Η απαγόρευση των 40 μέτρων είναι ένα όριο που έχει τεθεί για την προστασία αυτών των λιβαδιών. Το να ρίξεις ένα δίχτυ πάνω από αυτά τα λιβάδια σημαίνει να καταστρέψεις όχι μόνο τα ψάρια εκεί, αλλά και το μέλλον τους. «Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε δυσκολίες με αυτό το ζήτημα και άλλες παρόμοιες λεπτομέρειες».

Καθηγητής στη Σχολή Αλιείας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Ο Δρ Bayram Öztürk ισχυρίζεται επίσης ότι η Τουρκία ασυνείδητα και ανελέητα καταναλώνει ψάρια από τις θάλασσές της. «Αν μιλούσαμε πριν από 10 χρόνια, θα σας έλεγα: «Πιάνουμε 8 κιλά ψάρια στα 10 στη θάλασσα». «Σήμερα αυτό το ποσοστό έχει πέσει στα 5 κιλά και η τάση είναι ακόμη χαμηλότερη», λέει: Ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος κατανάλωσης ψαριών κατά κεφαλήν είναι περίπου 26 κιλά, ο δικός μας είναι 8 κιλά. Για να πλησιάσουμε περισσότερο αυτό το πρότυπο, πρέπει να προσθέσουμε επιπλέον 1 εκατομμύριο τόνους ετησίως στην κατανάλωση ψαριών μας. Λοιπόν, υπάρχουν; Οχι. Η Τουρκία επομένως δεν έχει άλλη επιλογή από την αγροτική παραγωγή.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Ο καθηγητής εξηγεί ότι υπάρχουν κενά κατά τη σύγκριση της τουρκικής νομοθεσίας με τη νομοθεσία της ΕΕ, αλλά ότι το πρόβλημα έγκειται στην εφαρμογή και όχι σε αυτά τα κενά. Ο Δρ Bayram Öztürk είπε: «Δεν ξέρουμε πώς να πιάνουμε ψάρια ή πώς να τα τρώμε. Γρι γρι, τράτα, δυναμίτης, καμάκι… Κάνουμε ό,τι δεν πρέπει να γίνει, πουθενά. Όπως δεν ξέρουμε πώς να το αποθηκεύσουμε, έτσι δεν ξέρουμε και πώς να το καταναλώσουμε. Το 10 τοις εκατό της συνολικής ποσότητας ψαριών χάνεται επειδή κόψαμε και μαγειρέψαμε το ψάρι λάθος.
είναι χαμένη. Αυτή είναι μια τεράστια τιμή! «Επίσης, ο καταναλωτής δεν ενδιαφέρεται αν το ψάρι είναι κατάλληλο για κατανάλωση», λέει.

346 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΝΟΙ
Σύμφωνα με τα περσινά στοιχεία του Υπουργείου Γεωργίας και Υδάτων, η ποσότητα των ψαριών που αλιεύτηκαν στην Τουρκία πέρυσι.
ΑΛΛΑ: Σε σύγκριση με τις χώρες της ΕΕ, η Τουρκία καταλαμβάνει την πέμπτη θέση με αυτό το ποσό, μετά την Ισπανία, την Ιταλία, τη Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

47 ΧΙΛΙΑΔΕΣ
Αριθμός ατόμων που απασχολούνται άμεσα στον αλιευτικό κλάδο.
ΑΛΛΑ: Η συνεισφορά του αλιευτικού τομέα στο ΑΕΠ είναι 0,4 τοις εκατό…

500 ΜΕΤΡΗΤΑ
Ο αριθμός των ειδών ψαριών στη Μεσόγειο… Ο αριθμός αυτός είναι 247 στη Μαύρη Θάλασσα, 200 στον Μαρμαρά και 300 στο Αιγαίο.
ΑΛΛΑ: Μόνο 100 από αυτά έχουν οικονομική αξία.

23,1 KG ΨΑΡΙΑ
Μέση ετήσια κατανάλωση ψαριών και θαλασσινών κατά κεφαλήν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο των 18,9 κιλών.
ΑΛΛΑ: Αν και η Τουρκία έχει τον μεγαλύτερο στόλο μεταξύ των χωρών της ΕΕ με 18.000.602 αλιευτικά σκάφη, είναι μεταξύ των χωρών που καταναλώνουν τα λιγότερα ψάρια, με μέσο όρο 8 κιλά.

480 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΝΟΙ
Παραγωγή ψαριών εκτροφής στα θαλάσσια και εσωτερικά ύδατά μας πέρυσι.
ΑΛΛΑ: Αν και η Τουρκία κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ όσον αφορά την αγροτική παραγωγή, υπολείπεται κατά πολύ των απαιτήσεων σε σχέση με τον πληθυσμό της.