Η εξέλιξη των τουρκοελληνικών σχέσεων εγείρει το εξής ερώτημα: αυτές οι σχέσεις βελτιώνονται ή επιδεινώνονται;

Πρόσφατα γεγονότα και δηλώσεις για αυτό το θέμα δίνουν διαφορετικά, έως και αντιφατικά, μηνύματα. Η κίνηση του δείκτη, άλλοτε για κακό και άλλοτε για καλό, μπερδεύει τα πνεύματα.

Σε μια τέτοια αβέβαιη ατμόσφαιρα, είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί αν οι σχέσεις των δύο χωρών οδεύουν προς «σύγκρουση» ή «άμβλυνση».

Η κατάσταση αλλάζει από στιγμή σε στιγμή και προς τις δύο κατευθύνσεις.

Φαίνεται ότι η βελόνα κατευθύνεται προς το «σωστό» αυτή τη στιγμή…

μαλακτικό σημάδι

Η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου την προηγούμενη μέρα δημιούργησε νέες ελπίδες: ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας θα φτάσει στην Άγκυρα στις 14 Απριλίου για επίσημη επίσκεψη. τότε ο Τσαβούσογλου θα μεταβεί στην Αθήνα. Έτσι, οι διαπραγματεύσεις για τις διαφωνίες μεταξύ των δύο χωρών θα διεξαχθούν σε υψηλό επίπεδο. Πιστεύεται επίσης ότι αυτό θα οδηγήσει σε συνάντηση Ερντογάν-Μιτσοτάκη.

Αυτό είναι ένα καλό σημάδι ότι ο διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών προχωρά σε αυτό το σημείο. Αντανακλά την επιθυμία επίλυσης ζητημάτων μέσω διαπραγματεύσεων και διπλωματίας.

Άλλη μια εξέλιξη προς την κατεύθυνση μιας «άμβλυνσης», οι «διερευνητικές» συνομιλίες που έγιναν στην Αθήνα στις αρχές της εβδομάδας πήγαν καλά. Αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί με την επόμενη συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στην Άγκυρα. Μάλιστα, σε αυτές τις συναντήσεις που γίνονται σε επίπεδο αξιωματούχων Εξωτερικών, συζητούνται περισσότερα τεχνικά ζητήματα όπως τα βασικά θέματα του Αιγαίου που θα συζητηθούν και ο τρόπος που θα συζητηθούν. Αλλά μια συμφωνία για τις παραμέτρους και τη διαδικασία θα αποτελέσει τη βάση των βασικών διαπραγματεύσεων και θα αμβλύνει την πολιτική ατμόσφαιρα.

σκληρή επίδειξη δύναμης

Η ένταση μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας για τις διαμάχες για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, που διαρκεί μήνες, οδηγεί μερικές φορές σε αμοιβαία επίδειξη ισχύος.

Οι εξελίξεις μετά την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, οι εξαγγελθείσες απαγορεύσεις, οι στρατιωτικές ασκήσεις και παρόμοιες επιδείξεις δύναμης αύξησαν πρόσφατα τον κίνδυνο συγκρούσεων.

Αυτή η ένταση στο «έδαφος» έχει μεταδοθεί και στην πολιτική και στις σχέσεις γενικότερα μέσω αμοιβαίων δηλώσεων και συμπεριφορών.

Προφανώς, αυτό ώθησε ορισμένους πολιτικούς κύκλους και ΜΜΕ να ξεκινήσουν μια εχθρική εκστρατεία.

Οι δύο γειτονικές χώρες, ενεργώντας από μια αντίληψη απειλής, προετοιμάζουν τους δικούς τους στρατούς για πόλεμο με βάση την παραβίασή τους και έχουν μπει σε μια ταχεία κούρσα εξοπλισμών. Σε ποια χώρα έγινε αυτή η προετοιμασία, δεν είναι πια μυστικό, έχει δηλωθεί δημόσια.

Σημείο καμπής

Μάλιστα, τέτοιες αντιφατικές καταστάσεις δεν είναι η πρώτη φορά στις τουρκοελληνικές σχέσεις. Ο τελευταίος μισός αιώνας ακολουθούσε πάντα τέτοια σκαμπανεβάσματα.

Ο κύριος λόγος για αυτό είναι η σύγκρουση συμφερόντων τους για την περιοχή και οι αντίθετες θέσεις τους σχετικά με την υποτιθέμενη παραβίαση της κυριαρχίας. Δεν είναι εύκολο να επιλυθούν αυτές οι συγκρούσεις: η διπλωματική οδός και η στρατιωτική επιλογή συχνά αφήνουν τους λήπτες αποφάσεων σε δίλημμα.

Στις ελληνοτουρκικές συγκρούσεις και οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι η λύση πρέπει να αναζητηθεί στη διπλωματική επιλογή και όχι στη στρατιωτική, σε τελική ανάλυση. Γνωρίζει επίσης τη ζημιά και τα νέα προβλήματα που θα φέρει η πρώτη επιλογή. Για το λόγο αυτό, τόσο η Άγκυρα όσο και η Αθήνα εξακολουθούν να προτιμούν την επιλογή του διαλόγου και της διπλωματίας. Ακόμη και σε δύσκολες διαδρομές, αυτό προκαλεί επίσης προσπάθειες μαλακώματος.

Και για τους απλούς πολίτες, τα σημάδια «μαλάκωσης» είναι πιθανώς προτιμότερη εξέλιξη από ανησυχίες «συγκρουσιακής».