“Η κυριαρχία αυτών των νησιών δεν υπόκειται σε όρους. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Τα νησιά πάνω από 3 μίλια ανήκουν στην Ελλάδα. Η Τουρκία το έχει αποδεχτεί εδώ και χρόνια. Το να τεθεί σε κίνδυνο αυτό θα κάνει την Τουρκία κράτος επιτιθέμενο. Είτε σας αρέσει είτε όχι, η Λωζάνη τα έκανε αυτά νησιά μέρος της Ελλάδας». Μείναμε στην έκφραση «Έδωσε ένα».

Έχουμε δηλώσει ότι η κυριαρχία των νησιών δίνεται από τρία ξεχωριστά άρθρα της συνθήκης και ότι είναι δυνατό να αγνοηθεί εντελώς η συνθήκη σε περίπτωση παραβίασης αυτών των όρων, οι οποίοι ονομάζονται «κυρίαρχοι κανόνες» (Jus cogens) στο νόμος . Δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λωζάνης και του Παρισιού έδωσαν τα νησιά στην Ελλάδα με τον όρο «μη οπλισμός», η Τουρκία μπορεί πλέον να λάβει μέτρα για την κατάργηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες.

Υποβάλαμε επίσης τον ισχυρισμό ότι η παραβίαση εδώ έχει καταστεί αβάσιμη επειδή δεν έχει ασκηθεί έφεση εδώ και χρόνια και ότι μια τέτοια ένσταση θα έκανε την Τουρκία «προσβλητική», και είπαμε ότι ήταν λάθος: (α) Η Τουρκία αντιτάχθηκε σε αυτό από την στιγμή της πρώτης παραβίασης· Ακόμη και η Ελλάδα ήταν σε θέση να γνωρίζει ότι η Τουρκία είχε αντίρρηση για την κατοχή όπλων στα νησιά ακόμη και πριν της δοθούν τα νησιά. (β) Εάν μια συνθήκη δεν περιέχει τη λεγόμενη ρήτρα «μη αντίρρησης», όπως «Εάν η εφαρμογή αυτής της συνθήκης δεν αμφισβητηθεί εντός προθεσμίας», οι παραβιάσεις μπορούν να αμφισβητηθούν.

Όσο για τον κανόνα «μου αρέσει ή όχι…». Ως χώρα «αγαπάμε» και τη Λωζάνη και το σχετικό πρωτόκολλο της Συμφωνίας του Παρισιού, οπότε το υπογράψαμε. Το να λέμε ότι η Τουρκία έχει αρχίσει να αντιπαθεί αυτές τις συνθήκες χωρίς λόγο, σκιάζει τα διεθνή συμφέροντα της Τουρκίας. Η Τουρκία δεν είναι κατά των συμφωνιών της Λωζάνης και του Παρισιού. Αντίθετα, η Τουρκία είναι κατά της παραβίασης αυτών των συμφωνιών.

Και οι δύο συνθήκες δίνουν ορισμένα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα με τρία ξεχωριστά άρθρα. Μακάρι η Τουρκία να είχε ενεργήσει πιο έξυπνα και πιο ανθεκτικά κατά τη σύναψη συνθηκών. Δεν έχουμε ενεργήσει! Είναι κρίμα! Ευτυχώς, και στις δύο συνθήκες, τέθηκε ένας όρος που θα μπορούσε να τερματίσει την ελληνική κυριαρχία στα νησιά.

Τώρα η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αρχίσει να εκπληρώνει αυτήν την απαίτηση. μπορεί να διαλύσει αεροδρόμια, οχυρώσεις, ραντάρ, στρατώνες στα νησιά και να συνεχίσει να θεωρεί τα νησιά δικό του έδαφος. Αλλά μετά από αυτό, η ελληνική κυριαρχία στα νησιά δεν είναι άνευ όρων.

Εάν η Ελλάδα δεν αρχίσει να συμμορφώνεται με τους όρους, εάν συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι οι συνθήκες κατά την υπογραφή των συνθηκών έχουν αλλάξει και ότι δεν είναι πλέον δυνατή η εφαρμογή της διάταξης για τον αφοπλισμό, πρέπει να συγκαλέσει διάσκεψη για την εφαρμογή τις τροποποιημένες διατάξεις των δύο Συνθηκών. Μετά από αυτό, είναι στη βούληση των χωρών που θα συμμετάσχουν σε αυτή τη διάσκεψη.

Η γειτονική και συμμαχική Ελλάδα πρέπει να είχε καταλάβει τι θα προέκυπτε από αυτή τη διάσκεψη, αφού η Τουρκία δήλωσε ότι θα συνέχιζε την ελληνική κυριαρχία στα νησιά υπό τον όρο ότι αφοπλιζόταν.

Η ελληνική κυβέρνηση να μην κουράζει μάταια τον λαό της ή την Τουρκία!