Πέθανε σε ηλικία 96 ετών ο Έλληνας συνθέτης, ακτιβιστής και πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των ελληνικών ΜΜΕ, ο Θεοδωράκης πέθανε στο σπίτι του στην πρωτεύουσα Αθήνα στις 9:30 το πρωί τοπική ώρα.

Ο καλλιτέχνης, που έφερε στον κόσμο τον χορό «Σιρτάκι» με τη μουσική που ερμήνευσε για την ταινία «Ζορμπάς» του 1964, υποβαλλόταν εδώ και καιρό σε θεραπεία για αναπνευστικές διαταραχές.

Ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης, ακτιβιστής και πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο.

Τριήμερο εθνικό πένθος κηρύχθηκε στην Ελλάδα μετά τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη. Το εθνικό πένθος ανακοινώθηκε στον επίσημο λογαριασμό του πρωθυπουργού Μητσοτάκη στο Twitter. Ο Μιτσοτάκης χρησιμοποίησε τις ακόλουθες εκφράσεις στα συναισθηματικά του μηνύματα:

«Ο Μίκης Θεοδωράκης τώρα βαδίζει στην αιωνιότητα. Η φωνή του σίγησε και μαζί του σίγησε όλος ο ελληνισμός. Όπως γράφεται για τον Παλαμά, όλοι έχουμε ξεχάσει ότι είναι θνητός. «Μας αφήνει μια κληρονομιά από τα τραγούδια του, Η πολιτική του δράση, η εθνική του προσφορά.Έχω την τιμή να τον γνωρίζω εδώ και χρόνια.Οι συμβουλές του, ιδιαίτερα όσον αφορά την ενότητα του λαού μας, ήταν πάντα πολύτιμες για την υπέρβαση των διακρίσεων.Η μεγαλύτερη τιμή για την Ελλάδα είναι να στείλει αυτό το μήνυμα Η Ρωμιοσύνη κλαίει σήμερα Και γι’ αυτό κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος με κυβερνητική απόφαση από σήμερα «Χούι Μίκης είναι η ιστορία μας και πρέπει να συνεχίσουμε όπως θέλει.

class = “medyanet-inline-adv”>

ΑΡΧΙΣΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Ο καλλιτέχνης, πατέρας του οποίου είναι ο Γιώργος Θεοδωράκης από την Κρήτη και η Ασπασία Πουλάκη, γεννημένη στο Çeşme-Urla, άρχισε να συνθέτει με έντονο ενδιαφέρον για τη μουσική από την παιδική του ηλικία.

Ο Θεοδωράκης έδωσε την πρώτη του συναυλία σε ηλικία 17 ετών. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε στο κίνημα αντίστασης του ΚΚΕ και στην οργάνωση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) στην Ελλάδα, που βρισκόταν υπό την κατοχή της Ιταλίας και στη συνέχεια της Γερμανίας.

ΕΞΑΓΩΓΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ο Θεοδωράκης, που φυλακίστηκε και βασανίστηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, εξορίστηκε αργότερα από τη χώρα.

Ο Θεοδωράκης, που μετακόμισε στο Παρίσι το 1954 για να συνεχίσει τις μουσικές του σπουδές, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1961.

class = “medyanet-inline-adv”>

Ο Μίκης Θεοδωράκης εξελέγη εδώ πρόεδρος της Οργάνωσης Νεολαίας Λαμπράκη και αμέσως μετά εξελέγη βουλευτής Πειραιά και μπήκε στη βουλή.

Ο καλλιτέχνης, ο οποίος φυλακίστηκε ξανά για τις αντικαθεστωτικές του δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών το 1967, στάλθηκε εξορία το 1970 όταν η ποινή του ανατράπηκε χάρη στη διεθνή εκστρατεία αλληλεγγύης.

Ο Θεοδωράκης επέστρεψε στη χώρα του μετά την κατάρρευση της Χούντας των Συνταγματαρχών το 1974.

ΗΤΑΝ ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΟΥΡΚΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

class = “medyanet-inline-adv”>

Θεοδωράκης, ο οποίος έχει εκλεγεί βουλευτής τέσσερις φορές με το ΚΚΕ και τη Νέα Δημοκρατία. Ίδρυσε τον Σύνδεσμο Τουρκοελληνικής Φιλίας το 1986 με καλλιτέχνες όπως οι Zülfü Livaneli, Aziz Nesin, Yaşar Kemal.

Παράλληλα, ο Θεοδωράκης, που τράβηξε την προσοχή με τις συναυλίες που έδωσε στην Κωνσταντινούπολη, έγραψε και συνέθεσε περίπου 1000 τραγούδια και πολυάριθμα έργα κλασικής μουσικής. Έχει επίσης γράψει τη μουσική για πολλές σύγχρονες τραγωδίες, θεατρικά έργα και ταινίες.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν επισκέφθηκε τον Θεοδωράκη στο σπίτι του το 2010.

class = “medyanet-inline-adv”>

Ο Ερντογάν, ο οποίος είχε τότε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, επισκέφτηκε τον Θεοδωράκη με τη σύζυγό του Εμινέ Ερντογάν και τον Έλληνα Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Παπανδρέου μετά τη συνάντηση του Φόρουμ Τουρκοελληνικών Υποθέσεων στην οποία παρευρέθηκε στην Αθήνα.

Γνωστός για τις κοινές συναυλίες που έδωσε με τον Zülfü Livaneli, ο Θεοδωράκης παρουσίασε επίσης ένα CD με τα κοινά του έργα και τα δικά του έργα στον Πρόεδρο Ερντογάν.

Ο διάσημος καλλιτέχνης, συγγραφέας και μουσικός μας Zülfü Livaneli είπε στους αναγνώστες της Hürriyet πόσο λυπήθηκε για τον χαμό του στενού του φίλου Μίκη Θεοδωράκη, τη φιλία του μαζί του και την καλλιτεχνική προσωπικότητα του Τεοδωράκη:

class = “medyanet-inline-adv”>

“Τι συνέβη από τότε που ήρθε σε μια συναυλία στην Αθήνα το 1983 και μπήκε στο καμαρίνι μου με το μεγάλο του σώμα. Η πρώτη άφιξη του άλμπουμ στην Κωνσταντινούπολη το 1986 για την τελετή του δίσκου. χρυσό από το άλμπουμ “Collect the Sun for Me” ήταν στο Sarıyer εκείνο το βράδυ.Όσο πίναμε ψάρι και ρακή στο εστιατόριο Urcan, αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τον Σύνδεσμο Φιλίας Τουρκίας-Ελλάδας, εκατοντάδες συναυλίες, μια αξέχαστη βραδιά στην Έφεσο με τον Χακιδάκη, τον Θεοδωράκη και τριάντα χιλιάδες θεατές, ταξίδια, διακοπές, ασθένειες … Όλα περνούν από το μυαλό μου ένα προς ένα.

Όπως είπε ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Boğaziçi, Kadri Özçaldıran, στην ομιλία του στην τελετή τιμής διδακτορικού που του αφιερώθηκε το 2009, «Οι Ιταλοί που κατέλαβαν τη χώρα του κατά τη διάρκεια του γυμνασίου και του πανεπιστημίου του, μετά με τους Ναζί και μετά με τους Βρετανούς , με τα αδέρφια του στον Εμφύλιο, Μετά, στα σαράντα του, πολέμησε τη Χούντα των Συνταγματαρχών και αργότερα, που δεν δίστασε να πάρει θέση όποτε νόμιζε ότι υπήρχε καταπίεση ή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με λίγα λόγια, πολέμησε όλη του τη ζωή ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση και τον ίδιο τον πόλεμο… Όσοι έμειναν, στάλθηκαν στην εξορία, έχασαν τους φίλους τους στα τραπέζια των βασανιστηρίων, μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα… «Ένας «ήρωας της δημοκρατίας και της ελευθερίας ” στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων με τις συναυλίες του, τις δηλώσεις του και τη θέση του, Β’. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Ελληνικό Εμφύλιο και η χούντα των συνταγματαρχών, της οποίας τα τραγούδια έγιναν οι ύμνοι της αντίστασης… ” Για να απαλλαγούμε από την εξορία, ονόματα όπως οι D. Shostakovich, A. Miller, L. Bernstein δημιούργησαν μια διεθνή επιτροπή αλληλεγγύης … με λίγα λόγια, έχασα έναν από τους μεγαλύτερους φίλους μου στη ζωή και στην τέχνη, τον Μίκη Θεοδωράκη, που αντιπροσωπεύει την πιο αγνή κατάσταση του ανθρώπινου μυαλού, φιλτραρισμένη από τον πόνο, από τους πολέμους, την εξορία, την αγάπη και την προδοσία. Ο πόνος είναι τόσο βαθύς».

Ο συγγραφέας της εφημερίδας Hurriyet Yorgo Kırbaki μοιράστηκε επίσης την άποψή του για τον θάνατο του κορυφαίου καλλιτέχνη. Ο Kırbaki περιέγραψε τον Μίκη Θεοδωράκη με τα εξής λόγια:

«Επιτρέψτε μου να σας πω εκ των προτέρων: δεν είμαι θαυμαστής του Μίκη Θεοδωράκη. Ένας από τους λόγους είναι ότι ζούσα στην Κωνσταντινούπολη, όχι στην Αθήνα, όταν ο Θεοδωράκης ήταν Θεοδωράκης. Δεν πρόλαβα δηλαδή τους Θεοδωράκηδες. άνεμος που φυσούσε την περίοδο 1960-1975.

Δεν ήξερα κανένα έργο του εκτός από τη μουσική συρτάκι από την ταινία «Ζορμπάς». Τη μουσική του τη γνώρισα αφού έφτασα και εγκαταστάθηκα στην Αθήνα. Έχω συμπάθειες και αντιπάθειες. Για να είμαι ειλικρινής, πήγα στις συναυλίες του για να ακούσω διάσημους καλλιτέχνες όπως ο Χάρης Αλεξίου, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Γιάννης Πάριος.

Όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα ως δημοσιογράφος, με ενδιέφερε περισσότερο η πολιτική του προσωπικότητα παρά η μουσική του. Ήταν γεμάτο αντιφάσεις. Μπορεί ένας πολιτικός να εκλεγεί βουλευτής τόσο του ΚΚΕ όσο και ενός κεντροδεξιού κόμματος; Τι δίαιτα είναι, είπα στον εαυτό μου.

Με τον καιρό άρχισα να ακούω τα έργα του όλο και περισσότερο. Ρωτάς γιατί; Γιατί ανακάλυψα μια ολόκληρη ιστορία πίσω από σχεδόν κάθε σύνθεση. Εξορίστηκε, βασανίστηκε, μετά εξορίστηκε ξανά. Γράψιμο σημειώσεων σε τέτοια περιβάλλοντα.

Με τον καιρό άρχισα να καταλαβαίνω τις αντιφάσεις της πολιτικής. Είτε συμφωνείτε είτε όχι, ο Μίκης είχε πρωτοπόρες ιδέες, ιδανικά ειρήνης, φιλίας και δημοκρατίας. Ήταν πάντα περισσότερο καλλιτέχνης παρά πολιτικός. Και ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει ποτέ να είναι ίδιος στα 77 με στα 7.

Για τον ρόλο του στις τουρκοελληνικές σχέσεις είπα «καλή τύχη», είπα και «τουλάχιστον δεν το κάνεις».

Με λίγα λόγια, ο Θεοδωράκης ήταν μοναδικός με τον τρόπο του. Ήταν γενναίος, θαρραλέος… Ακόμα κι όταν η αντίδραση ήταν συντριπτική, κράτησε τον λόγο του. Πάντα κωπηλατούσε κόντρα στην παλίρροια.

Ήταν ένα από τα σημεία συμβιβασμού μεταξύ του ελληνικού λαού.

Όταν δεξιοί και αριστεροί μάλωναν για εκείνη, η τελευταία λέξη ήταν πάντα «Α, είναι ο Μίκης». Η δουλειά ήταν γλυκιά.

Τελευταία φράση. Το διάβασα στα ελληνικά ΜΜΕ, επιτρέψτε μου να παραθέσω: «Η ορχήστρα των αγγέλων έχει τώρα έναν σπουδαίο μαέστρο».