Στις 9 Δεκεμβρίου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γιορτάζουν τη σύλληψη της Αγίας Άννας – μητέρας της Παναγίας, γόνος της οικογένειας των Ααρώνων. Όπως υποδεικνύεται στη ζωή των αγίων νονών Ιωακείμ και Άννας, δεν απέκτησαν παιδιά για πολλά χρόνια, παρά τη δίκαιη και σεμνή ζωή τους, και όπως είναι γνωστό, σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς αυτό θεωρούνταν τιμωρία από πάνω και σημάδι συσσωρευμένης αμαρτίες. . Η Άννα και ο Ιωακείμ προσεύχονταν συνεχώς στον Θεό να τους δώσει ένα παιδί. Μια μέρα ένας Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στην Άννα και την ενημέρωσε ότι θα γεννούσε μια κόρη, τη Μαρία, για τη σωτηρία του κόσμου. Ακούγοντας αυτά τα λόγια, έδωσε υπόσχεση ότι θα αφιερώσει το κορίτσι στον Θεό. Αυτό το έκανε, μαζί με τον σύζυγό της, φέρνοντας την 3χρονη κόρη τους στον ναό.

Η εθνική εορτή την ίδια ημερομηνία ονομάζεται Αγία Άννα Ζήμνα, καθώς και η σύλληψη του Ανίνο, η σύλληψη του Ανίνο, η σύλληψη του Τζανίνο, η Άνιντεν, η Πρωτοχρονιά. Και ο άγιος θεωρείται προστάτιδα των εγκύων, της μητρότητας και των παιδιών, του γάμου και της οικογένειας, προστάτιδα των παρθένων, των χηρών και των εγκύων.

Σύμφωνα με την πεποίθηση, οι πόνοι του τοκετού της μητέρας της Παναγίας ξεκινούν σήμερα. Επομένως, οι νέες και οι έγκυες γυναίκες δεν χρειάζεται να εργαστούν για να γεννήσουν πιο εύκολα. Στο παραδοσιακό μας ημερολόγιο, η γιορτή συνδέεται επίσης με την αύξηση της ημέρας, επειδή με το παλιό στυλ γιορταζόταν τη συντομότερη ημέρα του χρόνου (22 Δεκεμβρίου), μετά την οποία η ημέρα άρχισε να αυξάνεται ” ενός κόκκου κεχρί. “. Σε ορισμένα χωριά της βορειοδυτικής Βουλγαρίας, πίστευαν ότι η 9η Δεκεμβρίου σήμανε το τέλος της γιορτής του λύκου – μια επικίνδυνη εποχή γεμάτη απαγορεύσεις. Στο Tarnovsko, οι μητέρες δεν δούλευαν για να μην αρρωστήσουν τα παιδιά τους. Η ίδια γιορτή γιορτάστηκε και στο Strandzhansko, αλλά στις 22 Δεκεμβρίου. Την έλεγαν Αγία Άννα ή Σασιάνα. Το έθιμο είναι ιδιαίτερα πλούσιο στη δυτική Βουλγαρία και σε ορισμένες περιοχές της νότιας Βουλγαρίας. Νεαρά κορίτσια μαντεύουν αν θα παντρευτούν τον επόμενο χρόνο «σπέρνοντας» τελετουργικά κόκκους σιταριού σε μια νέα κατσαρόλα με νερό. Επίσης αλέθουν κλαδιά μήλου ή κερασιού. Αν κοντά στο Σουρβάκι το σιτάρι φυτρώσει και τα κλαδιά ξεφυλλίσουν, είναι καλός οιωνός και το κορίτσι σε λίγο θα κατασταλάξει.

Ο λαός μας πίστευε ότι στην Αγία Άννα Ζήμνα, οι μάγοι μπορούσαν να κατεβάσουν το φεγγάρι από τον ουρανό και να το αρμέγουν για να αυξήσουν το γάλα των βοοειδών τους ή δια μαγείας για να κλέψουν την ικανότητα των κότας να γεννούν αυγά. Γι’ αυτό εγκλωβίζουν τα πουλερικά και προστατεύουν τις αγελάδες επικαλύπτοντας τους μαστούς τους με σκόρδο. Σε αυτές τις παγανιστικές τελετουργικές δράσεις υπάρχει επίσης χώρος για τους άνδρες – δεν πρέπει να εγκαταλείψουν το χωριό, γιατί κινδυνεύουν να μαγευτούν από σαμοβάρια. Σε πολλά μέρη πυρπολήθηκαν σωροί κοπριάς για να διώξουν το κακό. Οι γυναίκες έδιναν σιτάρι και βραστό καλαμπόκι για υγεία.

Το παραδοσιακό γεύμα αυτή την ημέρα είναι άπαχο, καθώς η γιορτή πέφτει την περίοδο της νηστείας των Χριστουγέννων. Όποιος έλεγε Άννα, Άνκα κ.λπ. φιλοξενεί επίσης την ονομαστική τους εορτή.

Σας προσφέρουμε τώρα το τραγούδι “Anche le”: “Anche le, λευκό κορίτσι, ανοιξιάτικο χιονιού… Σήκω, Anche, άνοιξε. Δύο λόγια γλυκά να πεις, δύο λόγια γλυκά και τρυφερά. Έλα, Anche, να συμφωνήσουμε ότι μοιάζουμε ο ένας στον άλλον σαν δύο primroses…» τραγουδάει ο Kaicho Kamenov – ένας από τους πιο γνωστούς λαϊκούς καλλιτέχνες του πρόσφατου παρελθόντος.

Στην έκδοση εργάστηκε η Ekaterina Nikolova