Οι αστρονόμοι πρότειναν τη θέση σύμφωνα με την οποία ο μίνι δορυφόρος Hippocamp του Ποσειδώνα, που ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble το 2013, είχε χωριστεί από τον Πρωτέα, ένα από τα φεγγάρια του πλανήτη.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στον ιστότοπο της Αμερικανικής Αεροναυπηγικής και Διαστημικής Υπηρεσίας NASA, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, το Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA και το Ινστιτούτο SETI, ανακάλυψαν στη μελέτη τους ότι ο Ιππόκαμπος, ένας μετεωρίτης από τη ζώνη Κάιπερ, ήταν που βρέθηκε στον Πρωτέα, το μεγάλο φεγγάρι του Ποσειδώνα, προβάλλει τη θέση σύμφωνα με την οποία σχηματίστηκε με την αποκόλλησή του από τον δορυφόρο μετά τη σύγκρουσή του με τον .

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι ο μίνι δορυφόρος διαμέτρου 34 χιλιομέτρων βρίσκεται εκεί που βρισκόταν προηγουμένως ο Πρωτέας, στην εξώτατη τροχιά του Ποσειδώνα, και επεσήμαναν ότι το γεγονός ότι ο Πρωτέας δεν κατέστρεψε ένα ουράνιο σώμα στο ένα χιλιοστό του μεγέθους του καθαρίζοντας την τροχιά του με τη βαρύτητα. θέτει ένα ερωτηματικό.

Επισημαίνοντας ότι το Voyager 2 φωτογράφισε έναν μεγάλο κρατήρα μετεωρίτη στον Πρωτέα το 1989, οι ερευνητές είπαν ότι ο Ιππόκαμπος πιθανότατα σχηματίστηκε από την απομάκρυνση από την πρόσκρουση που δημιούργησε τον εν λόγω κρατήρα.

Ο Jack Lissauer του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA, επισημαίνοντας ότι τα φεγγάρια των πλανητών στην εξωτερική άκρη του ηλιακού συστήματος εκτίθενται συχνά σε κρούσεις μετεωριτών, είπε: «Αυτά τα δύο φεγγάρια (Πρωτέας και Ιππόκαμπος) είναι ένα δραματικό παράδειγμα για το πώς οι δορυφόροι μπορούν μερικές φορές να σχηματίζονται με το να χωρίζονται μεταξύ τους από μετεωρίτες. είπε.

Ο ιππόκαμπος είναι γνωστό ως το όνομα του πλάσματος με μισό άλογο, μισό ψάρι στην ελληνική μυθολογία. Η λατινική ονομασία του ιππόκαμπου, «Ιππόκαμπος», προέρχεται επίσης από αυτό το πλάσμα.

Σύμφωνα με τους κανόνες της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, τα φεγγάρια του Ποσειδώνα μπορούν να ονομαστούν μόνο από θαλάσσια πλάσματα από την ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Nature».