Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ 6 ΜΗΝΕΣ
Σχολή Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Άγκυρας Prof. Δρ. Aynur All Ayhan:

«Ο αναπτυσσόμενος κόσμος κατανοεί επίσης τις τεχνολογικές εξελίξεις. Με την ανάπτυξη και τη διάδοση της τεχνολογίας, τα τηλέφωνα, τα tablet, οι υπολογιστές και οι οθόνες τηλεόρασης, που έχουν γίνει τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε περισσότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας, χρησιμοποιούνται τόσο από ενήλικες όσο και από παιδιά. Πρόσφατες μελέτες στη χώρα μας δείχνουν ότι η ηλικία χρήσης της οθόνης έχει καθοριστεί στους 6 μήνες. Η χρήση οθονών όπως τηλέφωνα, tablet, υπολογιστές και τηλεοράσεις από μικρή ηλικία επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξή τους. Ο εθισμός στην οθόνη είναι ένα τέτοιο αρνητικό αποτέλεσμα. Η σύνδεση με την οθόνη έχει αρνητικές επιπτώσεις στη σωματική, κινητική, κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά με εθισμό στην οθόνη που ήταν χωρίς επίβλεψη κατά τη χρήση οθονών είχαν καθυστερήσεις στη γνωστική τους ανάπτυξη σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους. Ο εθισμός στην οθόνη έχει επίσης βρεθεί ότι αυξάνει τα συμπτώματα της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και της υπερκινητικότητας. Σε μια πρόσφατη μελέτη που εξέτασε την επίδραση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων με οικογένειες στη χρήση των οθονών από τα παιδιά από αυτή την άποψη, προσδιορίστηκε μια αύξηση στο εύρος προσοχής των παιδιών λόγω της μείωσης του χρόνου που περνούν μπροστά από μια οθόνη. Αν και συνιστάται τα παιδιά ηλικίας μεταξύ δύο και πέντε ετών να περνούν μια ώρα την ημέρα και να περνούν ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους χρησιμοποιώντας οθόνες, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας εκτίθενται στην οθόνη 5 φορές περισσότερο από τον συνιστώμενο χρόνο. Ο εθισμός στην οθόνη προκαλεί επίσης προβλήματα ύπνου, όπως μικρότερο ύπνο, διακοπή ύπνου και διαταραχές ύπνου στα παιδιά.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ
Αντιπρόεδρος της Πράσινης Ημισελήνου, Δρ. Mehmet Dinc:

«Όλα έχουν αλλάξει με την εισαγωγή των ψηφιακών τεχνολογιών στη ζωή μας. Η ταχεία διάδοση αυτών των τεχνολογιών και η εκδήλωσή τους σε όλους τους τομείς έχει αλλάξει τον τρόπο που διαβάζουμε τη ζωή. Δημιουργήθηκαν δύο ομάδες. Το πρώτο σημαίνει «ψηφιακούς μετανάστες», εκείνους που βιώνουν τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Το άλλο είναι οι ψηφιακοί ιθαγενείς. Με άλλα λόγια, αυτοί που έχουν δει την ψηφιακή ζωή από τη γέννησή τους. Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς μια άλλη ζωή για τους ψηφιακούς ιθαγενείς. Βλέπουν οθόνες από τη γέννησή τους. Είναι λοιπόν μέρος της ζωής τους. Οι οθόνες κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Δεν μπορούμε να το βγάλουμε από τη ζωή μας. Ωστόσο, εάν υπάρχει μια κατάσταση αντίθετη με τη φυσική ανάπτυξη και οι άνθρωποι υποφέρουν από αυτήν, εάν υπάρχει μη αναστρέψιμη βλάβη στα παιδιά, πρέπει να σταματήσουμε και να σκεφτούμε. . Αυτή η κατάσταση επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πλέον βρίσκονται σε εξέλιξη οι προετοιμασίες για την επιστροφή στην κανονικότητα. Πρέπει να αποφύγουμε να συνεχίσουμε τις συμπεριφορές και τις συνήθειες αυτής της περιόδου. Οι μητέρες και οι πατέρες πρέπει να κάνουν νέες ρυθμίσεις για τα παιδιά τους. Η απαγόρευση δεν είναι δίκαιη. Είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε τα παιδιά ως προς το περιεχόμενο και τον χρόνο. Εάν τα παιδιά συναντήσουν μη ελκυστικό περιεχόμενο όταν επιστρέψουν στην πραγματική ζωή, αναπόφευκτα θα δραπετεύσουν στον εικονικό κόσμο. Είναι σημαντικό να διαφημίζεστε στην πραγματική ζωή και να το κάνετε ελκυστικό. Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο. Τα παιδιά μας πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας. Ο καθένας πρέπει να κάνει το κομμάτι του. Η φράση «Πρέπει να βρεις χωριό για να μεγαλώσεις ένα παιδί» είναι πολύ σημαντική για μένα. Εκτός από τους γονείς, όλη η κοινωνία πρέπει να δράσει μαζί για την ανάπτυξη των παιδιών.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ!
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Eskişehir Osmangazi Τμήμα Ψυχιατρικής και Παθήσεων Παιδιού και Εφήβου Μέλος ΔΕΠ Αναπλ. Ο Δρ Tülin Fidan εφιστά την προσοχή στη σημασία των ακόλουθων σημείων για την αξιολόγηση της χρήσης των στηρίξεων οθόνης ως πρόβλημα:
“α. Είναι δύσκολο για το παιδί μου να σταματήσει να χρησιμοποιεί μέσα στην οθόνη.
2. Το περιβάλλον της οθόνης είναι το μόνο που παρακινεί το παιδί μου.
3. Το μόνο πράγμα που σκέφτεται το παιδί μου είναι το περιβάλλον της οθόνης.
4. Το παιδί μου θυμώνει όταν δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το περιβάλλον της οθόνης.
5. Ο χρόνος που θέλει το παιδί μου να χρησιμοποιήσει το περιβάλλον της οθόνης αυξάνεται.
6. Όταν το παιδί μου έχει μια κακή μέρα, το περιβάλλον της οθόνης φαίνεται να είναι το μόνο πράγμα που το βοηθά να αισθάνεται καλύτερα.
7. Η χρήση πολυμέσων στην οθόνη από το παιδί μου παρεμβαίνει στις οικογενειακές δραστηριότητες.
8. Η χρήση οθονών πολυμέσων από το παιδί μου προκαλεί οικογενειακά προβλήματα.
9. Το παιδί μου μπαίνει κρυφά στο περιβάλλον της οθόνης.
Δρ. Εάν η απάντηση στις περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις είναι «ναι», ο Fidan απαριθμεί τι πρέπει να κάνετε ως εξής: «Ξανασκεφτείτε τους κανόνες χρήσης της οθόνης με το παιδί σας. Και πάλι, ορίστε σαφείς προθεσμίες, σαφείς συγκεκριμένους κανόνες και εφαρμόστε τους με συνέπεια. Λάβετε προφυλάξεις σχετικά με την ασφαλή χρήση της οθόνης κατάλληλης για την ηλικία του παιδιού. Για να προστατέψετε το παιδί σας από τους κινδύνους του Διαδικτύου, αναπτύξτε μια θετική και επικοινωνιακή σχέση μαζί του ώστε να σας ενημερώσει αν κάτι πάει στραβά. Βοηθήστε το παιδί σας να δημιουργήσει δραστηριότητες εκτός οθόνης. (όπως δραστηριότητες, παιχνίδια, συνομιλίες, κοινωνικές δραστηριότητες, αθλήματα με την οικογένεια) Καθορίστε σαφείς κυρώσεις όπως η μείωση του χρόνου οθόνης όταν δεν τηρούνται ο χρόνος και οι κανόνες.

class = “medyanet-inline-adv”>

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΟΙΒΗ, ΟΧΙ ΟΘΟΝΗ
Derya Şahin, δασκάλα προσχολικής ηλικίας, ιδρυτής του γηροκομείου Karatarakli Day:

«Καταρχάς, μετά την πανδημία, ο αριθμός των παιδιών μας που είναι εθισμένα στην οθόνη έχει αυξηθεί πολύ. Παρατηρείται ακόμη και σε παιδιά 24 μηνών, όχι 36-48 μηνών. Οι γονείς γνωρίζουν επίσης το πρόβλημα. Για το λόγο αυτό θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Σε παιδιά με εθισμό στην οθόνη, εντοπίζουμε αρνητικότητες όπως ο μονολεκτικός λόγος, το να μην θέλουν να κάνουν προτάσεις, να μην κάνουν οπτική επαφή, να μην επικοινωνούν και να επαναλαμβάνουν συνεχώς αυτό που θέλουν. Η οθόνη αντιδρά στο παιδί τόσο γρήγορα που? Το παιδί νιώθει ότι μπορεί να ελέγξει τα πάντα με το δάχτυλό του. Δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ του εικονικού και του πραγματικού κόσμου. Καθώς το παιδί παίζει μόνο του μπροστά στην οθόνη, δεν ακολουθεί τις οδηγίες όταν παίζει σε ομάδες και γίνεται ευερέθιστο όταν το παιχνίδι διαταράσσεται. Τους παρέχουμε το πραγματικό περιβάλλον. Δεν τους αρέσει να αλλάζουν μέρη. Καταστάσεις όπως η δυσκολία μετακίνησης από τον κήπο στην τάξη, η δυσκολία στην είσοδο στην τάξη από τον κήπο ή η αλλαγή του παιχνιδιού μπορεί επίσης να είναι οι λόγοι για αυτόν τον εθισμό. Εάν υπάρχουν καταστάσεις όπως γρήγορες κινήσεις των ματιών, κινήσεις χεριού-βραχίονα, θαμπά μάτια, έλλειψη έκφρασης, σας παραπέμπουμε σε ειδικό.