«Ζήτησαν να διασωθούν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της καταιγίδας. Η ομάδα έρευνας και διάσωσης υποσχέθηκε ότι θα διασωθεί και τους έδωσε φαγητό και νερό. Τους ζητήθηκε να περιμένουν για ώρες στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Και περίμεναν γιατί δεν είχαν νερό. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή αφού η καταιγίδα συνεχιζόταν».

Υποστηρίζεται ότι ενώ οι μετανάστες νόμιζαν ότι διασώθηκαν, δύο σκάφη της ακτοφυλακής πλησίασαν τα σκάφη έρευνας και διάσωσης και στη συνέχεια άρχισαν οι ξυλοδαρμοί και η κακομεταχείριση.

Σύμφωνα με τον Bouchetel, «οι μετανάστες περίμεναν όπως τους ζητήθηκε, αλλά αντί να διασωθούν, δέχθηκαν επίθεση από άνδρες με στολή, ένοπλους και μασκοφόρους».

«Υπάρχουν και εικόνες, γιατί κάποιος κατάφερε να τις πάρει και να τις στείλει σε μη κυβερνητικές οργανώσεις. Πολλοί ξυλοκοπήθηκαν και άλλοι υπέστησαν σοβαρό τραύμα», εξηγεί η δικηγόρος του Νομικού Κέντρου Λέσβου.

Υποστηρίζεται ότι όταν έφτασαν τα σκάφη του λιμενικού, οι μετανάστες χωρίστηκαν βίαια σε δύο ομάδες και οδηγήθηκαν σε διαφορετικά σκάφη.

Ένας Σύρος μετανάστης που μίλησε στην εφημερίδα Guardian είπε: «Ήταν σαν να παρακολουθούσα μια ταινία, οι άνδρες στα ταχύπλοα μπήκαν στη βάρκα ουρλιάζοντας. Όλοι είχαν όπλα, μαχαίρια, ήταν ντυμένοι στα μαύρα και ήταν καλυμμένοι. »

“Άρχισαν να χτυπούν ανθρώπους με ξύλα. Με χτύπησαν στο πρόσωπο και μου έσπασαν τα γυαλιά. Καταλαβαίνω ότι δεν μας ήθελαν, αλλά θα μπορούσαν να μας είχαν στείλει στην Τουρκία χωρίς να καταφύγουν στη βία. Όταν έκοψαν το σκοινί από τις σχεδίες μας , όλοι πιστεύαμε ότι θα πεθάνουμε.

Στη συνέχεια, οι μετανάστες τοποθετήθηκαν σε μικρές σωσίβιες σχεδίες, τραβήχτηκαν στα τουρκικά χωρικά ύδατα και αφέθηκαν στη θάλασσα χωρίς φαγητό, νερό, σωσίβια ή οποιοδήποτε τρόπο να ζητήσουν βοήθεια. Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι μετανάστες σύρονταν για περισσότερες από 24 ώρες μέχρι να διασωθούν από την τουρκική ακτοφυλακή.

“Αυτά είναι τα σκάφη που επιχειρούν αυτή τη στιγμή στο Αιγαίο. Συγκρίναμε τους αριθμούς αυτών των σκαφών με όσα είπαν οι μετανάστες στις μαρτυρίες τους. Το ίδιο ισχύει και για τα σκάφη έρευνας και διάσωσης. Στην Ελλάδα, αυτά τα “Τα σκάφη είναι έντονο πορτοκαλί Επομένως, οι αυτόπτες μάρτυρες μπόρεσαν να τους αναγνωρίσουν εύκολα», εξηγεί ο Bouchetel.

Ο δικηγόρος Bouchetel ισχυρίζεται ότι «τα χρήματα, τα τηλέφωνα και τα διαβατήρια των μεταναστών κατασχέθηκαν επίσης» και συνεχίζει:

“Δεν πρόκειται για κατάσχεση, αλλά για κλοπή. Γιατί δεν υπάρχει τρόπος να το πάρει πίσω. Υπήρχαν δύο διαφορετικές ομάδες σε δύο ξεχωριστά σκάφη της ακτοφυλακής. Στο ένα, κυρίως άνδρες, στο άλλο, οικογένειες. Οι άνδρες υποβλήθηκαν σε η χειρότερη μεταχείριση: τα έγγραφα ταυτότητάς τους, τα διαβατήριά τους, τα χρήματά τους: “Τους κατασχέθηκαν τα πάντα. Υπήρχαν και άνδρες στη δεύτερη ομάδα, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς ήταν οικογένειες, και κατασχέθηκαν μόνο τα κινητά τηλέφωνα και οι τσάντες τους.”

Κατά γενικό κανόνα, για να παραπεμφθεί μια υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πρέπει να εξαντληθούν τα εσωτερικά ένδικα μέσα. Υπάρχουν, ωστόσο, δύο εμπόδια σε αυτό. Οι μαζικές απελάσεις είναι αντίθετες με το διεθνές δίκαιο, αλλά είναι νόμιμες σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο. Επομένως, στο ελληνικό σύστημα τα βασανιστήρια και οι τραυματισμοί πρέπει να αποδεικνύονται για να κινηθεί ποινική δίωξη. Επιπλέον, σύμφωνα με τον Bouchetel, είναι σχεδόν αδύνατο για τους μετανάστες να έχουν πρόσβαση στο ελληνικό δικαστικό σύστημα.

“Ως οργάνωση, μπορούμε να υποβάλουμε μήνυση μόνο για λογαριασμό των ανθρώπων που εκπροσωπούμε, και αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην Τουρκία. Υπάρχουν πολλά εμπόδια για την υποβολή ποινικής μήνυσης στην Ελλάδα. Για να υποβάλουν ποινική μήνυση, αυτά τα άτομα πρέπει είτε «Πρέπει να είναι φυσικά παρόντες στην Ελλάδα ή σε ελληνική πρεσβεία.» «Πρέπει να βρίσκονται σε κράτος μέλος της ΕΕ που τους επιτρέπει την πρόσβαση. Πρέπει να εκπροσωπούνται από Έλληνα δικηγόρο, είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία».

Η Marion Bouchetel εξηγεί γιατί επέλεξαν τη συγκεκριμένη υπόθεση και την έφεραν στο ΕΔΑΔ με τα εξής λόγια.

“Χρησιμοποιήθηκε πολύς κόσμος και πολύς εξοπλισμός. Υπολογίσαμε ότι χρησιμοποιήθηκαν 17 διαφορετικά σκάφη. Ήταν μια επιχείρηση που απαιτούσε πολλή επιμελητεία και πολύ συντονισμό. Κρατούσαν τον κόσμο να περιμένει στη θάλασσα με την ελπίδα ότι θα Στη συνέχεια, όταν δεν το περίμεναν, ακριβώς τη στιγμή που νόμιζαν ότι θα λάβουν βοήθεια, τους επιτέθηκαν βίαια και τους απώθησαν.

«Αυτά τα είδη περιστατικών έχουν αυξηθεί τον τελευταίο χρόνο, αλλά το επίπεδο της βίας, του συντονισμού και του εξοπλισμού που χρησιμοποιείται εδώ είναι εντυπωσιακό. Η εμπλοκή και ορισμένων σωστικών συνεργείων. Αυτοί που υποτίθεται ότι θα έσωζαν ανθρώπους ενεπλάκησαν στην παράνομη απώθησή τους. … Είναι ένα σκάνδαλο με όλη τη σημασία της λέξης».

Ο Bouchetel κατηγορεί επίσης τον οργανισμό ασφάλειας των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Frontex, και λέει: «Είναι αδύνατο να μην γνωρίζουν τι συμβαίνει και τις παραβιάσεις». Αυτά τα πράγματα καταδικάστηκαν πέρυσι και ταυτόχρονα τα έγγραφά τους «Γι’ αυτό λέμε «υποστηρίζουν» γιατί δεν κάνουν απολύτως τίποτα», λέει.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν απάντησε στα αιτήματά μας για σχολιασμό επί του θέματος. Ωστόσο, η Αθήνα είχε πάντα αρνηθεί τις αναφορές για επαναπροώθηση προσφύγων.

Ο Bouchetel λέει: «Δημοσιεύουμε αναφορές για αυτό το θέμα εδώ και ένα χρόνο. Έχουμε παρουσιάσει επίσης στοιχεία στις δύο διαφορετικές εκθέσεις που δημοσιεύσαμε. Προσπαθήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε. Η μόνη απάντηση που λάβαμε ήταν η πλήρης άρνηση. Όλες οι δηλώσεις του Υπουργείου Μετανάστευσης και του Πρωθυπουργού περιλαμβάνουν πλήρη άρνηση. Αρνήθηκαν μάλιστα ότι συνέβη. »

Ο Bouchetel ισχυρίζεται επίσης ότι η ελληνική κυβέρνηση κατηγορεί ομάδες που παρακολουθούν καταγγελίες για παραβιάσεις δικαιωμάτων ότι «υποστηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δίκτυα εμπορίας ανθρώπων και την τουρκική κυβέρνηση» και προσθέτει: «Αυτές είναι, φυσικά, ψευδείς κατηγορίες. Προσπαθούν να αποτρέψουν τους ανθρώπους ακόμη και να μην αναφέρουν παραβιάσεις. (…) Άρα δεν υπάρχει απάντηση, η μόνη απάντηση είναι η άρνηση».