ΤΟΙΧΟΣ – Ο Έλληνας καλλιτέχνης Παύλος Φύσσας γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979, πέντε χρόνια μετά τη μετάβαση της γειτονικής χώρας σε δημοκρατικό καθεστώς. Ο Φύσσας, που μυήθηκε στη μουσική σε πολύ νεαρή ηλικία, έκανε όνομα στον κόσμο της ραπ μουσικής με το σκηνικό του όνομα «Ο δολοφόνος του παρελθόντος» στη χώρα του τη δεκαετία του 2000. Ο Φύσσας έχει συμμετάσχει σε πολλά πολλά μουσικά έργα και τα έργα του γνώρισαν τους θαυμαστές του στον κόσμο του Διαδικτύου.

Εκτός από την καλλιτεχνική του ζωή, ο Φύσσας έκανε όνομα στην Ελλάδα με τον αντιφασιστικό ακτιβισμό του. Προερχόμενος από εργατική οικογένεια, ο Φύσσας ήταν μέλος του Σωματείου Μεταλλουργών Πειραιά (ΣΜΠ) μαζί με τον πατέρα του. Είχε επίσης στενές σχέσεις με το Κίνημα της Ανταρκτικής στο δρόμο της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Η σύντομη ζωή του Φύσσα, που αφιερώνει τα τραγούδια του στη λαϊκή αλληλεγγύη, τον εργατικό αγώνα και τον αντιφασισμό, έληξε με το μαχαίρι ενός νεοναζί επιθετικού ταυτότητας το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 2013. Ο Φύσσας που παρακολουθούσε ευρωπαϊκό αγώνα της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ολυμπιακού, την οποία υποστήριζε με πάθος από μικρός, με τους φίλους του σε καφετέρια στον Πειραιά, δέχτηκε πρώτα φραστική παρενόχληση από ακροδεξιούς στην ίδια αίθουσα.

Μετά τη λεκτική κατάχρηση, μετά από συστηματική επίθεση από την ακροδεξιά, ο καλλιτέχνης πέθανε από τραύματα που προκλήθηκαν από το μαχαίρι που σφηνώθηκε στο σώμα του. Ο Γιώργος Ρουπακιάς, ο «πρωταγωνιστής» της δολοφονίας του Φύσσα, τον οποίο παρακολουθούσε στενά η εφημερίδα Wall από το 2013, ήταν μέλος της ακροδεξιάς, νεοναζιστικής και αντιξένης (μεταναστών και προσφύγων) οργάνωσης Χρυσή Αυγή, η οποία εισήλθε στην Βουλή των Ελλήνων το 2012. Όταν ο Ρουπακιάς οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα για την πρώτη διαδικασία μετά τη δολοφονία, φαινόταν τόσο σίγουρος για τη δύναμη του κινήματος κατά των ξένων στην Ελλάδα που είπε στους αστυνομικούς στο περιπολικό: «Κι εγώ είμαι ένας από εσάς. “.

Την περίοδο που ο Φύσσας μαχαιρώθηκε από έναν φασίστα, η Ελλάδα αντιμετώπισε μια κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα παρόμοια με την τουρκική συγκυρία του 2022. Όπως συμβαίνει και στη χώρα μας σήμερα, η Ελλάδα αντιμετώπισε ιστορική οικονομική καταστροφή το 2013. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 2000, η ​​Ελλάδα, που πάλευε να ανακάμψει οικονομικά, προσέγγισε την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Παγκόσμια Τράπεζα και αναζητούσε χρέος.

Τα κόμματα του συστήματος που κυριάρχησαν στην Ελλάδα την περίοδο 2009-2012 ανταποκρίθηκαν άμεσα σε όλα τα αιτήματα των πιστωτών προκειμένου να ανακτηθεί το ζωτικής σημασίας χρέος το συντομότερο δυνατό. Όταν οι οδηγίες από ξένους και ντόπιους ιδιοκτήτες κεφαλαίων σε συνδυασμό με την ολοένα και βαθύτερη οικονομική ύφεση, τα εργασιακά δικαιώματα χτυπήθηκαν με πρωτοφανή τρόπο σε σύντομο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα. Την ίδια περίοδο, καθώς πολλές επιχειρήσεις χρεοκόπησαν, εκατομμύρια πολίτες έχασαν τη δουλειά τους και η ποιότητα ζωής τους βυθίστηκε σε κατάθλιψη και αυτοκτονίες. Σχεδόν μισό εκατομμύριο νέοι πολίτες έχουν αρχίσει να αναζητούν το μέλλον τους στο εξωτερικό.

Την περίοδο που η οικονομική κρίση έσπερνε τον όλεθρο στην Ελλάδα, μια άλλη αξιοσημείωτη εξέλιξη σημειώθηκε στη γείτονά μας. Όπως και στην Τουρκία το 2022, λαϊκιστές και δεξιοί πολιτικοί, προσπαθώντας να μετατρέψουν την οικονομική κρίση και τη φθορά των κομμάτων του συστήματος σε πολιτικές ευκαιρίες, μετέτρεψαν την ξενοφοβία τους σε προεκλογική εκστρατεία, όπως στην Ευρώπη. Οι δεξιοί λαϊκιστές πολιτικοί διασκορπισμένοι στους δρόμους των ελληνικών πόλεων υποστήριξαν ότι «ο ελληνικός και ορθόδοξος χαρακτήρας της ελληνικής φυλής έχει επιδεινωθεί», επικαλούμενοι τη ροή μεταναστών και προσφύγων στην οποία έχει εκτεθεί η Ελλάδα.

Αυτοί οι πολιτικοί, που άρχισαν να κυνηγούν ανθρώπους που δεν ταίριαζαν στη φαντασία τους ο τύπος «Ελένη» σε πολλές πόλεις, ιδιαίτερα στην Αθήνα, οδήγησαν τις ενέργειές τους σε ωμή βία. Εκδηλώσεις που ξεκίνησαν με «έλεγχο ταυτότητας» στους δρόμους δεν άργησαν να εξελιχθούν σε ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα ανθρώπων που δεν είχαν τα λεγόμενα «ελληνικά χαρακτηριστικά». Οι επιτιθέμενοι και οι πολιτικοί που εμπλέκονται σε αυτές τις ενέργειες κατηγόρησαν τα κόμματα του ελληνικού συστήματος εξουσίας «ότι άνοιξαν τις πόρτες της χώρας στους μη Έλληνες με ανεύθυνο τρόπο».

Μεγάλα στρώματα της κοινωνίας της γειτονικής χώρας, που στην αρχή δεν μίλησαν ενάντια στον ξυλοδαρμό αλλοδαπών στους δρόμους των ελληνικών πόλεων, συμπάσχουν όσους εμπλέκονται στη βία κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης που έχει ανατρέψει τη ζωή τους. Κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες εκτός της ελληνικής αριστεράς προσέγγισαν πρώτα τους επιτιθέμενους με σβάστικες στο σώμα τους με την ψευδαίσθηση ότι «οι νέοι και «τιμωρούν» τους υπεύθυνους της κρίσης και διώχνουν τους ξένους από τη χώρα».

Έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του 2010, η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή ως τρίτο κόμμα, με δυνατότητα σχεδόν μισού εκατομμυρίου ψήφων (η σύγχρονη Ελλάδα έχει κάτι περισσότερο από 11 εκατομμύρια). κατοίκων). Το 2012, ωστόσο, για μικρό χρονικό διάστημα, η οργάνωση έφτασε κοντά στον στόχο της να αναλάβει το έργο του σχηματισμού κυβέρνησης.

Ο φασισμός και ο νεοναζισμός, που τροφοδοτούνταν στις ελληνικές πόλεις για πολιτικούς σκοπούς, έφτασαν στο σημείο να σκοτώνουν δειλά έναν ελληνικής καταγωγής καλλιτέχνη στους δρόμους του Πειραιά προς τα τέλη του 2013. Η εν λόγω δολοφονία έχει προκαλέσει «συναγερμό καμπάνα» στην ελληνική κοινωνία. Μετά τη δολοφονία, καθώς η ελληνική αριστερά και το εργατικό κίνημα εντείνουν τις αντιφασιστικές τους ενέργειες, η κυβέρνηση και το δικαστικό σώμα συζητούν για τις ενέργειες της Χρυσής Αυγής. Έτσι, η Χρυσή Αυγή έχει χαρακτηριστεί «εγκληματική οργάνωση» τα τελευταία χρόνια και τα μέλη της έχουν καταδικαστεί σε βαριές ποινές φυλάκισης.

Η δολοφονία του Φύσσα και η φασιστική απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, η πανδημία αποτελεί μια πολύ σημαντική «άσκηση ιδεών» για κοινωνίες όπως η Τουρκία, που δέχτηκαν την οικονομική καταστροφή μετά τον νέο Ψυχρό Πόλεμο. Το μαχαίρι που τρύπησε το σώμα του Φύσσα μας έδωσε τα επίσημα ονόματα «ξημερώνει», «ήττα», «χώρα» κ.λπ. Δείχνει πώς κινήματα που περιέχουν ορισμούς μπορούν να θέτουν μεγάλους κινδύνους για τις κοινωνίες παίζοντας με τις νευρικές απολήξεις της κοινωνίας.

Αρχικά, αυτού του είδους τα κινήματα που στοχεύουν μουσουλμάνους στην Ευρώπη και την Ελλάδα και μη τουρκικά στοιχεία όπως Κούρδοι, Έλληνες και Αρμένιοι στην Τουρκία, εργαλειοποιώντας το φαινόμενο του «τρόμου», επιτίθενται σε ανθρώπους που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον σε πολιτικά και οικονομικά περιβάλλοντα. κρίση. Μπορεί να επιδιώξει πολιτικό «κέρδος» από

Απέναντι σε αυτές τις αναζητήσεις, είναι ζωτικής σημασίας για τις κοινωνίες να αναθεωρήσουν τις κοινωνικές τους πολιτικές και να υψώσουν τον αντιφασιστικό αγώνα από τα μέτωπα της εργασίας και της δημοκρατίας, δηλαδή της αριστεράς, όπως και στην Ελλάδα, όσο πρέπει να κάνει απολογισμό το δικαστικό σώμα.