Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Σιδηροδρομικών Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δημοσιεύθηκαν πέρυσι, η Ελλάδα έχει χαμηλές βαθμολογίες στην ασφάλεια των επιβατών των σιδηροδρομικών μεταφορών σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Κατά την περίοδο 2018-2022, κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας σιδηροδρομικών μεταφορών ανά εκατομμύριο σιδηροδρομικά χιλιόμετρα μεταξύ των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συν τη Βρετανία), αναφέρει το BGNES.

Με απλά λόγια, η Ελλάδα έχει το χειρότερο σιδηροδρομικό σύστημα στην Ευρώπη. Όποιος έχει ταξιδέψει με τρένο στην Ιταλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Τσεχία, τη Σκανδιναβία ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα σας πει ότι απλά δεν υπάρχει σύγκριση, γράφει η Καθημερινή. Τα ελληνικά τρένα μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά που χρησιμοποιούνται σήμερα στην Αίγυπτο, την Τουρκία ή τη Βουλγαρία και ίσως ελαφρώς καλύτερα από αυτά στην Ινδία ή το Μπαγκλαντές.

Η Ελλάδα δεν ανέπτυξε ποτέ κουλτούρα ταξιδιών με τρένο. Τα σιδηροδρομικά ταξίδια δεν ήταν ποτέ μια σημαντική μορφή επίγειας μεταφοράς. Το αποτέλεσμα: ένα απαρχαιωμένο δίκτυο σιδηροδρόμων και τρένων που, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες εκσυγχρονισμού του συστήματος, έχει γίνει επανειλημμένα η αιτία τραγωδίας.

Η απόφαση για την προώθηση των οδικών και λεωφορείων σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης υπαγορεύεται από πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς η άρχουσα τάξη αναζητά κέρδη που δεν μπορούν να προσφέρουν τα τρένα

Οι φιλοδοξίες της Ελλάδας για ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό σύστημα εκτροχιάστηκαν στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, όταν οι υποδομές κατασκευάστηκαν σε μια προσπάθεια να τονωθεί η ανάπτυξη στη χώρα που είχε καταστραφεί από τον πόλεμο. Η μεταπολεμική ανάκαμψη της Ευρώπης βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα σιδηροδρομικά δίκτυα, τα οποία επισκευάστηκαν γρήγορα για να λειτουργήσουν ως βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη. Η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση καθώς προτιμά τα φορτηγά από τα τρένα για τη μεταφορά εμπορευμάτων. Το επιχείρημα ότι η ορεινή τοπογραφία της Ελλάδας δεν είναι κατάλληλη για ταξίδια με τρένο δεν ισχύει αν σκεφτεί κανείς ότι τα σιδηροδρομικά δίκτυα διασχίζουν πολύ πιο περίπλοκα βουνά στην Ελβετία, στην Αυστρία, στη βόρεια Ιταλία ή στα Πυρηναία.

Η απόφαση να προωθηθούν οι μεταφορές με φορτηγά και λεωφορεία σε αυτό το μέρος της Ευρώπης υπαγορεύεται από πολιτικές σκοπιμότητες, καθώς η άρχουσα τάξη αναζητά κέρδη που δεν μπορούν να προσφέρουν τα τρένα. Οι πολιτικοί μοίρασαν άδειες φορτηγών και λεωφορείων ως μοχλό δύναμης στους τοπικούς ηγέτες κομμάτων, οι οποίοι στη συνέχεια ανταπάντησαν την πολιτική εύνοια προσελκύοντας ψήφους από την τοπική κοινότητα. Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα έχει το χειρότερο σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ευρώπη – ένα δίκτυο που οι ειδικοί λένε ότι πρέπει να διαλυθεί και να ξαναχτιστεί. Όλα τα βήματα προς τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού συστήματος της χώρας έχουν επιτευχθεί χάρη στις πιέσεις, και ενίοτε απειλές, από την ΕΕ να καταστήσουν τους ελληνικούς σιδηροδρόμους συμβατούς με τους ευρωπαϊκούς ομολόγους τους.

«Ποτέ ξανά», είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναφερόμενος στην τραγωδία. «Τώρα ή ποτέ», θα μπορούσε να προσθέσει κανείς, γιατί η χώρα έχει μια μεγάλη ευκαιρία να αποκτήσει επιτέλους ένα ασφαλέστερο, πιο οικολογικό και πιο οικονομικό μέσο μεταφοράς.