Αν υπήρχε «άτομο» υπεύθυνο για τη φωτιά της Ντάτσα, θα είχε πιαστεί και εκτεθεί εδώ και πολύ καιρό.

Ούτε ο αλκοολισμός του ούτε η άθρησκη δυσπιστία του θα έμεναν.

Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι αυτή που καίει.

Πρώτα είπε ο αρμόδιος υπουργός «Βγήκε από τον μετασχηματιστή».

Όλα τα νέα και οι πληροφορίες της περιοχής το λένε.

«Η πιθανότητα κακώς συντηρημένων μετασχηματιστών και γραμμών μεταφοράς είναι υψηλή», λένε.

Η ενδιαφερόμενη εταιρεία δηλώνει: «Δεν μας αφορά», σύμφωνα με τη φύση των εμπορευμάτων.

Δεν περιμέναμε πάντως να πουν «εμείς φταίμε».

Ένας διαφανής και ελεγχόμενος έλεγχος και έλεγχος που περιμέναμε.

Ο υπουργός Kirişci μάλλον δεν το έφτιαξε ως «Transformer».

Βασίστηκε στις πληροφορίες που του δόθηκαν.

Έπρεπε όμως από κάπου να του πούμε «Σώπα», γιατί δεν μπορεί να σταθεί ούτε πίσω από τα λόγια του.

Ήταν σιωπηλός.

Οι πληροφορίες ρέουν από το Datça.

Δασικοί εργαζόμενοι.

«Σίγουρα τα ηλεκτροφόρα καλώδια και ο μετασχηματιστής», είπε.

Δεν ξέρω.

Αυτό πρέπει να μελετηθεί.

Αλλά προφανώς, αυτό δεν θα διερευνηθεί.

Ο υπουργός θα δεχτεί το λόγο του.

Οι φιλοκυβερνητικοί ρεπόρτερ θα δημοσιεύσουν φωτογραφίες μετασχηματιστών των οποίων η θέση είναι άγνωστη και θα πουν, «Δεν ήταν μετασχηματιστές.

Η αντιπολίτευση δεν θα ασχοληθεί με το θέμα.

Το θέμα θα κλείσει.

Αυτό θα γίνει.

Θα επαναστατήσω κι εγώ.

θα έχω πόνο στο στομάχι.

Ντροπή σε αυτή τη χώρα.

Αυτό δεν είναι εχθρικό έδαφος.

την πατρίδα μας.

Προσωπικά, δεν έχω άλλο μέρος να πάω.

Σκοπεύω να πάω εκεί.

Όταν επαναστατούμε ενάντια στην αδικία.

Τα νέα του Ντιγιαρμπακίρ είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερος δείκτης της οικονομικής μας κατάστασης.

Η LİMAK, δηλαδή, μια από τις πιο εμβληματικές και ισχυρές εταιρείες αυτής της περιόδου και μια από τις πιο συγχαρητήρια από την κυβέρνηση…

Πριν από 10 μήνες κέρδισε τον διαγωνισμό για την ανέγερση του Δημοτικού Νοσοκομείου Ντιγιαρμπακίρ στο Ντιγιαρμπακίρ.

1,1 δισεκατομμύρια TL.

Είναι μια εταιρεία που γνωρίζει το εμπόριο των κατασκευών, ξέρει πώς να χειρίζεται την εξουσία και έχει αποδείξει ότι είναι ικανός έμπορος που ταιριάζει σε αυτήν την περίοδο.

Περνάνε 10 μήνες και παρατάει τη δουλειά του και τρέχει μακριά.

Λέγοντας «δεν μπορώ να αντέξω το αυξημένο κόστος κατασκευής» και καίγοντας την εγγύησή του.

Αν ο LİMAK σκάσει, αν ο LİMAK δεν μπορεί να τελειώσει τη δουλειά, σκεφτείτε τα υπόλοιπα.

Όμως τα δικαιώματα του Καίσαρα πρέπει να δοθούν στον Καίσαρα.

Ο LİMAK, τουλάχιστον, άφησε τη δουλειά σε μεγάλο βαθμό.

Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να ήταν.

Ο διαγωνισμός ματαιώνεται για οποιοδήποτε λόγο.

Αυτό επαναλαμβάνεται και αυτή τη φορά η LİMAK θα μπορούσε να πάρει την ίδια θέση με αύξηση 200%.

Ακριβώς όπως στον αυτοκινητόδρομο Erdemli-Silifke-Taşucu.

Ο διαγωνισμός επαναλήφθηκε και εκεί και ο ίδιος εργολάβος εταιρεία «Yapı-Yapı» αγόρασε ξανά το έργο 100% παραπάνω από την τιμή που έδωσε πριν από 4 μήνες.

Τουλάχιστον η LİMAK δεν επέλεξε αυτόν τον βρόμικο δρόμο.

Τουλάχιστον είπαν «Δεν μπορούμε» και έφυγαν.

Τώρα ένας άλλος «αγαπημένος» εργολάβος μπορεί να πάρει περισσότερα από 1,1 δισ. δολάρια από την εργασία που κατακυρώθηκε πέρυσι στον νέο διαγωνισμό.

Αυτές είναι συνηθισμένες δουλειές στη σημερινή Τουρκία.

Ούτε καν άξιος ενδιαφέροντος.

Αλλά αν είναι δυνατόν να διαβάσουμε την οικονομία με τα μάτια.

Αυτή τη φορά διαβάσαμε τα μάτια του Nihat Özdemir.

Και λέει, «Η κατάσταση δεν είναι λαμπρή».

Παρά τα όσα προβλήματα έχει δημιουργήσει και τη μεγάλη και θεμιτή αντίδραση του κόσμου, η «αγάπη των μεταναστών» στην εξουσία δεν μειώνεται ποτέ.

Είναι ακατανόητο να αγνοούν αυτή την προφανή απειλή για την εθνική ασφάλεια και την επιβίωση.

Αλλά όλοι πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει ένας λόγος που δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να λύσουμε.

Αυτή η «αγάπη» είναι ενδιαφέρουσα καθώς το έθνος διέρχεται την οικονομική κρίση, το οικονομικό βάρος που δημιουργούν οι μετανάστες έχει γίνει αφόρητο, το κατεστραμμένο σύστημα υγείας εξακολουθεί να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες στους μετανάστες και αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται δικαίως στις ψήφους.

Ως εκ τούτου, τα μισθοφόροι τρολ της κυβέρνησης κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν και να παρακολουθούν τους μετανάστες.

Και οι μέθοδοί τους είναι αυτές που δεν γνωρίζουμε.

Πρώτον, κατηγορήστε όσους εφιστούν την προσοχή στα προβλήματα που δημιουργούν οι μετανάστες για «ρατσισμό» και «φασισμό».

Στη συνέχεια, παραποιήστε τις πληροφορίες σχετικά με αυτήν την ερώτηση, όπως κάνετε για οτιδήποτε άλλο.

Γράψτε μια ημερομηνία που δεν υπάρχει.

Όταν κατηγορείτε άλλους για ρατσισμό, κάντε μόνοι σας τον πραγματικό ρατσισμό.

Ξεκίνησαν μια νέα καμπάνια στα social media για λίγες μέρες.

Στην καμπάνια, η οποία ξεκίνησε με πολύ ξεκάθαρο τρόπο ότι το κουμπί πατήθηκε από ένα κέντρο, λένε:

«Η Θεσσαλονίκη ήταν μαζί μας για 135 χρόνια. Όσοι έρχονται μένουν στα αρχοντικά και γίνονται Τούρκοι.

Η Συρία ήταν μαζί μας για 850 χρόνια. Αυτοί που έρχονται από εκεί γίνονται σκουπίδια, γίνονται Άραβες.

Με ανακριβές κείμενο οι Σύροι μετανάστες βρίσκονται κάτω από την πτέρυγά τους.

Η φράση «135 χρόνια είχαμε Θεσσαλονίκη» είναι σκέτη ψέμα.

Η Θεσσαλονίκη ήταν οθωμανικό έδαφος πριν από την Κωνσταντινούπολη.

Μετά τον μακρύ πόλεμο Οθωμανών-Βενετίας, η Θεσσαλονίκη καταλήφθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία τον Μάρτιο του 1430, επί Σουλτάνου Μουράτ Β’.

Κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου, στις 9 Νοεμβρίου 1912, η ​​Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε τη Θεσσαλονίκη.

Η Θεσσαλονίκη έγινε τουρκικό έδαφος για 488 χρόνια και 9 μήνες.

Ο τουρκικός πληθυσμός εκεί αποτελούνταν από Τούρκους που στάλθηκαν από την Ανατολία στο πλαίσιο μιας οθωμανικής πολιτικής.

Η Συρία περιήλθε υπό Οθωμανική κυριαρχία με τη νίκη του Πολέμου Mercidabık υπό τη διοίκηση του Yavuz Sultan Selim στα τέλη Αυγούστου 1516.

Υπάρχει δηλαδή διαφορά 3 σουλτάνων και περίπου 86 χρόνια μεταξύ της κατάληψης της Θεσσαλονίκης και της κατάκτησης της Συρίας.

Από την άλλη πλευρά, η Συρία ξέφυγε από τον έλεγχο με την απώλεια της Μάχης της Ναμπλούς στις 21 Σεπτεμβρίου 1918.

Συνολικά η Θεσσαλονίκη παρέμεινε τουρκικό έδαφος για άλλα 82 χρόνια.

Μετά την απώλεια της Θεσσαλονίκης, ο τουρκικός πληθυσμός σφαγιάστηκε εκεί από τους Έλληνες και έτσι αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Τουρκία.

Τώρα μπορείς να πεις ότι οι Τούρκοι δεν σφαγιάστηκαν στα Βαλκάνια αύριο, αυτό είναι διαφορετικό.

Αλλά αυτοί που έρχονται δεν είναι Έλληνες, είναι καθαρά Τουρκόπαιδα.

Ο γιος του είναι ο Φατιχάν.

Στη Συρία, βέβαια, υπάρχουν Τούρκοι που χαρακτηρίζονται ως Τουρκμένιοι βάσει βρετανικού σχεδίου.

Όμως η κυβέρνηση δεν αγκάλιασε τους Τουρκμένους ούτε στη Συρία ούτε στο Ιράκ.

Αν και σήμερα υπάρχει ένας μικρός αριθμός Τούρκων και Κούρδων μεταξύ των μεταναστών από τη Συρία, το 99% αυτών είναι Άραβες.

Δεν διαφέρει από το γεγονός ότι 4 εκατομμύρια Έλληνες ήρθαν σήμερα στη Θράκη από την Ελλάδα.

Ισχυρά τρολ και ρέματα του Σόρος πάνε χέρι-χέρι, αλλάζοντας για άλλη μια φορά ξεδιάντροπα την ιστορία.

Αυτό που εμπιστεύονται είναι η άγνοια του κοινού στο οποίο απευθύνονται.