Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε στο τελευταίο σκοτάδι πριν από το φως. Αυτές οι συνθήκες αποτελούν την κατάλληλη βάση για την υπεράσπιση του κοσμικού, δημοκρατικού και κοινωνικού κράτους δικαίου. Ωστόσο, οι φωνές μιας χούφτας αντιφρονούντων πολιτών που μένουν χωρίς επιτήρηση δεν ακούγονται επαρκώς.

Μια περίεργη, ταραγμένη έως και ανησυχητική ατμόσφαιρα επικρατεί στη χώρα εδώ και καιρό. Ο αέρας είναι τέτοιος που αναπνέουμε δηλητήριο. Αυτό που εννοώ δεν είναι πραγματική περιβαλλοντική ρύπανση. Μιλάω για άλλη μόλυνση. Φυσικά και η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής πολιτικής, αλλά εδώ το πρόβλημα δεν είναι μόνο η εισοδηματική ανισότητα που δημιουργεί ο καπιταλισμός… Υπάρχει μια αναρχία που θεωρείται ολοένα και περισσότερο δεδομένη.

Παρόλο που έχουμε γίνει κομματικό κράτος, υπάρχει ένας μηχανισμός εξουσίας που κινείται από φόβο. Για κάποιο λόγο, δεν υπάρχει στυλ διακυβέρνησης με αυτοπεποίθηση που να έχει την πλειοψηφία να αλλάξει το σύνταγμα και την υποστήριξη του λαού του. Πώς κι έτσι? Μπορούμε να πούμε ότι η σημερινή διοίκηση συνεχίζει τις δραστηριότητές της ολοταχώς. Νομίζω ότι αυτό που συνέβη ήταν διαφορετικό από αυτό που ειπώθηκε. Πως και έτσι ? Να σου εξηγήσω αμέσως…

Με τη σειρά αποκαλύψεων στο YouTube που ξεκίνησε ο Sedat Peker, οι πέτρες άρχισαν να κινούνται. Στις αποκαλύψεις που δείχνουν ότι ποτέ δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα, ακούσαμε τι έγινε άλλοτε ελλιπώς και άλλοτε μεροληπτικά. Εάν αυτές οι αποκαλύψεις είχαν γίνει το 2005, για παράδειγμα, θα είχαν δοθεί σαρκαστικές απαντήσεις με τη δύναμη της καλής οικονομίας, θα είχαν γίνει δημοσιεύσεις στα μέσα ενημέρωσης που θα είχαν μετατραπεί σε κανάλι προπαγάνδας, δυσφημώντας τους πληροφοριοδότες και η ερώτηση θα είχε εξαφανίστηκε. Δεν είναι αλήθεια ότι η φήμη των διάσημων ιδρυμάτων της Δημοκρατίας της Τουρκίας καταστράφηκε ξαφνικά από τις έρευνες Ergenekon-Sledgehammer και τα λόγια ενός διάσημου προσώπου στην κοινωνία έγιναν αντιληπτά ως βουητό μυγών. Αλλά αυτή τη φορά δεν έγινε έτσι.

Η διαδικασία που ξεκίνησε με τη μαφία έφερε πολλές αποκαλύψεις. Επιπλέον, ακόμα κι αν δεν έχει αλλάξει η κυβέρνηση, κάποιοι συνεχίζουν να μιλούν ανοιχτά και σκάνδαλα ξεσπούν το ένα μετά το άλλο.

Πύρρειος νίκη

Παρά την κακή κατάσταση της οικονομίας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξελέγη ξανά πρόεδρος. Με αυτή την κατάσταση έσπασε άλλο ένα πολιτικό παιχνίδι και φάνηκε ότι η οικονομική κρίση από μόνη της δεν μπορούσε να αλλάξει την κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση δεν μπορούσε να διαβάσει σωστά τους κώδικες κόμματος-κράτους και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να εξηγήσει στο κοινό γιατί έπρεπε να αλλάξει αυτή τη διάταξη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτές οι εκλογές διεξήχθησαν με απογοητευμένους αντιπάλους. Αλλά αυτή τη φορά αντιμετωπίζουμε μια διαφορετική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία.

Το γεγονός, γνωστό ως η Πύρρειος Νίκη, χρονολογείται από το 279 π.Χ. και λέει ότι ο Πύρρος, ο βασιλιάς της ελληνικής αποικίας του Τάραντα, πέτυχε τη νίκη επιτιθέμενος στη Ρώμη και θυσίασε τα πάντα για να κερδίσει τον πόλεμο με κάθε τίμημα. Ωστόσο, καθώς ο βασιλιάς έχασε τελικά ολόκληρο τον στρατό του, υποστηριζόμενος από 50 ελέφαντες, λέγεται ότι είπε μετά τη μάχη: «Θεέ μου, μη μου ξαναδώσεις τέτοια νίκη». Αξιολογώ τα κουμπιά που πατήθηκαν και τις λειτουργίες που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες σε αυτό το πλαίσιο.

Η λόγχη δεν χωράει στην τσάντα

Γινόμαστε μάρτυρες απροσδόκητων παρεμβάσεων όπως η αλλαγή Υπουργού Εσωτερικών, συλλήψεις που περιγράφονται στα ΜΜΕ ως «Επιχείρηση Τίγρης», η καταπολέμηση διεθνών συμμοριών και συμμοριών ναρκωτικών κ.λπ. Αν και προηγουμένως η κυβέρνηση έκλεισε τα μάτια σε αυτά τα γεγονότα, τώρα εκκαθαρίζει διεφθαρμένες ομάδες μία προς μία. Επιπλέον, δεν απαντά σε ειδήσεις εκτός από την υποβολή καταγγελίας.

Οι περισσότερες από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στις υποθέσεις που κατατέθηκαν αποσκοπούν στη φίμωση του Τύπου. Οι ισχυρισμοί δεν μπορούν να αντικρούονται σε εισαγγελικές γνωματεύσεις ή αιτιολογημένες αποφάσεις. Η πολιτική απλώς λέει στους ανθρώπους να «κλείσουν το στόμα τους». Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της μαθητείας τους, κυβερνητικά στελέχη, τρολ ή προπαγανδιστές κορόιδευαν αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ανοίγουν πια το στόμα τους ούτε λένε λέξη.
Η άλλη πλευρά του δωματίου

Σαν να μην έφταναν όλες αυτές οι εξελίξεις, τα ΜΜΕ βρίθουν από δηλώσεις υποψηφίων προέδρων κατά τη διάρκεια του αγώνα του συνεδρίου του CHP πριν και μετά τις εκλογές. Φυσικά, σε αυτό το διάστημα, οι πισώπλατες μαχαιριές από τους έξι ηθοποιούς στο τραπέζι έβαλαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο.

Κυκλοφορούν ισχυρισμοί ότι ο Kemal Kılıçdaroğlu ενήργησε μόνος του χωρίς να ενημερώσει κανέναν, ότι ο κύριος υποψήφιος πρόεδρος είναι διαφορετικός, ότι οι 39 βουλευτές και το πρωτόκολλο του Κόμματος της Νίκης, η έκκληση για συγχώρεση είναι αποκλειστικά ευθύνη του προέδρου CHP και αμέτρητα άλλα. . Δεν είμαι πολύ διατεθειμένος να εκφράσω την προσωπική μου άποψη. Γιατί βαριέμαι πολύ να κοροϊδεύω το γεγονός ότι οι πολιτικοί κοροϊδεύουν τη νοημοσύνη μας.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που εμφανίζονται απασχολημένα με τα δικά τους προβλήματα, αναμένεται να χάσουν και τις τοπικές εκλογές. (Ωστόσο, όλα θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει με μια μικρή ειλικρινή συγγνώμη και λίγη διαφάνεια.) Όλοι οι πολιτικοί παράγοντες, ειδικά το CHP, φαίνονται ικανοποιημένοι με το σύστημα.

Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε στο τελευταίο σκοτάδι πριν από το φως. Αυτές οι συνθήκες αποτελούν την κατάλληλη βάση για την υπεράσπιση του κοσμικού, δημοκρατικού και κοινωνικού κράτους δικαίου. Ωστόσο, οι φωνές μιας χούφτας αντιφρονούντων πολιτών που μένουν χωρίς επιτήρηση δεν ακούγονται επαρκώς. Δυστυχώς, όταν αυτοί που υποτίθεται ότι το κάνουν δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη, μένουν ελάχιστα πράγματα να κάνουν.

Δίνουμε στον εαυτό μας τη βελόνα και τη δίνουμε σε κάποιον άλλο.

Αυτές οι μέρες δεν ήρθαν ξαφνικά. Εύκολο να το πεις, 21 χρονών. Αν και ο νόμος περί ιθαγένειας έχει ανασταλεί για 41 χρόνια, η κατάρρευση της μεσαίας τάξης φαίνεται να έχει επιταχυνθεί από το 2002. Το χειρότερο είναι ότι οι διανοούμενοί μας, που δημιουργήθηκαν από το κοσμικό και δημοκρατικό κοινωνικό συμβόλαιο, περιφρονούσαν αυτές τις ιδιότητες. «Δεν φτάνει, αλλά ναι», οι εκκλήσεις για πολιτισμό, ο αντιμοντερνισμός και η επιστήμη, οι πολιτικές ταυτότητας που επιβάλλονται στο όνομα της ελευθερίας και η συνακόλουθη συρρίκνωση του κοσμικού δημόσιου χώρου, όλα έχουν προετοιμάσει τη χώρα σήμερα.

Όμως οι προσωπικές ιδιοτροπίες και τα κοινωνικά τραύματα φαίνεται να μας έχουν βυθίσει σε μεγαλύτερο σκοτάδι. Δεν είναι ξεκάθαρο τι κέρδισε το διανοητικό μυαλό, που επέλεξε να κρατήσει τον πόνο αντί να τον γιατρέψει, καίγοντας και καταστρέφοντάς τον… Ωστόσο, έχουν απομακρυνθεί εντελώς από το κοινό της ατζέντας. Κανείς δεν μπορεί να ελπίζει για τις μέρες που έρχονται. Το καλύτερο σενάριο είναι η οικονομική κρίση, το χειρότερο είναι η εμφύλια αναταραχή… Είναι δύσκολο να προβλέψεις τι θα συμβεί… Το μόνο που ξέρω είναι ότι οι σημερινοί κώδικες του Ψυχρού Πολέμου, με την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, πρέπει να εγκαταλειφθούν εντελώς . Κατά τα άλλα, πιο δύσκολες και πιο επικίνδυνες μέρες περιμένουν όλους ανεξαιρέτως. Γιατί το πύον εκτοξεύεται παντού. Κανείς δεν εξαιρείται…