Τουρκία και Ελλάδα

Δύο χώρες εκατέρωθεν του Αιγαίου.

Προβλήματα που συνεχίζονται από τη δεκαετία του 1930 και απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τη λύση λόγω των προκλητικών κινήσεων της Ελλάδας.

Το μεγαλύτερο αδιέξοδο αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα στον αέρα και τη θάλασσα.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα το θέμα, ας δούμε πρώτα τις έννοιες στο ναυτικό δίκαιο.

χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη

Το ναυτικό μίλι είναι μια ειδική μονάδα που χρησιμοποιείται στις θαλάσσιες και αεροπορικές μεταφορές. Το καταστατικό μίλι είναι η γραμμική απόσταση μεταξύ δύο σημείων. Ένα ναυτικό μίλι θεωρείται ισοδύναμο με 1852 μέτρα.

Στο ναυτικό δίκαιο, ο πρώτος όρος που πρέπει να κατανοηθεί είναι “χωρικά ύδατα”.

Ως χωρικά ύδατα ορίζονται ο θαλάσσιος χώρος στον οποίο το κράτος ασκεί «ολόκληρη τη θαλάσσια κυριαρχία». Αυτή η κυριαρχία περιλαμβάνει επίσης τον εναέριο χώρο πάνω από τα χωρικά ύδατα καθώς και τον βυθό και το υπέδαφος κάτω από αυτά τα ύδατα.

Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας δίνει στα κράτη το δικαίωμα να καθορίζουν το πλάτος των χωρικών τους υδάτων μέχρι 12 ναυτικά μίλια.

Επί του παρόντος, το πλάτος των χωρικών θαλασσών της Τουρκίας και της Ελλάδας στο Αιγαίο είναι 6 ναυτικά μίλια.

Η υφαλοκρηπίδα ορίζεται ως η φυσική επέκταση της ξηράς που σχηματίζει τη χώρα κάτω από τη θάλασσα και εκτείνεται έως και 350 ναυτικά μίλια.

Κατά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με γειτονικές ή απέναντι ακτές, πρέπει να τηρείται η αρχή της «ισότητας».

Το κράτος έχει κυριαρχικά δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα να εξερευνά και να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους.

Η αποκλειστική οικονομική ζώνη περιλαμβάνει τόσο τον βυθό όσο και το υδάτινο σώμα του παράκτιου κράτους.

Το μήκος της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 200 ναυτικά μίλια.

Και πάλι, η αρχή της «ισότητας» πρέπει να ακολουθηθεί στην οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ κρατών με γειτονικές και απέναντι ακτές.

Το όπλο του χάους της Ελλάδας: 12 μίλια

Ποια είναι λοιπόν η πηγή της κρίσης στο Αιγαίο, τι θέλει η Ελλάδα και τι αντιτίθεται η Τουρκία;

Η Ελλάδα αύξησε τις χωρικές της θάλασσες, που καθορίστηκαν στα 3 μίλια στη Λωζάνη το 1936, σε 6 ναυτικά μίλια. Λόγω του θετικού κλίματος στις τουρκοελληνικές σχέσεις εκείνη την περίοδο, η Τουρκία δεν έφερε αντίρρηση σε αυτή την απόφαση.

Ωστόσο, μετά το Κυπριακό το 1964 και τον οπλισμό από την Ελλάδα των νησιών κοντά στις ακτές της Ανατολίας, η Τουρκία αύξησε τα χωρικά της ύδατα στα 6 ναυτικά μίλια.

Μετά την ειρηνευτική επιχείρηση στην Κύπρο το 1974, η Ελλάδα προσπάθησε να αυξήσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Η Τουρκία, από την άλλη, δήλωσε το 1976 ότι θα θεωρούσε αυτό το βήμα αιτία πολέμου.

Τα επόμενα χρόνια, αυτό το αίτημα από την Ελλάδα συνέχιζε να επανέρχεται από καιρό σε καιρό.

Ο αγώνας της Αθήνας έγινε σε Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες

Ο αρχισυντάκτης των ειδήσεων της TRT Μεχμέτ Καντζί μίλησε για την ιστορία του Aegean Project, το οποίο η Ελλάδα προσπαθεί να καθιερώσει εδώ και σχεδόν 100 χρόνια.

«Η ιστορία των προσπαθειών της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα και τον εναέριο χώρο της στο Αιγαίο εις βάρος της Τουρκίας χρονολογείται από το 1931. Εκείνη την εποχή, η Ελλάδα, της οποίας τα χωρικά ύδατα ήταν 3 ναυτικά μίλια (5.55 χιλιόμετρα), επέκτεινε τον εναέριο χώρο της μονομερώς σε 10 ναυτικά μίλια (18,52 χιλιόμετρα).

Αν και η Τουρκία και η Ελλάδα δεν έχουν καθορίσει τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο Πέλαγος με συμφωνία, οι ισχύουσες δικαιοδοσίες των μερών πρόκειται να εφαρμοστούν εντός 6 ναυτικών μιλίων.

Ωστόσο, η Ελλάδα συνέχισε τις προσπάθειές της να επεκτείνει τα σύνορά της στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, ενάντια στις συμφωνίες της Λωζάνης του 1923 και του Παρισιού του 1947. Όχι μόνο επιχείρησε να επεκτείνει τα σύνορά της, αλλά εξόπλισε και τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία έπρεπε να έχουν αποστρατικοποιήθηκε από τη δεκαετία του 1960.

Να σημειωθεί ότι η κραυγή «το status quo των νησιών είναι αδιαμφισβήτητο, η Τουρκία προσπαθεί να αλλάξει το status quo των νησιών» ως αφορμή για τη διοίκηση της Αθήνας, η οποία κατηγορεί την Τουρκία για ρεβιζιονισμό, δηλαδή για προσπαθώντας να αλλάξει τη σημερινή κατάσταση των συνόρων, παραβιάζοντας γραπτές συμφωνίες και εξοπλίζοντας τα νησιά, έλαβε απάντηση από τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν συμφέροντα στις ενεργειακές λεκάνες της περιοχής. »

«Το αίτημα της Τουρκίας για δικαιοσύνη μπορεί να αγνοηθεί»

Σύμφωνα με τον Mehmet Kancı, δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης στη διεθνή κατάσταση και των εξελίξεων όπως ο οπλισμός της Ελλάδας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία, είναι αμφίβολο ότι μπορεί να επιτευχθεί δίκαιο αποτέλεσμα εάν υποβληθεί αίτημα. Η Χάγη.

Λαμβάνοντας υπόψη τα 36 χρόνια κατοχής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ από την Αρμενία παρά τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και τον τρόπο με τον οποίο το αίτημα του Αζερμπαϊτζάν για δικαιοσύνη έχει τεθεί στο πίσω μέρος της ομάδας Μινσκ σε αυτή τη διαδικασία, δεν φαίνεται δυνατό να ελπίζουμε σε εναλλακτικές λύσεις όπως το Δικαστήριο Η Δικαιοσύνη της Χάγης υπό τις σημερινές συνθήκες.

Πώς θα επηρεάσει η απόφαση τη θέση της Τουρκίας στο Αιγαίο;

Η αύξηση της χωρικής θάλασσας στα 12 ναυτικά μίλια θα αλλάξει δυσανάλογα την ισορροπία συμφερόντων στο Αιγαίο εις βάρος της Τουρκίας.

Επί του παρόντος, λόγω των πολλών νησιών της, τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας αντιπροσωπεύουν το 40% του Αιγαίου Πελάγους.

Εάν τα χωρικά ύδατα επεκταθούν στα 12 ναυτικά μίλια, το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί στο 70%.

Σε αυτή την περίπτωση, το μέγεθος της ανοιχτής θάλασσας θα μειωθεί από 51% σε 19%, ενώ τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας θα παραμείνουν λιγότερο από το 10% του Αιγαίου Πελάγους.

Σύμφωνα με τον Kancı, η επιμονή της διοίκησης της Αθήνας στα 12 ναυτικά μίλια είναι μέρος μιας προσπάθειας στέρησης πόρων από την Τουρκία συμπιέζοντας την Τουρκία σε μια στενή θαλάσσια ζώνη, όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στη Μεσόγειο, ανατολικά.

Οι προσπάθειες της Ελλάδας να αποτρέψει την έξοδο της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο ξεκίνησαν το 2010 με τον εντοπισμό πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου γύρω από το νησί της Κύπρου.

Η Αθήνα πρέπει να ξυπνήσει από το παραμύθι της

Αν και η Αθήνα έχει προσπαθήσει να συνεργαστεί με διάφορες χώρες, τα βήματα που έκανε η Τουρκία για την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τη Συρία ήταν απογοητευτικά στην Ελλάδα.

Συνειδητοποιώντας ότι έχει χάσει την ευκαιρία να αναπτύξει μια πρωτοβουλία κατά της Τουρκίας στη Μεσόγειο, η Ελλάδα προσπαθεί τώρα να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα σύγκρουσης και να προσελκύσει δυτικές χώρες στο Αιγαίο, προκαλώντας την Τουρκία με τους τρόπους της του 19ου και 20ου αιώνα.

Ωστόσο, με τα πραγματικά βήματα που έχει κάνει στην εξωτερική πολιτική, η Τουρκία λέει στην Αθήνα ότι πρέπει να ξυπνήσει από το παραμύθι.