Ο νούμερο 1 αθλητής της χώρας μας για το έτος 2022, Αλεξάντερ Βεζένκοφ, βρίσκεται στο top 5 των καλύτερων παικτών από την έναρξη της εκστρατείας της Euroleague. Ίσως είναι ακόμη και ο καλύτερος μπασκετμπολίστας που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

Ωστόσο, ο Βεζένκοφ δεν είναι αρκετή παρηγοριά στο πλαίσιο του τι κάνουν τρεις από τις γειτονικές μας χώρες στο μπάσκετ των συλλόγων.

Η Τουρκία, η Ελλάδα και η Σερβία έχουν από 2 ομάδες στην Ευρωλίγκα, που είναι το 33,33% των ομάδων της διοργάνωσης. Είναι η Anadolu Efes (πρωταθλήτρια των 2 τελευταίων εκδόσεων της αριστοκρατικής διοργάνωσης), η Fenerbahce, αντίστοιχα. Ολυμπιακός (προσωρινός αρχηγός τουρνουά), Παναθηναϊκός; Παρτιζάν (η κορυφαία του εντός έδρας αγώνα με τη μεγαλύτερη συμμετοχή μέχρι στιγμής αυτή τη σεζόν) και Ερυθρός Αστέρας.

Οι 6 ομάδες έχουν επάξια θέση ως ευρωπαϊκοί γίγαντες. Σε αυτό το σκηνικό, οι σύλλογοι της πατρίδας εξασθενούν επί του παρόντος. Ένα φως στο τούνελ είναι ότι το μπάσκετ της ΤΣΣΚΑ αναγεννιέται φέτος με στάτους ελίτ.

Αλλά αυτή τη στιγμή, οι «Κόκκινοι», ο άλλος γηγενής γίγαντας με το μεγαλύτερο κοινό η Λέφσκι ή οποιαδήποτε γηγενής ομάδα για να περάσει στην Ευρωλίγκα μοιάζει με αντικατοπτρισμό.

Και το «Arena Sofia» προσωπικά μου φαίνεται πολύ περισσότερο σαν αίθουσα συναυλιών παρά μια εγκατάσταση που συχνά συγκεντρώνει χιλιάδες φίλαθλους. Και κάπως έτσι, με κάποιους γείτονές μας που δίνουν μεγάλη σημασία στο μπάσκετ ιδιαίτερα, η Βουλγαρία χάνεται στον χάρτη παραγόντων του γηπέδου.