«Είμαστε εδώ για να δείξουμε ότι τα έθνη είναι αδέρφια και για να δείξουμε ότι οι χωρισμοί που θέλουμε να δημιουργήσουμε δεν είναι πραγματικοί», δήλωσαν τρεις Έλληνες πολίτες, που ήρθαν στην περιοχή Ντεφνέ στο Χατάι, που επλήγη από τον σεισμό. με ένα φορτηγό βοηθητικό υλικό.

Nurcan GOKDEMIR

Ο πόνος, η απώλεια, η απόγνωση κυριαρχούν σε ολόκληρη την περιοχή που καταστράφηκε από τον σεισμό, αλλά υπάρχουν ιστορίες που δημιουργούν, ανανεώνουν και κρατούν ζωντανή την ελπίδα… Επίσκεψη στο συντονιστικό κέντρο που ιδρύθηκε από το Κόμμα SOL και τους Εθελοντές της Αλληλεγγύης στη γειτονιά Ντεφνέ του Χατάι, ένας από τους οικισμούς που υπέστη τις περισσότερες ζημιές, την πρώτη μέρα του σεισμού. Τρεις Έλληνες πολίτες, που ήρθαν με ένα φορτηγό υλικά, είναι οι ήρωες μιας από αυτές τις ιστορίες.

Ονόματα Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου, Φώτη Δημητρούλα, Κωνσταντίνου Μπύρου. Δύο ακτιβιστές, ένας μάγειρας, που επενέβησαν μόλις έμαθαν τα νέα για σεισμό στην Τουρκία, μάζεψαν τα απαραίτητα υλικά, τα μάζεψαν και τα φόρτωσαν στο φορτηγό. Ένα φορτηγό φορτωμένο με τρόφιμα, υλικά υγιεινής, ρούχα και παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων γεμιστών φύλλων και κονσερβοποιημένα κόκκινα φασόλια σε ελαιόλαδο, σύμβολα της ομοιότητας των δύο εθνών, πλησίασε το κέντρο της Ντεφνέ αργά το βράδυ. Οι Νεαροί Εθελοντές Αλληλεγγύης μετέφεραν γρήγορα το TIR από το γυμνάσιο στην αποθήκη που μετέτρεψαν. Μιλήσαμε με αυτούς τους τρεις ανθρώπους από το στρατόπεδο της Ντεφνέ, που αγκαλιάζουν θερμά όλους όσους βλέπουν και εκφράζουν τα συναισθήματά τους με τις λέξεις «Αλληλεγγύη» στα ελληνικά, αγγλικά και τούρκικα. Λυπούνται που δεν βρήκαν την ευκαιρία να μαγειρέψουν στο Χατάι, όπου καμία εικόνα ή φωτογραφία δεν μπορεί να αντικατοπτρίζει πλήρως τα γεγονότα, αλλά λένε ότι η αλληλεγγύη τους δεν θα περιοριστεί σε αυτές τις μέρες, θα επιστρέψουν και θα μαγειρέψουν μαζί με οι γυναίκες της περιοχής.
Η συζήτησή μας “Ποιος είσαι;” Ξεκίνησε με την ερώτηση. Η απάντηση ήταν «Άνθρωποι, μόνο άλλοι άνθρωποι». Είπαν ότι έδρασαν με οργανώσεις αλληλεγγύης και ότι ήρθαν στην Τουρκία για να δείξουν την αλληλεγγύη τους και να την κάνουν να μεγαλώσει. Είπαν ότι ήθελαν αυτή η αλληλεγγύη να είναι μακροπρόθεσμη και στραμμένη προς το μέλλον, γι’ αυτό έκαναν παρατηρήσεις και προσπάθησαν να προσδιορίσουν τις ανάγκες.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΝΑΝ ΕΧΘΡΟ

Όταν είπαμε ότι δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα εχθρότητας που τροφοδοτείται από πολιτικούς μεταξύ των δύο χωρών, αλλά ότι δεν υπήρχε βαθιά εχθρότητα και ότι η αλληλεγγύη πολύ όμοιων εθνών ήταν πολύτιμη, λάβαμε την ακόλουθη απάντηση:

«Οι ηγέτες και των δύο χωρών διεκδικούν γη ο ένας από τις χώρες του άλλου. Δεν είναι οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό, αλλά οι κυβερνώντες των χωρών, οι κυβερνήσεις. Δεν υπάρχει τέτοιος αγώνας μεταξύ μας ως ανθρώπων. Δεν είναι ο λαός που είναι ο εχθρός, οι πολιτικοί που θέλουν να αποκτήσουν πολιτικό πλεονέκτημα για τον εαυτό τους. Η κυβέρνησή σας και η κυβέρνησή μας κάνουν το ίδιο. Το κάνουν αυτό για να καλύψουν τα πραγματικά προβλήματα των χωρών μας και να τα κρατήσουν εκτός ατζέντας. Όταν γίνει σεισμός στην Ελλάδα, είμαστε σίγουροι ότι θα δούμε τους πρώτους Τούρκους μαζί μας. Πράγματι, κατά το τελευταίο σιδηροδρομικό δυστύχημα, ακόμη και τα θύματα του σεισμού μας εξέφρασαν τη θλίψη τους. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι το νιώθουν στην καρδιά τους. Θέλουμε να χτίσουμε μια γέφυρα αλληλεγγύης μεταξύ μας. Σίγουρα δεν λέγεται βοήθεια. Η βοήθεια υποδεικνύει τι κάνει το επάνω μέρος προς τα κάτω. Είμαστε εδώ για να συνεργαστούμε. Είμαστε εδώ για να δείξουμε ότι τα έθνη σε όλο τον κόσμο είναι αδέλφια, για να δείξουμε ότι οι διχασμοί που θέλουμε να δημιουργήσουμε δεν είναι πραγματικοί».

Η συζήτηση, στην οποία ελληνικές, αγγλικές και τουρκικές λέξεις πετούσαν δίπλα στη φωτιά, συνεχίστηκε. Ο Κωστασλάρ και ο Φώτης, που έφεραν το κανταΐφ ως δώρο σε όσους βρίσκονταν στο στρατόπεδο συντονισμού, αγκάλιασαν όλους έναν-έναν αφού έφαγαν το λαχματσούν σερβιρισμένο με τσάι και έφυγαν λέγοντας: «Θα επιστρέψουμε».

Κάντε κλικ για τα σημερινά πρωτοσέλιδα